Δέκα νεκροί. Δέκα χιλιάδες νεκροί. Δέκα εκατομμύρια νεκροί. Αντιλαμβανόμαστε συχνά τις πολεμικές συρράξεις με νούμερα όλο και πιο ακριβή αλλά που επικαλούν όλο και λιγότερο το δράμα των εχθροπραξιών. Είτε είναι μια κύρια σύρραξη είτε ένα μεμονωμένο επεισόδιο, είμαστε “κορεσμένοι από αριθμούς, γνωρίζουμε, αλλά δεν φανταζόμαστε πια.”
Πάνω λοιπόν σ’ αυτά τα νούμερα που δεν σημαίνουν πια πολλά, η εικαστική προσπάθεια “100 χρόνια παγκόσμιας κουζίνας” (100 yearsofworldcuisine) επιχειρεί να εκφράσει με εικόνα αυτά τα στοιχεία για να ζωντανέψει την πραγματικότητα που αντιπροσωπεύουν. Επιλέγοντας μια εικόνα που σοκάρει γιατί είναι αιματηρή, όπως είναι η πραγματικότητα που καλύπτει, η αφίσα απεικονίζει 25 πολέμους και 38 λίτρα “αίματος” σε μια πρωτότυπη σύνθεση με μόνα αντικείμενα όσα βρίσκουμε σε μια κουζίνα, τον χώρο όπου περιμένεις να συναντήσεις τη μικρότερη βία, την καρδιά του σπιτιού. Μια επιλογή που τονίζει το παράλογο του πολέμου. (για να δείτε καλύτερα την εικόνα και να περιεργαστείτε τις λεπτομέρειές της παρακαλώ πατήστε εδώ).
Η ενδιαφέρουσα και πολύ εκπαιδευτική προσέγγιση που ακολούθησαν οι δημιουργοί είναι ότι οι αριθμοί των θυμάτων μεταφράστηκαν αναλογικά σε όγκο αίματος. Δημιούργησαν έτσι μια οπτική κλίμακα, σημεία αναφοράς, που επιτρέπει να τοποθετήσεις άμεσα την κάθε περίπτωση σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο αλλά και να το αποτυπώσεις στο μυαλό σου. Η σύγκριση της Ισραηλινό -Παλαιστινιακής σύρραξης και του πόλεμου στο Κογκό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην πρώτη περίπτωση υπολογίζεται ότι χάθηκαν 50.000 άνθρωποι. Στο Κογκό όμως τα θύματα ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια από το τέλος της δεκαετίας του 90 έως τις αρχές του 2000. Προσέξατε επίσης τα μεγαλύτερα δοχεία της εικόνας; Ανήκουν στους πολέμους της Ινδοκίνας, που άφησαν σε 30 χρόνια 6 εκατομμύρια νεκρούς.
Όπως λένε οι ίδιοι οι δημιουργοί, Clara Kayser-Bril, NicolasKayser-Bril και MarionKotlarski, δεν είναι ιστορικοί και οι επιλογές τους ήταν υποκειμενικές, λες και μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα στον χώρο αυτό. Εξηγούν επίσης ότι “είναι αδύνατον να απεικονίσεις όλες τις συρράξεις. Όπως είναι αδύνατον να καθορίσεις επακριβώς το γεωγραφικό ή το χρονολογικό τους όριο.” Ο πόλεμος του Βιετνάμ ξεκίνησε μεταξύ 1965 και κράτησε έως το 1975, όπως θεωρούν οι Αμερικανοί ή ξεκίνησε μεταξύ του 1946 με τη σύρραξη που είχαν με τους Γάλλους. Ή ακόμα νωρίτερα το 1946 με την εισβολή των Ιαπώνων; Είναι επίσης δύσκολο καμμιά φορά να ορίσεις την αρχή και το τέλος ορισμένων πολέμων. Για παράδειγμα, από το ’44 έως το ’46, δηλαδή μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, πάνω από 500.000 Γερμανοί πέθαναν στην προσπάθειά τους να εγκαταλείψουν τη Γερμανία. Πρέπει να συμπεριληφθούν ή όχι στα θύματα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου; Τέλος η ακριβής καταμέτρηση των θανάτων φαίνεται να είναι δύσκολη υπόθεση: συχνά οι συγκυρίες είναι τέτοιες που δεν υπάρχει πιστοποιητικό θανάτου, έτσι πολλοί εξαφανίζονται χωρίς ίχνη.
“Αλλά μιλώντας για νεκρούς, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις κακουχίες των επιζώντων, τους ακρωτηριασμούς, την εξορία και τους βιασμούς. Η προσπάθειά μας δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσουμε μια πιο επιστημονική διαδικασία, αλλά να προσφέρουμε μια διαφορετική ματιά γεμάτη νόημα. “
Το πρότζεκτ 100 years of world cuisine δημιουργήθηκε από την Clara Kayser-Bril, τον NicolasKayser-Bril και την MarionKotlarski. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το έργο τους και τις πηγές που συμβουλεύτηκαν στη σελίδα τους. Η αφίσα διατίθεται και προς πώληση.
Πάνω λοιπόν σ’ αυτά τα νούμερα που δεν σημαίνουν πια πολλά, η εικαστική προσπάθεια “100 χρόνια παγκόσμιας κουζίνας” (100 yearsofworldcuisine) επιχειρεί να εκφράσει με εικόνα αυτά τα στοιχεία για να ζωντανέψει την πραγματικότητα που αντιπροσωπεύουν. Επιλέγοντας μια εικόνα που σοκάρει γιατί είναι αιματηρή, όπως είναι η πραγματικότητα που καλύπτει, η αφίσα απεικονίζει 25 πολέμους και 38 λίτρα “αίματος” σε μια πρωτότυπη σύνθεση με μόνα αντικείμενα όσα βρίσκουμε σε μια κουζίνα, τον χώρο όπου περιμένεις να συναντήσεις τη μικρότερη βία, την καρδιά του σπιτιού. Μια επιλογή που τονίζει το παράλογο του πολέμου. (για να δείτε καλύτερα την εικόνα και να περιεργαστείτε τις λεπτομέρειές της παρακαλώ πατήστε εδώ).
Η ενδιαφέρουσα και πολύ εκπαιδευτική προσέγγιση που ακολούθησαν οι δημιουργοί είναι ότι οι αριθμοί των θυμάτων μεταφράστηκαν αναλογικά σε όγκο αίματος. Δημιούργησαν έτσι μια οπτική κλίμακα, σημεία αναφοράς, που επιτρέπει να τοποθετήσεις άμεσα την κάθε περίπτωση σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο αλλά και να το αποτυπώσεις στο μυαλό σου. Η σύγκριση της Ισραηλινό -Παλαιστινιακής σύρραξης και του πόλεμου στο Κογκό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην πρώτη περίπτωση υπολογίζεται ότι χάθηκαν 50.000 άνθρωποι. Στο Κογκό όμως τα θύματα ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια από το τέλος της δεκαετίας του 90 έως τις αρχές του 2000. Προσέξατε επίσης τα μεγαλύτερα δοχεία της εικόνας; Ανήκουν στους πολέμους της Ινδοκίνας, που άφησαν σε 30 χρόνια 6 εκατομμύρια νεκρούς.
Όπως λένε οι ίδιοι οι δημιουργοί, Clara Kayser-Bril, NicolasKayser-Bril και MarionKotlarski, δεν είναι ιστορικοί και οι επιλογές τους ήταν υποκειμενικές, λες και μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα στον χώρο αυτό. Εξηγούν επίσης ότι “είναι αδύνατον να απεικονίσεις όλες τις συρράξεις. Όπως είναι αδύνατον να καθορίσεις επακριβώς το γεωγραφικό ή το χρονολογικό τους όριο.” Ο πόλεμος του Βιετνάμ ξεκίνησε μεταξύ 1965 και κράτησε έως το 1975, όπως θεωρούν οι Αμερικανοί ή ξεκίνησε μεταξύ του 1946 με τη σύρραξη που είχαν με τους Γάλλους. Ή ακόμα νωρίτερα το 1946 με την εισβολή των Ιαπώνων; Είναι επίσης δύσκολο καμμιά φορά να ορίσεις την αρχή και το τέλος ορισμένων πολέμων. Για παράδειγμα, από το ’44 έως το ’46, δηλαδή μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, πάνω από 500.000 Γερμανοί πέθαναν στην προσπάθειά τους να εγκαταλείψουν τη Γερμανία. Πρέπει να συμπεριληφθούν ή όχι στα θύματα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου; Τέλος η ακριβής καταμέτρηση των θανάτων φαίνεται να είναι δύσκολη υπόθεση: συχνά οι συγκυρίες είναι τέτοιες που δεν υπάρχει πιστοποιητικό θανάτου, έτσι πολλοί εξαφανίζονται χωρίς ίχνη.
“Αλλά μιλώντας για νεκρούς, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις κακουχίες των επιζώντων, τους ακρωτηριασμούς, την εξορία και τους βιασμούς. Η προσπάθειά μας δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσουμε μια πιο επιστημονική διαδικασία, αλλά να προσφέρουμε μια διαφορετική ματιά γεμάτη νόημα. “
Το πρότζεκτ 100 years of world cuisine δημιουργήθηκε από την Clara Kayser-Bril, τον NicolasKayser-Bril και την MarionKotlarski. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το έργο τους και τις πηγές που συμβουλεύτηκαν στη σελίδα τους. Η αφίσα διατίθεται και προς πώληση.
Πηγή: People & ideas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου