της Χριστίνας Ταχιάου, όπως δημοσιεύτηκε στο protagon
Στην προπροηγούμενη πολυκατοικία που έμενα υπήρχε μια ράμπα που οδηγούσε από το πεζοδρόμιο στην πυλωτή κι από εκεί, χωρίς να μεσολαβούν σκαλιά, έμπαινες στην ευρύχωρη είσοδο και στο υπεράνετο ασανσέρ. Μιλάμε για ασανσέρ στο οποίο δε χρειαζόταν καν να σηκώσεις στη μια ρόδα ή να διπλώσεις το ποδήλατο, για τέτοια χλιδή μιλάμε.
Μια μέρα είδα έναν νεαρό να μπαίνει με το αναπηρικό του αμαξίδιο. Πιάσαμε κουβέντα - όχι, δεν χρειαζόταν βοήθεια - τον λένε Paul, είναι Άγγλος, μένει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη κι εξυπηρετείται μια χαρά, εφόσον οι Ταλιμπάν της γειτονιάς αφήνουν χώρο πρόσβασης για τη ράμπα.
Λίγες μέρες αργότερα, είδα με έκπληξη να φέρνει τον Paul στο σπίτι η Katie με το αυτοκίνητό της. Με την Katie γνωριζόμαστε 25 χρόνια: Αγγλίδα, παντρεύτηκε Έλληνα, έκαναν μια υπέροχη οικογένεια και ζουν στη Θεσσαλονίκη. Έκτοτε, την έβλεπα συχνά να φέρνει τον Paul, να έρχεται να τον παραλάβει για να παν σε παραστάσεις ή σε εκδηλώσεις και κάθε φορά ήταν πιο ενθουσιώδης, πιο χαρούμενη, πιο πρόθυμη να δώσει, να βοηθήσει, να προσφέρει με γενναιοδωρία ό,τι και όσο μπορεί. Όχι μόνο στον Paul, αλλά σε όποιον την έχει ανάγκη.
Πρόσφατα χρειάστηκα κι εγώ τη βοήθειά της. Χρειάστηκα τις γνώσεις, το χρόνο και την ενθάρρυνσή της. Μου τα έδωσε όλα απλόχερα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ή να ζητήσω. “Χάρηκα πολύ που ήρθαμε πιο κοντά μέσα από αυτή τη διαδικασία”, μου είπε. Κι εγώ το ίδιο. Η Katie είναι άνθρωπος που νοιάζεται για τους άλλους. Νοιάζεται ειλικρινά και το δείχνει έμπρακτα, όχι με τα λόγια. Το ενδιαφέρον της για τον Paul, ας πούμε, είναι ενδιαφέρον για όλα τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Πριν από ένα χρόνο, περίπου, ο Paul και η Katie ανέλαβαν την πρωτοβουλία να κατασκευάσουν μια ιστοσελίδα μέσω της οποίας θα πρόσφεραν εφόδια και κίνητρα προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Έτσι, έφτιαξαν το http://disabled-accessfriendly.com. Πρόκειται για μια ιστοσελίδα που απευθύνεται κυρίως σε καθηγητές αγγλικής και παρέχει υλικό διδασκαλίας με έμφαση στις ανάγκες και τον τρόπο ζωής των ατόμων με κινητικά προβλήματα, έτσι ώστε οι μαθητές να καταλάβουν τις ειδικές ανάγκες αλλά και τα συναισθήματά τους. Η καμπάνια υποστηρίζεται από πολλούς φορείς, ανάμεσα στους οποίους το Βρετανικό Συμβούλιο, η Ελληνοαμερικανική Ένωση, η PALSO κά. Όλη η δουλειά γίνεται εθελοντικά, χωρίς να υπάρχει κάποια επίσημη νομική μορφή.
Και τι δουλειά! “Πρόκειται για full time job”, λέει η Katie μεταδίδοντας τον ενθουσιασμό της. “Είμαι τόσο χαρούμενη και τόσο περήφανη γι αυτό που κάνουμε! Βοηθούν τόσοι άνθρωποι και, ξέρεις, έχουμε επισκέψεις από τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Δεν ξέρω πως το έμαθαν τόσο γρήγορα, αλλά μας παρακολουθούν από παντού και παίρνουμε πάρα πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα!” Οι εθελοντές που έχουν κινητοποιηθεί για τη σελίδα είναι κυρίως καθηγητές αγγλικής που φροντίζουν για το περιεχόμενο, αλλά και κάθε είδους επαγγελματίες που ασχολούνται είτε με τη λειτουργία της ιστοσελίδας είτε με την προώθηση της ιδέας. Ο Paul και η Katie μετέχουν συχνά ως εισηγητές σε ημερίδες και σεμινάρια για καθηγητές αγγλικής. Κάθε φορά με μεγαλύτερο ενθουσιασμό και περισσότερη διάθεση για προσφορά.
Σήμερα είναι η μέρα που καθιερώθηκε το 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως “Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες”. Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, όμως, κάθε μέρα είναι μέρα με ειδικές ανάγκες. Νιώθω πολύ τυχερή που γνωρίζω τον Paul, την Katie, την ιστοσελίδα τους και τη δουλειά υπέροχων ανθρώπων που φροντίζουν να μου θυμίζουν ότι “ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν περνάς κάθε μέρα σαν να είναι Παγκόσμια Ημέρα”.
Guys, thank you, I' m so proud of you!
Στην προπροηγούμενη πολυκατοικία που έμενα υπήρχε μια ράμπα που οδηγούσε από το πεζοδρόμιο στην πυλωτή κι από εκεί, χωρίς να μεσολαβούν σκαλιά, έμπαινες στην ευρύχωρη είσοδο και στο υπεράνετο ασανσέρ. Μιλάμε για ασανσέρ στο οποίο δε χρειαζόταν καν να σηκώσεις στη μια ρόδα ή να διπλώσεις το ποδήλατο, για τέτοια χλιδή μιλάμε.
Μια μέρα είδα έναν νεαρό να μπαίνει με το αναπηρικό του αμαξίδιο. Πιάσαμε κουβέντα - όχι, δεν χρειαζόταν βοήθεια - τον λένε Paul, είναι Άγγλος, μένει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη κι εξυπηρετείται μια χαρά, εφόσον οι Ταλιμπάν της γειτονιάς αφήνουν χώρο πρόσβασης για τη ράμπα.
Λίγες μέρες αργότερα, είδα με έκπληξη να φέρνει τον Paul στο σπίτι η Katie με το αυτοκίνητό της. Με την Katie γνωριζόμαστε 25 χρόνια: Αγγλίδα, παντρεύτηκε Έλληνα, έκαναν μια υπέροχη οικογένεια και ζουν στη Θεσσαλονίκη. Έκτοτε, την έβλεπα συχνά να φέρνει τον Paul, να έρχεται να τον παραλάβει για να παν σε παραστάσεις ή σε εκδηλώσεις και κάθε φορά ήταν πιο ενθουσιώδης, πιο χαρούμενη, πιο πρόθυμη να δώσει, να βοηθήσει, να προσφέρει με γενναιοδωρία ό,τι και όσο μπορεί. Όχι μόνο στον Paul, αλλά σε όποιον την έχει ανάγκη.
Πρόσφατα χρειάστηκα κι εγώ τη βοήθειά της. Χρειάστηκα τις γνώσεις, το χρόνο και την ενθάρρυνσή της. Μου τα έδωσε όλα απλόχερα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ή να ζητήσω. “Χάρηκα πολύ που ήρθαμε πιο κοντά μέσα από αυτή τη διαδικασία”, μου είπε. Κι εγώ το ίδιο. Η Katie είναι άνθρωπος που νοιάζεται για τους άλλους. Νοιάζεται ειλικρινά και το δείχνει έμπρακτα, όχι με τα λόγια. Το ενδιαφέρον της για τον Paul, ας πούμε, είναι ενδιαφέρον για όλα τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Πριν από ένα χρόνο, περίπου, ο Paul και η Katie ανέλαβαν την πρωτοβουλία να κατασκευάσουν μια ιστοσελίδα μέσω της οποίας θα πρόσφεραν εφόδια και κίνητρα προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Έτσι, έφτιαξαν το http://disabled-accessfriendly.com. Πρόκειται για μια ιστοσελίδα που απευθύνεται κυρίως σε καθηγητές αγγλικής και παρέχει υλικό διδασκαλίας με έμφαση στις ανάγκες και τον τρόπο ζωής των ατόμων με κινητικά προβλήματα, έτσι ώστε οι μαθητές να καταλάβουν τις ειδικές ανάγκες αλλά και τα συναισθήματά τους. Η καμπάνια υποστηρίζεται από πολλούς φορείς, ανάμεσα στους οποίους το Βρετανικό Συμβούλιο, η Ελληνοαμερικανική Ένωση, η PALSO κά. Όλη η δουλειά γίνεται εθελοντικά, χωρίς να υπάρχει κάποια επίσημη νομική μορφή.
Και τι δουλειά! “Πρόκειται για full time job”, λέει η Katie μεταδίδοντας τον ενθουσιασμό της. “Είμαι τόσο χαρούμενη και τόσο περήφανη γι αυτό που κάνουμε! Βοηθούν τόσοι άνθρωποι και, ξέρεις, έχουμε επισκέψεις από τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Δεν ξέρω πως το έμαθαν τόσο γρήγορα, αλλά μας παρακολουθούν από παντού και παίρνουμε πάρα πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα!” Οι εθελοντές που έχουν κινητοποιηθεί για τη σελίδα είναι κυρίως καθηγητές αγγλικής που φροντίζουν για το περιεχόμενο, αλλά και κάθε είδους επαγγελματίες που ασχολούνται είτε με τη λειτουργία της ιστοσελίδας είτε με την προώθηση της ιδέας. Ο Paul και η Katie μετέχουν συχνά ως εισηγητές σε ημερίδες και σεμινάρια για καθηγητές αγγλικής. Κάθε φορά με μεγαλύτερο ενθουσιασμό και περισσότερη διάθεση για προσφορά.
Σήμερα είναι η μέρα που καθιερώθηκε το 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως “Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες”. Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, όμως, κάθε μέρα είναι μέρα με ειδικές ανάγκες. Νιώθω πολύ τυχερή που γνωρίζω τον Paul, την Katie, την ιστοσελίδα τους και τη δουλειά υπέροχων ανθρώπων που φροντίζουν να μου θυμίζουν ότι “ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν περνάς κάθε μέρα σαν να είναι Παγκόσμια Ημέρα”.
Guys, thank you, I' m so proud of you!
Πληροφορίες: http://disabled-accessfriendly.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου