Για το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των δασκάλων, ΔΟΕ, η άγνοια της ελληνικής γλώσσας είναι «λανθασμένη οπτική» και ως εκ τούτου η δασκάλα που δεν γνωρίζει την διαφορά γραμμάτων με τους φθόγγους -κι έγραψε το τερατούργημα περί «συρρίκνωσης της γλώσσας» με την κατάργηση κάποιων φωνηέντων- δεν πρέπει να αξιολογηθεί και -προς Θεού- δεν πρέπει να αξιολογηθεί αρνητικά. Αυτά τουλάχιστον είπε ο γενικός γραμματέας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας κ. κ. Σταύρος Πετράκης, μιλώντας στον ραδιοσταθμό Flash (16.7.2012)
Φυσικά η ραδιοφωνική συζήτηση επεκτάθηκε και στα της αξιολόγηση των διδασκόντων στα σχολεία. Μια διαδικασία που γίνεται σε κάθε γωνιά του κόσμου, στην Ελλάδα είναι ακόμη θέμα ταμπού και αντικείμενο διαλόγου\u0387 φυσικά από μηδενική βάση. Τα ερωτήματα ιστορικά (και αυτή η συζήτηση γίνεται πάνω από 20 χρόνια) είναι τρία: Πρώτον, πρέπει να γίνεται αξιολόγηση; Οι Ελληνες εκπαιδευτικοί είναι υπεράνω, άσε δε που καραδοκεί και ο νεοφιλελευθερισμός. Δεύτερον: πώς πρέπει να γίνει; Γι’ αυτό ειδικά το ζήτημα μπορούμε να συζητάμε μέχρι Δευτέρας Παρουσίας, οπότε κατά τους Χριστιανούς θα υπάρξει και η τελική αξιολόγηση. Τρίτον: Τι να κάνουμε τα αποτελέσματα της αξιολόγησης; Στο τελευταίο η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΔΟΕ) δίνει δύο απαντήσεις: 1) να τα βλέπουμε να τα χαιρόμαστε 2) να διοργανώσουμε σεμινάρια\u0387 προφανώς επιδοτούμενα και με τις αντίστοιχες εκπαιδευτικές άδειες.
Δεν αστειευόμαστε. Οπως είπε ο κ. Πετράκης, η Διδασκαλική Ομοσπονδία έχει εκφράσει τις επιφυλάξεις της και τις διαφωνίες της ως προς τα τελευταία νομοθετήματα που αφορούν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου». Η ΔΟΕ είναι υπέρ της αξιολόγησης αλλά εκείνης «που δεν θα κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία και δεν θα οδηγεί σε τιμωρία του εκπαιδευτικού και απόλυση... Δεν μπορεί να συνδέεται η αξιολόγηση με την μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών... Η αξιολόγηση δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Εμείς λέμε ότι όπου υπάρχει πρόβλημα θα πρέπει να παρεμβαίνει η Πολιτεία μέσω ενισχυτικών δομών να επιμορφώνει ξανά τους εκπαιδευτικούς»...»
Με άλλα λόγια: μια δασκάλα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα φωνήεντα από τους φθόγγους θα πρέπει να μετεκπαιδευτεί -ξεκινώντας πιθανότατα από το δημοτικό- και μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο των σπουδών («έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο λύκειο...», που ‘λεγε και ο Κώστας Τσάκωνας στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»)- μπορεί να έχει βγει και στην σύνταξη.
Αυτό βέβαια είναι απόρροια μια αντίληψης που είναι κυρίαρχη στο δημόσιο. Η πρωταρχική μέριμνα σε κάθε τομέα δεν είναι γι’ αυτούς που πληρώνουν για να έχουν κάποιες υπηρεσίες, αλλά γι’ αυτούς που πληρώνονται για να τις παρέχουν. Ετσι, κάποιος που δεν γνωρίζει πόσα είναι τα φωνήεντα -κάτι που είναι προαπαιτούμενο για να διδάξει- δεν πρέπει να κάνει κάποια άλλη δουλειά, στην οποία μπορεί να έχει και μεγαλύτερη έφεση. Οχι! Πρέπει να μετεκπαιδευτεί για να τα μάθει: «έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο λύκειο...», που ‘λεγε και ο Κώστας Τσάκωνας, στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»
Ολοι πρέπει να προάγονται ανεξαρτήτως των προσόντων, έτσι ώστε κανείς να μην προσπαθήσει να βελτιωθεί.
Φυσικά η ραδιοφωνική συζήτηση επεκτάθηκε και στα της αξιολόγηση των διδασκόντων στα σχολεία. Μια διαδικασία που γίνεται σε κάθε γωνιά του κόσμου, στην Ελλάδα είναι ακόμη θέμα ταμπού και αντικείμενο διαλόγου\u0387 φυσικά από μηδενική βάση. Τα ερωτήματα ιστορικά (και αυτή η συζήτηση γίνεται πάνω από 20 χρόνια) είναι τρία: Πρώτον, πρέπει να γίνεται αξιολόγηση; Οι Ελληνες εκπαιδευτικοί είναι υπεράνω, άσε δε που καραδοκεί και ο νεοφιλελευθερισμός. Δεύτερον: πώς πρέπει να γίνει; Γι’ αυτό ειδικά το ζήτημα μπορούμε να συζητάμε μέχρι Δευτέρας Παρουσίας, οπότε κατά τους Χριστιανούς θα υπάρξει και η τελική αξιολόγηση. Τρίτον: Τι να κάνουμε τα αποτελέσματα της αξιολόγησης; Στο τελευταίο η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΔΟΕ) δίνει δύο απαντήσεις: 1) να τα βλέπουμε να τα χαιρόμαστε 2) να διοργανώσουμε σεμινάρια\u0387 προφανώς επιδοτούμενα και με τις αντίστοιχες εκπαιδευτικές άδειες.
Δεν αστειευόμαστε. Οπως είπε ο κ. Πετράκης, η Διδασκαλική Ομοσπονδία έχει εκφράσει τις επιφυλάξεις της και τις διαφωνίες της ως προς τα τελευταία νομοθετήματα που αφορούν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου». Η ΔΟΕ είναι υπέρ της αξιολόγησης αλλά εκείνης «που δεν θα κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία και δεν θα οδηγεί σε τιμωρία του εκπαιδευτικού και απόλυση... Δεν μπορεί να συνδέεται η αξιολόγηση με την μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών... Η αξιολόγηση δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Εμείς λέμε ότι όπου υπάρχει πρόβλημα θα πρέπει να παρεμβαίνει η Πολιτεία μέσω ενισχυτικών δομών να επιμορφώνει ξανά τους εκπαιδευτικούς»...»
Με άλλα λόγια: μια δασκάλα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα φωνήεντα από τους φθόγγους θα πρέπει να μετεκπαιδευτεί -ξεκινώντας πιθανότατα από το δημοτικό- και μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο των σπουδών («έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο λύκειο...», που ‘λεγε και ο Κώστας Τσάκωνας στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»)- μπορεί να έχει βγει και στην σύνταξη.
Αυτό βέβαια είναι απόρροια μια αντίληψης που είναι κυρίαρχη στο δημόσιο. Η πρωταρχική μέριμνα σε κάθε τομέα δεν είναι γι’ αυτούς που πληρώνουν για να έχουν κάποιες υπηρεσίες, αλλά γι’ αυτούς που πληρώνονται για να τις παρέχουν. Ετσι, κάποιος που δεν γνωρίζει πόσα είναι τα φωνήεντα -κάτι που είναι προαπαιτούμενο για να διδάξει- δεν πρέπει να κάνει κάποια άλλη δουλειά, στην οποία μπορεί να έχει και μεγαλύτερη έφεση. Οχι! Πρέπει να μετεκπαιδευτεί για να τα μάθει: «έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο λύκειο...», που ‘λεγε και ο Κώστας Τσάκωνας, στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»
Ολοι πρέπει να προάγονται ανεξαρτήτως των προσόντων, έτσι ώστε κανείς να μην προσπαθήσει να βελτιωθεί.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου