Η Εύα είναι χοντρή και γι’αυτό έχει πείσει τον εαυτό της ότι όλοι την κοροϊδεύουν, ότι κανένας δεν την συμπαθεί. Το σαράκι της στενοχώριας για αυτή την κατάσταση την τρώει συνεχώς – κι αυτή, με τη σειρά της, τρώει αδιάκοπα ...ρεγκοσαλάτα και σοκολάτες για παράδειγμα. Έτσι, μετά την τελευταία φοβερή ατυχία με τον Μίχελ, ρίχνεται για ακόμα μια φορά στο φαγητό. Κι ούτε μπορεί να χαρεί, τουλάχιστον στην αρχή, που η Φραντσίσκα θέλει με όλη την καρδιά να γίνει φίλη της. Μόνο ύστερα από καιρό θα καταφέρει να απαλλαγεί από τη δυσπιστία της και να καταλάβει πως δεν είναι το πάχος αιτία της απομόνωσής της. Η παχυσαρκία είναι κι αυτή ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό, όπως τόσα άλλα.
“Και η Εύα κοίταξε. Είδε ένα χοντρό κορίτσι με χοντρά στήθη, χοντρή κοιλιά και χοντρά πόδια. Δεν ήταν όμως καθόλου άσχημη. Χτυπητή, αυτό σίγουρα, όχι όμως και άσχημη. 'Ηταν χοντρή. Θα πρέπει όμως να υπάρχουν και όμορφες χοντρές. Και τι σήμαινε στο κάτω κάτω η λέξη "όμορφη"; 'Ομορφα ήταν δηλαδή μόνο τα κορίτσια που έμοιαζαν με τις φωτογραφίες στα περιοδικά μόδας; Της ήρθαν στο μυαλό λέξεις όπως "μακρυπόδαρη", "λεπτή και κομψή", "γερή", "μικροσκοπική", "λεπτοκαμωμένη". Της ήρθε να βάλει τα γέλια, καθώς αναλογίστηκε τις γυναίκες στους πίνακες των παλιών μεγάλων ζωγράφων: γυναίκες γεμάτες, με πλούσια τα ελέη του Θεού, βαριές. Η Εύα γέλασε γέλασε στο κορίτσι στον καθρέφτη. Και τότε το είδε καθαρά μπροστά της.
Δεν έλιωσε βέβαια το λίπος. 'Ολα έγιναν εντελώς διαφορετικά απ' ό,τι τα είχε φανταστεί. Δεν εμφανίστηκαν βρωμερά ρυάκια λίπους να κυλάνε από πάνω της μέχρι να εξαφανιστούν στον υπόνομο - στην πραγματικότητα δεν έγινε τίποτα ορατό. Παρ' όλ' αυτά βρέθηκε να είναι η Εύα που ήθελε να είναι. Γελούσε, δεν μπορούσε με τίποτα να σταματήσει να γελάει, γελούσε μπρος στην έκπληκτη Φραντσίσκα και είπε, κάνοντας προσπάθεια, καθώς το γέλιο δεν άφηνε τη φωνή της να βγει:
- Με καλοκαιρινή μέρα μοιάζω Έτσι μοιάζω! Με καλοκαιρινή μέρα!”
Πρόκειται για ένα βιβλίο που θα πρέπει να βρίσκεται σε κάθε σχολική βιβλιοθήκη, καθώς ασχολείται με ένα από τα βασικότερα προβλήματα της σύγχρονης εποχής: την παχυσαρκία. Μια ιστορία που περιγράφει με πολύ εύστοχο και ευαίσθητο τρόπο τις σκέψεις και τα συναισθήματα μιας παχουλής έφηβης, της Εύας, χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση που απέχει από τις περισσότερες που παρουσιάζονται στο χώρο της λογοτεχνίας. Η πρωταγωνίστρια δεν γίνεται αποδέκτης κοροϊδευτικών σχολίων ούτε βιώνει κοινωνική απομόνωση εξαιτίας του πάχους της. Υπάρχουν άτομα που την αποδέχονται, την αγαπούν και επιδιώκουν να είναι μαζί της έτσι ακριβώς όπως είναι. Η ίδια, ωστόσο, αισθάνεται τόσο άσχημα με τον εαυτό της, που μεταφράζει κάθε κίνηση των άλλων μέσα από το πρίσμα του πάχους της. Η νεαρή πρωταγωνίστρια, μέσα από ένα μεγάλο ταξίδι αυτογνωσίας, μας βοηθά να καταλάβουμε κάτι που καθημερινά ξεχνάμε: ότι για να σε αποδεχτούν οι άλλοι και για να είσαι ευτυχισμένος, δεν χρειάζεται να είσαι αδύνατος/αδύνατη.
Ένα βιβλίο που δείχνει στους εφήβους ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό του ατόμου και ότι τα παραπάνω κιλά δεν θα πρέπει να στέκονται εμπόδιο στη ζωή και τα όνειρά τους. Υπάρχουν πολλά σημεία στο βιβλίο όπου κάθε παχουλός έφηβος θα αναγνωρίσει τον εαυτό του και πολλά κομμάτια που θα τα διαβάσει 2 και 3 φορές θέλοντας να τα νιώσει καλύτερα και να τα βάλει πραγματικά μέσα στο μυαλό του. Μια τεράστια βοήθεια στα παχουλά παιδιά που παλεύουν με το βάρος τους καθημερινά.
Ίσως όλο το νόημα του βιβλίου βρίσκεται στα λόγια της Φραντσίσκας: «Τρελάθηκες; Γιατί να ντρέπομαι (για σένα); Υπάρχουν χοντρές και αδύνατες. Και λοιπόν;».
Πικρή Σοκολάτα
Συγγραφέας: Μύριαμ Πρέσλερ
Εκδότης: Πατάκης
Μετάφραση: Βαλαβάνη, Νάντια
Αριθμός Σελίδων: 163
Έτος Έκδοσης: 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου