Γράφει ο Μάνος Σιγανός στο pathfinder
Πολλοί γονείς αισθάνονται συχνά ένοχοι επειδή πιστεύουν ότι ο χρόνος που αφιερώνουν στα παιδιά τους δεν είναι αρκετός. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει μια διαδεδομένη παραδοχή ότι ο χρόνος που αφιερώνουν οι γονείς, και ιδίως οι μητέρες, αποτελεί το κλειδί που θα εξασφαλίσει στα παιδιά ένα λαμπρό μέλλον και ουσιαστική επικοινωνία με τους γονείς.
Μια νέα έρευνα έρχεται να ανατρέψει ολοκληρωτικά τη συγκεκριμένη πεποίθηση των γονιών. Στην πραγματικότητα, όπως προκύπτει από τα ευρήματα των ειδικών ο χρόνος που οι γονείς περνούν με τα παιδιά τους όταν αυτά είναι μεταξύ 3 και 11 ετών δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το πώς αυτά θα μεγαλώσουν, ενώ φαίνεται να έχει ελάχιστη επίδραση στους εφήβους. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την πρώτη μεγάλης κλίμακας διαχρονική μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή το χρόνο που αφιερώνουν οι γονείς στα παιδιά τους. Η μελέτη θα δημοσιευθεί μέσα τον Απρίλιο στο περιοδικό Journal of f Marriage and Family.
"Μπορώ να σας δείξω 20 διαγράμματα, 19 από τα οποία δεν φαίνεται καμία σχέση μεταξύ της ποσότητας του χρόνου που αφιερώνουν οι γονείς στα παιδιά και στην ανατροφή τους", δήλωσε η Melissa Milkie, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και συν-συγγραφέας της έκθεσης.
Στην πραγματικότητα, η μελέτη διαπίστωσε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όπου ο χρόνος που αφιερώνουν οι γονείς είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για τα παιδιά. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν οι γονείς, και ιδίως οι μητέρες, διακατέχονται από άγχος, στερούνται ύπνου, και έχουν ενοχές.
"Το άγχος των μητέρων, ειδικά όταν αυτές είναι πιεσμένες στη δουλειά τους και προσπαθούν να βρουν χρόνο για τα παιδιά, μπορεί πραγματικά να τα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό" ανέφερε ο Kei Nomaguchi ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, κοινωνιολόγος στο Bowling Green State University.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρόνος που αφιερώνουμε στα παιδιά δεν έχει σημασία. Πληθώρα μελετών έχουν δείξει ότι σημαντικότερο ρόλο παίζει η ποιότητα του χρόνου που θα αφιερώσουμε σε ένα παιδί, αλλά και να είναι εποικοδομητικός, όπως π.χ. να το βοηθήσουμε στην ανάγνωση, να φάμε μαζί μιλώντας του ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο καλλιεργούμε την ουσιαστική επικοινωνία μαζί του. Με τις ενέργειες αυτές μπορούν να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα για τα παιδιά. Είναι επίσης σημαντικό οι γονείς να δείχνουν ζεστασιά και ευαισθησία προς τα παιδιά τους, ενώ η ποσότητα του χρόνου που θα τους αφιερώνουν δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία, αν ισχύουν όλα τα άλλα.
"Σε έναν ιδανικό κόσμο, η μελέτη αυτή θα μπορούσε να ανακουφίσει τους γονείς από το αίσθημα ενοχής σχετικά με την ποσότητα του χρόνου που ξοδεύουν με τα παιδιά τους καθώς δείχνει τι είναι πραγματικά σημαντικό για τα παιδιά", λένε οι ειδικοί.
Αλλά εάν η μελέτη καθιστά σαφές ότι η ποιότητα, και όχι η ποσότητα παίζει μεγαλύτερο ρόλό, τότε πόσο ποιοτικός χρόνος είναι αρκετός; Η μελέτη δεν αναφέρεται σε αυτό. «Δεν γνωρίζω να υπάρχει κάποια πλούσια βιβλιογραφία σχετικά με το αν υπάρχει ένα όριο για τον κατάλληλο χρόνο που πρέπει να περνούν οι γονείς με τα παιδιά», δήλωσε ο Matthew Biel, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων στο Πανεπιστήμιο Georgetown Medical Center.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι στο πλαίσιο ενός αγχωτικού αστικού περιβάλλοντος, η επαφή των γονιών με τα παιδιά-ακόμη και των αυστηρών- συνδέεται με λιγότερη παραβατική συμπεριφορά, πρόσθεσε ο Biel.
Στην πραγματικότητα, από τη συγκεκριμένη αλλά και από άλλες μελέτες προέκυψε ότι, περισσότερο από την ποσότητα ή την ποιότητα του χρόνου, το εισόδημα και το μορφωτικό επίπεδο της μητέρας είναι πιο στενά συνδεδεμένα με τη μελλοντική επιτυχία του παιδιού.
"Αν πραγματικά θέλουμε να δούμε πώς θα υποστηρίξουμε τα παιδιά, η μελέτη μας δείχνει ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσω των κοινωνικών πόρων που βοηθούν τους γονείς όσον αφορά στην υποστήριξη της ψυχικής τους υγείας και της κοινωνικο-οικονομικής τους κατάστασης», ανέφερε.
H Amy Hsin, κοινωνιολόγος στο Queens College, διαπίστωσε ότι οι γονείς που περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους με τα παιδιά τους που είναι κάτω των 6 ετών βλέποντας τηλεόραση ή χωρίς να κάνουν τίποτα ουσιαστικό μπορεί να έχει πράγματι «επιζήμια» επίδραση πάνω τους. Και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής τονίζει ότι τα παιδιά χρειάζονται επίσης χρόνο για τον εαυτό τους χωρίς την εμπλοκή των γονέων τους για την κοινωνική και γνωστική τους ανάπτυξη.
Ακόμα, η ποσότητα του χρόνου που ξοδεύουν οι γονείς στη φροντίδα των παιδιών έχει αυξηθεί από το 1970. Για τους μπαμπάδες ο χρόνος έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από 2,6 ώρες που περνούν με τα παιδιά την εβδομάδα το 1965 σε 7,2 το 2010. Για τις μητέρες ο χρόνος με τα παιδιά αυξήθηκε από 10,5 ώρες την εβδομάδα το 1965 σε 13,7 το 2010. Στην πραγματικότητα, οι μητέρες που εργάζονται σήμερα, ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο με τα παιδιά τους, όσο οι νοικοκυρές- μητέρες στις αρχές του 1970. Ήταν ένα εκπληκτικό εύρημα που οδήγησε τους ερευνητές να αναρωτιούνται αν η ποσότητα του χρόνου κάνει τη «διαφορά» στα παιδιά.
Από την άλλη πλευρά ωστόσο οι συγγραφείς ανακάλυψαν μια σημαντική περίπτωση όπου η ποσότητα του χρόνου που γονείς περνούν με τα παιδιά τους παίζει σημαντιό ρόλο. Πρόκειται για την περίοδο της εφηβείας όπου οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο χρόνο ξοδεύει ένας έφηβος με τη μητέρα του, τόσο πιο μικρό είναι το ενδεχόμενο να εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά. Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερο χρόνο περνούν οι έφηβοι και με τους δύο γονείς τους, π.χ. κατά τη διάρκεια των γευμάτων, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να κάνουν χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ ή να επιδοθούν σε άλλες επικίνδυνες ή παράνομες συμπεριφορές. Οι έφηβοι αυτοί μπορούν επίσης να επιτύχουν υψηλότερες βαθμολογίες στα μαθηματικά. Μάλιστα, δεν απαιτείται και τόσο πολύς χρόνος για να αποκομίσουν αυτά τα οφέλη: η μελέτη διαπίστωσε θετικές επιδράσεις για τους εφήβους που περνούν κατά μέσο όρο έξι ώρες την εβδομάδα με τους γονείς.
Οι ερευνητές μελέτησαν επίσης ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών μεταξύ των ηλικιών 3 και 11 ετών το 1997, και ξανά το 2002, όταν τα παιδιά ήταν πια μεταξύ των ηλικιών 12 και 17 ετών. Οι ερευνητές εξέτασαν δύο περιπτώσεις: είτε οι γονείς αξιοποιούσαν το χρόνο τους αλληλεπιδρώντας με τα παιδιά τους, είτε όταν οι γονείς ήταν παρόντες, αλλά δεν συμμετείχαν ενεργά σε δραστηριότητες με τα παιδιά, αλλά απλά περνούσαν χρόνο μαζί. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι οι ενοχές που οδηγούν τη μητέρα σε μια προσπάθεια να περάσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μπορεί να επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό.
Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι η αγωνία αυτή της μητέρας σχετίζεται με αρνητική έκβαση στην πορεία των παιδιών της. Προβλήματα στη συμπεριφορά ή συναισθηματικά, ακόμη και χαμηλότερες βαθμολογίες στα μαθηματικά, είναι μερικές από τις συνέπειες. Η άποψη ότι ο χρόνος που αφιερώνουν οι μητέρες στα παιδιά είναι «αναντικατάστατος» και «ιερός», έχει οδηγήσει τις μαμάδες σε περικοπές χρόνου από τον ύπνο τους προκειμένου να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο και προσοχή στα παιδιά τους. Όμως, όπως λένε οι ειδικοί, η ποιότητα του χρόνου έχει μεγαλύτερη σημασία και όταν οι γονείς είναι αγχωμένοι ή τους λείπει ύπνος δεν μπορούν να αφιερώσουν ποιοτικό χρόνο στα παιδιά.
Πολλές γυναίκες υποστηρίζουν επίσης ότι νιώθουν πως η πίεση για να ανταποκριθούν στα καθήκοντα του γονέα είναι πιο έντονη σε σχέση με εκείνη των συζύγων τους καθώς είναι επιφορτισμένες παράλληλα με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις και τα οικιακά τους καθήκοντα. Μια Κοινωνική Έρευνα, η οποία έχει καταγράψει τις στάσεις και τις απόψεις των Αμερικανών από το 1972, για παράδειγμα, έθετε το ερώτημα αν τα παιδιά θα ήταν καλύτερα με τις μητέρες στο σπίτι, και κατά πόσο οι εργαζόμενες μητέρες μπορούν να σχηματίσουν ισχυρούς δεσμούς με τα παιδιά τους. Τα αποτελέσματα φαίνεται να είναι ανάμικτα.
Τα ευρήματα της μελέτης πάντως αναστάτωσαν ορισμένους γονείς, πολλοί από τους οποίους είχαν χτίσει τη ζωή τους γύρω από την ιδέα ότι όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουν στα παιδιά, τόσο το καλύτερο. Πολλοί γονείς συχνά αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την εργασία τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Ωστόσο όπως φάνηκε από τη μελέτη, η οικοδόμηση υγιούς σχέσης με τα παιδιά και οι ποιοτικές στιγμές ουσιαστικής επικοινωνίας μαζί τους και όχι η ποσότητα του χρόνου, φαίνεται να είναι πιο σημαντικοί παράγοντες για την ευημερία των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου