Μια ιστορία δύο νέων παιδιών που αγαπούν το ποδόσφαιρο, θυμάτων της απίστευτης εκμετάλλευσης παραγόντων, εγκαταλείπουν την Ιταλία και ξεκινούν για μια μεγάλη περιπέτεια που θα τους οδηγήσει στη μακρινή Ντόλα, μια πόλη της Ζάμπιας. Αυτή είναι η ιστορία της ταινίας «Il sole dentro» του σκηνοθέτη Πάολο Μπιανκίνι, η οποία κάνει πρεμιέρα στις ιταλικές αίθουσες την προσεχή εβδομάδα.
Αυτή η ιστορία όμως στηρίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός. Σε μια άλλη περιπέτεια δύο εφήβων από τη Γουινέα, που ξεκίνησαν το 1999 ένα άλλο ταξίδι με προορισμό τις Βρυξέλλες. Ο 15χρονος Γιαγκίν και ο 14χρονος Φοντέ γράφουν για λογαριασμό όλων των παιδιών της χώρας τους ένα γράμμα προς τους ευρωπαίους ηγέτες και ζητούν βοήθεια, σχολεία, τρόφιμα και Υγεία. Με το γράμμα αυτό στην τσέπη ξεκινούν το μεγάλο ταξίδι, το οποίο όμως θα έχει τραγική κατάληξη.
Στο γράμμα, το οποίο προορίζεται για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γράφουν μεταξύ άλλων: «Στην Αφρική έχουμε πόλεμο και ασθένειες. Εχουμε σχολεία, αλλά το πρόβλημα είναι η εκπαίδευση, εκτός βέβαια από τα ιδιωτικά που χρειάζονται πολλά χρήματα. Τα παιδιά θέλουν να πάνε στο σχολείο, να φτάσουν έως το πανεπιστήμιο».
Τα παιδιά βρίσκουν καταφύγιο σε χώρο των αποσκευών στο αεροπλάνο που έχει προορισμό τις Βρυξέλλες. Οταν όμως το Αίρμπας των Βελγικών Αερογραμμών προσγειωθεί στις Βρυξέλλες, ένας τεχνικός, θα ανακαλύψει τα παγωμένα σώματα των παιδιών.
Η ταινία μοιάζει με κοινωνική διαμαρτυρία για την εκμετάλλευση των παιδιών από την Αφρική κυρίως, τα οποία θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο, αλλά αντί για αυτό βιώνουν μια δραματική κατάσταση μέσα από την κοροϊδία διαφόρων παραγόντων.
Ο 13χρονος Τάμπο κατάγεται από τη Ζάμπια και γεννήθηκε στην πόλη Ντόλα. Ο 14χρονος Ρόκο είναι Ιταλός, γεννημένος στο Μπάρι. Και οι δύο αγαπούν το ποδόσφαιρο, αλλά πέφτουν θύματα των παραγόντων. Ο Τάμπο βιώνει την εξαπάτηση από έναν αδίστακτο προπονητή, ο οποίος του υπόσχεται να δοκιμαστεί στη Φιορεντίνα. Οι δύο φίλοι απογοητεύονται γρήγορα, αφού η απόλαυση του παιχνιδιού μετατρέπεται σε μια καθημερινή προσπάθεια αποφυγής της εκμετάλλευσης.
Ετσι, τα δύο παιδιά αποφασίζουν να κάνουν το αντίθετο ταξίδι από αυτό που έκαναν ο Γιαγκίν και ο Φοντέ. Εγκαταλείπουν την Ευρώπη και ξεκινούν για την Αφρική, αφού ο Τάμπο θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο φίλος του τον συνοδεύει σε αυτό το ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου έχουν μοναδική παρέα μία μπάλα. Το ταξίδι τους είναι γεμάτο παγίδες και δυσκολίες, αλλά και συναντήσεις που θα τους προσφέρουν σημαντικές εμπειρίες. Το ταξίδι μέσα στην έρημο είναι κουραστικό και δύσκολο. Οταν όμως στο τέλος αυτής της οδύσσειας φτάνουν στην Ντόλα ανακαλύπτουν ένα γήπεδο ποδοσφαίρου αφιερωμένο στον Γιαγκίν και στον Φοντέ. Και το παιχνίδι, στο τέλος της ταινίας, είναι ακριβώς αυτό που ενώνει τους νικητές και τους ηττημένους και του δίνει την πραγματική αξία.
Ο Τζιάνι Ριβέρα, πρώην άσος της Μίλαν, παραδέχτηκε ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό και πως η ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου καταβάλλει προσπάθειες για την επίλυσή του. «Είναι αλήθεια ότι κάποιοι εξαπατούν τα παιδιά. Δυστυχώς, όταν υπάρχουν χρήματα στη μέση, πάντα μια προσπάθεια δυσκολεύει», είπε. Η ιταλική ομοσπονδία χρηματοδοτεί την παραγωγή, ενώ η ταινία στηρίζεται και από τη UNICEF. Στην Ευρώπη υπάρχουν αυτή τη στιγμή 22.000 παιδιά από την Αφρική, τα οποία δεν ξέρουν πώς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Απ' όλα αυτά τα παιδιά που έρχονται στην Ευρώπη κάποια προχωρούν, ενώ τα υπόλοιπα εγκαταλείπονται στην τύχη τους.
Γι' αυτό ο σκηνοθέτης Πάολο Μπιανκίνι σημείωσε ότι στόχος του είναι να διαδοθεί και να γίνει ευρύτερα γνωστή αυτή η ταινία, ώστε όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι γονείς να μην επενδύουν σε αδύνατα όνειρα. Ο πατέρας τού Γιαγκίν και η μητέρα τού Φοντέ έχουν δημιουργήσει ένα ίδρυμα με σκοπό να βοηθήσουν τους νέους Αφρικανούς να μην εγκαταλείπουν τη χώρα τους και να κερδίσουν την ελευθερία τους.
Πηγή: Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου