«Πρέπει να δείχνουμε στον κόσμο ποιοι είμαστε πραγματικά. Εντελώς φανερά ποιοι είμαστε. Εσείς μας διαλέξατε. Εσείς. Είσαστε ίδιοι με μας. Πείτε το. Φωνάξτε το. Ουρλιάξτε, επιτέλους…».
Όλα μοιάζουν ιδανικά γι’ αυτήν. Εκείνη την εποχή. Η πατρίδα της γνωρίζει οικονομική και πολιτική άνθηση, τα αγαθά είναι άφθονα, η διασκέδαση πολυτελής και έντονη. Δεξιώσεις, συμπόσια. Η εξουσία είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό. Παράλληλα το σκότος αυξάνεται. Οι δημόσιες πράξεις βίας γίνονται ανεκτές και επικροτούνται από το πλήθος. Όμως καλοταϊσμένα ξανθά παιδιά παίζουν αμέριμνα. Ευγενείς κυρίες με κατάλευκο δέρμα και ανοιχτόχρωμα μάτια χορεύουν ευτυχισμένες, εν μέσω ευμάρειας. Όταν έρχεται η κατάρρευση, ολόκληρη η οικογένεια να μοιρασθεί την τύχη του Φίρερ της, καθώς "ζωή χωρίς Εθνικοσοσιαλισμό δεν είναι νοητή", σύμφωνα με τη Μάγδα Γκέμπελς. Την επομένη της αυτοκτονίας του Χίτλερ και της συζύγου του, την 1η Μαΐου 1945, η Μάγδα φονεύει τα παιδιά τους με δηλητήριο στον ύπνο τους και στη συνέχεια ανεβαίνουν με τον Γκέμπελς από το υπόγειο καταφύγιο στον κήπο της καγκελαρίας, όπου ο Hauptsturmführer των SS, Γκίντερ Σβέγκερμαν, τους εκτελεί με περίστροφο.
Τι θα συνέβαινε όμως αν η Μάγδα δεν πέθαινε; Και βρισκόταν στη ζωή με τον μικρότερο και ανάπηρο γιο της;
Η Ομάδα Χρώμα παρουσιάζει στο χώρο «Προσωρινός» (Δεινοκράτους 103, Κολωνάκι) την παράσταση «Julius» του Κωνσταντίνου Χατζή με την Αγλαΐα Παππά και τον Γιάννη Χαρτοδιπλωμένο. Το «Julius» (Γιούλιους) είναι μια παράσταση του παρόντος χρόνου που βασίζεται στο οδυνηρό ιστορικό παρελθόν της ανθρώπινης κοινότητας.
Δυστυχώς οι περισσότεροι από μας παρασυρμένοι από την εικονική τρυφηλότητα των τελευταίων δεκαετιών, δεν είχαμε το χρόνο να σκεφτούμε, να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις της Ιστορίας και βρεθήκαμε προ «εκπλήξεων».
Όταν έπεσε και η τελευταία τουφεκιά του καταστροφικού πολέμου, η παγκόσμια κοινότητα πίστεψε ότι το τέρας εξοντώθηκε, οριστικά. Όμως, δεν ήταν έτσι, γιατί οι ιδέες, καλές ή κακές, δεν σκοτώνονται. Μπορεί να αδρανοποιούνται, αλλά δεν εξαφανίζονται. Κρύβονται επιμελώς.
Στο «Julius», μάνα και γιος δεμένοι με ακραία συναισθήματα αγάπης και απόρριψης, κλεισμένοι ερμητικά στο κέλυφός τους, περιμένουν τη στιγμή της επιστροφής.
Ο απόγονος εκπαιδεύεται, μεγαλώνει «για να συνεχίσει αργότερα αυτό που άρχισε κάποτε», για να μπορέσει απροκάλυπτα την κατάλληλη στιγμή να βγει σε δρόμους και πλατείες, να μπει σε ψυχές και μυαλά. Καθοδηγείται, μαθαίνει την προέλευσή του, τις ρίζες του, την ιστορία του, τα «πρέπει» του.
Η Μήδεια είναι μια μαγική μορφή που δύσκολα θα μπορεί να κανείς να της αποδώσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Η «άρια Μήδεια», η Μάρθα Γκέμπελς, γυναίκα του υπουργού Προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ, παρομοιάζεται με τη «Μήδεια» του Σενέκα, μια γυναίκα τραχιά και μονολιθική, που υποτάσσεται στην πολιτική εξουσία. Πρόκειται δηλαδή για μια Μήδεια που της λείπει η υποκειμενική θέληση, η οποία δεν επιδιώκει την αυτοέκφραση.
Η γυναίκα της παράστασης, μήτρα του φασισμού, προσπαθεί να νεκραναστήσει το σπλάχνο της. Για να επωμιστεί το χρέος που του κληροδοτήθηκε, να αναλάβει δράση. Του μαθαίνει πρόγραμμα, πειθαρχία, τάξη. Στην αρχή ο τόνος της είναι ήρεμος, τρυφερός, αλλά πάντα ψύχραιμος, αποφασιστικός. Εν συνεχεία γίνεται αποσπασματικός, παραληρηματικός, μέχρι να καταλάβουμε ότι πρόκειται για τη μεγάλη επιστροφή… Τα λόγια της, γεμάτα φλόγα, παρακινούν το ανήμπορο παιδί που, κάποτε, ορθώνει τα τσακισμένα πόδια του και σηκώνεται από την αναπηρική πολυθρόνα.
Ο συγγραφέας του «Julius» και σκηνοθέτης της παράστασης, Κωνσταντίνος Χατζής, θέτει τη Μάγδα Γκέμπελς ενώπιόν μας. Τη στυγνή γυναίκα που κατάφερε να αποδράσει μεταφέροντας μαζί της σπέρμα «καθαρότητας», τον ίδιο της το γιο της, αφού του τσάκισε τα πόδια για να τον κρατήσει ζωντανό, ασφαλή, πολύτιμο, μια κιβωτό για το μέλλον που εκείνη ονειρεύεται.
«Η απόφαση ήταν οργανωμένη από τότε…» είναι η φράση - κλειδί για την προβληματική που αναπτύσσει το έργο. Με το κτήνος να σαλεύει αμετανόητο το τυφλωμένο από το μίσος πρόσωπό του.
Η Αγλαΐα Παππά είναι συνταρακτική και ανατριχιαστική στο ρόλο της. Άλλοτε σε έξαρση, στα όρια της παραφροσύνης κι άλλοτε χαμηλότονη και υποβλητική, κατακτά το θεατή με την ερμηνεία της. Μια ηθοποιός σπάνια. Ένα πλάσμα από πάγο και φωτιά. Πρόκειται ακριβώς για τη γυναίκα που ονειρευόταν ο συγγραφέας. Τη γυναίκα που μιλά με τη δύναμη της πίστης ενός φανατικού ιδεολόγου και τη σκληρή λάμψη του παράλογου στο βλέμμα. Τη γυναίκα που το φασιστικό της ένστικτο διατρέχει πλήθος σχέσεων, από τις κοινωνικές μέχρι τις ερωτικές, τις οικογενειακές, τις φιλικές. Ο Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος είναι λιτός και γι’ αυτό συγκλονιστικός στο ρόλο του γιου που το κορμί του τον πρόδωσε και που, καθώς δεν πέθανε όταν έπρεπε, περιμένει τις εντολές ή το τέλος πρόσωπο με πρόσωπο με μια μάνα - δυνάστη, την οποία λατρεύει και μισεί ταυτόχρονα. Είναι απίστευτα έντονη η δραματουργική ένταση της πλοκής της παράστασης, με αποκορύφωμα την αφήγηση της δολοφονίας των παιδιών της και τη σύνθετη σκηνή που η τζαμαρία του χώρου ανοίγει και οι ήρωες βγαίνουν στον εξωτερικό χώρο.
Η παράσταση παίζεται στην κυριολεξία σε απόσταση αναπνοής από τους θεατές, σε ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα στο Κολωνάκι, με μια μεγάλη τζαμαρία μπροστά που συμβολικά αντικρίζει το Ναυτικό Νοσοκομείο και ένα κατάφορτο περίπτερο απέναντι. Οι φωτισμοί, που γίνονται από μέλη της Ομάδας Χρώμα, είναι χειροκίνητοι και ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικοί. Μια παράσταση που αξίζει την προσοχή μας.
Ταυτότητα παράστασης
«ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ» (Δεινοκράτους 103), «Julius».
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής
Σκηνικά: Βασίλης Γεροδήμος
Ηθοποιοί: Αγλαΐα Παππά, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος
Πληροφορίες: Τηλέφωνο κρατήσεων: 6932500545. Περιορισμένος αριθμός θέσεων. Απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση
Ημέρες παραστάσεων: Κυριακή 10 μ.μ., Δευτέρα 9 μ.μ., Τετάρτη 9 μ.μ.
Πηγή: Cat is Art
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου