Ενα από τα ερωτήματα που απασχολούν το υπουργείο Παιδείας, εν όψει της ανακοίνωσης του νέου εξεταστικού συστήματος, είναι ο βαθμός δυσκολίας που πρέπει να έχουν οι εισαγωγικές εξετάσεις για τις ανώτατες σχολές.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η ευκολία ή η δυσκολία των θεμάτων και το μέγεθος της ύλης δεν επηρεάζουν καθόλου τον αριθμό των εισαγομένων, αφού αυτός καθορίζεται από το υπουργείο Παιδείας και είναι ο αριθμός όσων θα εισαχθούν, είτε τα θέματα είναι δύσκολα και γράψουν όλοι κάτω από 10 είτε είναι εύκολα και γράψουν όλοι 20.
Η μία άποψη λέει ότι η ύλη πρέπει να είναι μικρή και στις εξετάσεις να μη θέτονται δύσκολα θέματα, ώστε να μπορεί να πετύχει και ένας μαθητής που δεν πηγαίνει φροντιστήριο και έτσι θα μειωθεί και η ανάγκη για φροντιστήρια. Η αλήθεια είναι ότι έτσι κάποιοι μαθητές, που δεν έχουν χρήματα οι οικογένειές τους για να τους στείλουν στο φροντιστήριο, δεν αποκλείονται από την εισαγωγή στις ανώτατες σχολές. Φυσικά δεν μειώνεται η ανάγκη για φροντιστήριο, που τη γεννά η μη ελεύθερη πρόσβαση.
Τα προβλήματα που δημιουργεί, όμως, αυτή η λύση είναι πολλά. Οταν η ύλη είναι πολύ μικρή και τα θέματα σχετικά εύκολα, έχουμε πληθώρα αριστούχων. Με δεδομένο τον αριθμό των θέσεων συμπεραίνουμε ότι κάποιοι υποψήφιοι που θα έχουν αριστεύσει δεν θα εισαχθούν στη σχολή που επιθυμούν, καθώς οι αριστούχοι μπορεί να είναι πολλοί, αλλά οι θέσεις στις ανώτατες σχολές είναι συγκεκριμένες. Το πρόβλημα που δημιουργείται όταν έχουμε πολλούς αριστούχους είναι ότι η εισαγωγή κρίνεται στις λεπτομέρειες: ένα λαθάκι στις πράξεις ή μία ελλιπής αιτιολόγηση θα αποκλείουν κάποιους που πιθανόν να αξίζουν. Γιατί όταν τα θέματα είναι εύκολα και τα λύνουν όλοι, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο καλός που πρέπει να προχωρήσει και ποιος δεν είναι τόσο καλός. Συνεπώς θα περνάνε οι καλλιγράφοι, οι πειθαρχημένοι και οι παπαγάλοι.
Το δεύτερο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι οι επιτυχόντες δεν θα μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο, αφού η μικρή ύλη δεν θα δίνει το απαραίτητο γνωστικό υπόβαθρο στους νέους φοιτητές, με αποτέλεσμα το χάσμα ανάμεσα στις γνώσεις του αποφοίτου λυκείου και του πρωτοετούς φοιτητή. Δεν αποτελεί λύση ο περιορισμός της εξεταστέας ύλης γιατί αναγκάζονται οι θεματοδότες να βάζουν δύσκολα θέματα για να ξεχωρίσουν τους άριστους από τους πολύ καλούς. Ετσι αυτό που ζούμε τώρα στα θετικά μαθήματα είναι μία πολύ περιορισμένη ύλη και εξεζητημένα θέματα στις εξετάσεις, δηλαδή "στενή" ύλη με αναγκαστικά μεγάλο "βάθος" ασκήσεων. Αντίθετα η ύλη πρέπει να έχει μεγάλο "πλάτος", χωρίς τόσο μεγάλο "βάθος" και έτσι θα μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα οι πρωτοετείς φοιτητές και θα μπορούν να μελετήσουν μόνα τους όσα παιδιά δεν πηγαίνουν φροντιστήριο.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο βαθμός δυσκολίας εισαγωγής δεν καθορίζεται από τα θέματα και την ύλη αλλά από τον αριθμό των προσφερόμενων θέσεων (των εισακτέων δηλαδή) και τον αριθμό των υποψηφίων. Το ποσοστό που προκύπτει μας δείχνει πόσο εύκολο είναι να εισαχθεί κάποιος στην ανώτατη εκπαίδευση. Τα θέματα και η δυσκολία τους ή μη έχουν σκοπό να κατανείμουν δίκαια τους υποψηφίους στη βαθμολογική κλίμακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου