Θέατρο: «Stallerhof»

Μια σχέση παράξενη αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια ανήλικη με ιδιαίτεροτητες και έναν ώριμο άντρα, την ώρα που η κοινωνία σκαλίζει θέματα - ταμπού στο έργο «Stallerhof» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Μια ζωή στο περιθώριο όπου η κοινωνία την κρατά αιχμάλωτη. Ο έρωτας δίνει ελπίδα στην πνευματικά καθυστερημένη Μπέπι μέσα από μια σχέση ανάμεσα στην κακοποίηση και την τρυφερότητα. Αντιφατική, όπως η ίδια η ζωή.

Μπορεί οι ήρωες του έργου «Stallerhof» του Φραντς Ξάβερ Κρετς που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου να ζουν σε μια κλειστή κοινωνία της Βαυαρίας. Είναι ωστόσο εγκλωβισμένοι σε κλειδωμένες συνειδήσεις και δυσκολίες που δεν απέχουν από τις σημερινές.

«Με μεγάλη λιτότητα, πυκνότητα, ακρίβεια μιλάει για τον πόνο της ζωής των ανθρώπων που πορεύονται στην άγνοια, την εξαθλίωση. Για το σήμερα όπου η δυστυχία δεν χωράει στο περιθώριο και έχει καταλάβει το κέντρο της σκηνής» λέει στα «ΝΕΑ» ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.
Ξεφυλλίζοντας τα προγράμματα των παραστάσεων του Θεάτρου του Νέου Κόσμου - συμπληρώνει 15 χρόνια - συνειδητοποίησε ότι πάντα τον ενδιέφερε η σχέση κάθε έργου με το σήμερα. «Οπως με ενδιαφέρουν τα έργα που ακουμπούν τον θεατή» λέει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος που φέτος παρουσίασε για δεύτερη χρονιά «Τα ορφανά» του Ντένις Κέλι.

Την άποψή του αυτή συμμερίζεται η Αμαλία Αρσένη που κάνει το ντεμπούτο της στον ρόλο της 14χρονης Μπέπι που είναι πνευματικά καθυστερημένη, με μερική απώλεια όρασης.

«Δεν μου αρέσουν οι ήσυχοι, εύπεπτοι ρόλοι αλλά εκείνοι που δίνουν αφορμή στον θεατή να κοιτάξει δίπλα του, να νιώσει, να σκεφτεί» σχολιάζει η 21χρονη ηθοποιός, κόρη του πρώην υπουργού Γεράσιμου Αρσένη και της πρώην υπουργού Λούκας Κατσέλη.

Γεννημένη σε μια θρησκευόμενη και φτωχή οικογένεια, η ηρωίδα του έργου οδηγείται από την κοινωνία και τους γονείς της (Μαρία Καλλιμάνη, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος) στη μοναξιά. Ο μόνος που δίνει σημασία είναι ο Ζεπ (Μάνος Βακούσης), ένας εποχικός εργάτης που πλησιάζει στη σύνταξη.

«Για εμένα η Μπέπι είναι μια ιδιαίτερη κοπέλα. Μαζί της σκάλισα πάλι την αθωότητα των παιδικών μου χρόνων. Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν το πώς θα μπω στο περιβάλλον στο οποίο ζει» λέει στα «ΝΕΑ».

Στη σύγχρονη κοινωνία, όπως λέει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, κυριαρχεί η λογική της ισοπέδωσης και όχι της ανάπτυξης. «Δεν μπορούσε να γλιτώσει το θέατρο που φέτος περνά δυσκολίες. Θεωρώ ωστόσο ότι μέσα από την κρίση θα ανακαλύψουμε πάλι το δημιουργικό του πράγματος. Το πώς και το γιατί κάνουμε θέατρο» λέει ο ιδρυτής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Το σκηνικό και τα κοστούμια της παράστασης είναι της Μαργαρίτας Χατζηιωάννου και η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου.

 

Πηγή: Νέα