Κοινωνικά απρεπείς

Υπάρχει ένα εστιατόριο στην Αθήνα που ανέφερε παλιότερα στις διαφημιστικές του καταχωρίσεις: «Παράκληση, όχι παιδιά». Πριν από λίγα χρόνια όμως άλλαξε πολιτική: ενημέρωνε τους πελάτες του ότι τις Κυριακές μπορούν κατ' εξαίρεση να φέρνουν τα παιδιά τους μαζί τους. Στις παρέες γίνονταν πάντα ζωηρές συζητήσεις για το κατά πόσον η ιδιοκτήτρια έχει το «δικαίωμα» να επιβάλλει τέτοιες απαγορεύσεις. Θα μπορούσε, ας πούμε, να απαγορεύει και την είσοδο των μαύρων; Ή των παχύσαρκων; Τελευταία, πάντως, το μέτρο φαίνεται να έχει ατονήσει. Η κρίση, προφανώς. Εκτός αν η κυρία έχει για κάποιους λόγους μαλακώσει.

Μια αντίστοιχη πρωτοβουλία στο Βερολίνο έφτασε μέχρι την κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα καφέ που άνοιξε πριν από δύο εβδομάδες στα σύνορα του Μίτε και του Πρενζλάουερ Μπεργκ και ενημερώνει με μια τεράστια ταμπέλα στην είσοδο με απαγορεύεται για το κάπνισμα, τα σκυλιά και τα… καροτσάκια. «Ενα άκαρδο καφέ», έγραψε η «Berliner Kurier». «Αισθάνομαι πραγματικά αποκλεισμένος εδώ πέρα», λέει στην εφημερίδα ένας 42χρονος πατέρας. Γρήγορα μπήκαν στη συζήτηση οι πολιτικοί. «Οταν αποκλείονται σκοπίμως οικογένειες με παιδιά, υπάρχει ένα ζήτημα», δήλωσε η Σάντρα Σεέρες, υπουργός Οικογενείας στην κυβέρνηση του Βερολίνου. «Η στάση του ιδιοκτήτη του καφέ είναι κοινωνικά απρεπής», τονίζει η Μαριάνε Μπούρκερτ - Εουλιτς, από τους Πράσινους.

Κοινωνικά απρεπής, ναι. Οπως επισημαίνει όμως το «Σπίγκελ», ο Ραλφ Ρίλερ δεν παραβιάζει κανέναν νόμο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι απαγορεύει τα καροτσάκια για λόγους ασφαλείας: στον χώρο υπάρχει μια μηχανή καβουρντίσματος καφέ που μπορεί να φτάσει τους 220 βαθμούς. Ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι μεγάλος, και στην περίπτωση που υπάρχουν πολλά καρότσια η εκκένωση θα είναι δύσκολη. Με αυτή τη λογική, θα έπρεπε να απαγορεύονται και τα άτομα σε αναπηρικά καροτσάκια - ή εν πάση περιπτώσει τα πολλά άτομα σε αναπηρικά καροτσάκια. Μήπως να εμπλουτιστεί η ταμπέλα στην είσοδο;

Η περίπτωση του συγκεκριμένου καφέ εντάσσεται σε μια σειρά επεισοδίων που έχουν σημειωθεί τον τελευταίο καιρό στην περιοχή. Αρκετά καρότσια έχουν κλαπεί ή πυρποληθεί, ενώ ένα άλλο καφέ ήρθε στο προσκήνιο το 2010 επειδή εισήγαγε μια «ζώνη απαλλαγμένη από παιδιά». Φαίνεται πάντως ότι ο Ρίλερ είναι γενικότερα ένας ιδιόρρυθμος τύπος (για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη λέξη). Εκτός από τα καρότσια, απαγορεύει και τη μουσική (χωρίς να το γράφει πάντως στην είσοδο), ενώ τα λάπτοπ γίνονται ανεκτά μόνο σε ένα ειδικό τραπέζι (media table). Τα γκαρσόνια μιλούν μόνο αγγλικά στους πελάτες. Και ο καφές φίλτρου σερβίρεται αποκλειστικά χωρίς γάλα και ζάχαρη. Black. «Αν κάναμε οτιδήποτε άλλο, θα ήταν σαν να προσθέταμε γάλα στη σαμπάνια», λέει ο Ρίλερ, σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι ο ίδιος είναι πολύ ευαίσθητος στο ζήτημα των διακρίσεων, καθώς είναι ομοφυλόφιλος.

Τελικά έχουν δίκιο οι υπερασπιστές τέτοιων τύπων. Ας κάνουν ό,τι θέλουν. Και όποιος τούς τιμά με την παρουσία του ας αναλάβει τις ευθύνες του.

 

Του Μιχάλη Μητσού στα Νέα