Όταν, πριν από 33 χρόνια, πρωτοεμφανίστηκε το ράγκμπι με αμαξίδιο, κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορέσει το άθλημα αυτό, κάποια χρόνια αργότερα, να ενταχθεί κι επίσημα στο παραολυμπιακό πρόγραμμα. Ωστόσο, η θεαματικότητα, η ένθερμη υποστήριξη από τους αθλητές και ο πόθος των υπεύθυνων να δούν κάτι διαφορετικό στάθηκαν αφορμή για να περάσει τις εγκρίσεις και να κερδίσει μια θέση στην Παραολυμπιάδα. Αυτό έγινε το 2000 και το όνομα που τού δόθηκε ήταν Murderball. Ωστόσο, έπειτα από πολλές διαμαρτυρίες, κυρίως από αθλητές, αποφασίστηκε να μετονομαστεί σε ράγκμπι με αμαξίδιο. Αρχικά, το άθλημα απευθύνονταν σε αθλητές και αθλήτριες με τετραπληγία, αλλά αργότερα περιέλαβε κι άλλες παθήσεις, όπως εγκεφαλική παράλυση, πολυνευροπάθεια, πολιομυελίτιδα, ακρωτηριασμό κ.ά. Σήμερα, το ράγκμπι με αμαξίδιο είναι παρόν σε 32 χώρες ανά τον πλανήτη, οι οποίες ασχολούνται ενεργά με την ανάπτυξή του, σε εθνικό επίπεδο, καθώς και με την εξάπλωσή του και σε άλλες χώρες. Στην Ελλάδα, δεν έχει βρει ακόμη εφαρμογή το διαφορετικό αυτό άθλημα, παρά το γεγονός ότι αποτελεί όνειρο και στόχο πολλών Ελλήνων με τετραπληγία. Μια σημαντική πρωτοβουλία γνωριμίας με το άθλημα στην Ελλάδα ήταν το 1o Camp Ράγκμπι με Αμαξίδιο, που φιλοξενήθηκε, το προηγούμενο πενθήμερο, στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Κολινδρού. Σ' αυτό πήραν μέρος 15 επίδοξοι παίκτες με τετραπληγία από την Ελλάδα, 5 παίκτες με τετραπληγία από ομάδες της Σουηδίας και της Γερμανίας, μια αξιολογήτρια (classifier) από το Βέλγιο, αναγνωρισμένη από την παγκόσμια ομοσπονδία ράγκμπι με αμαξίδιο και 10 ακόμη εθελοντές του σωματείου «Άλλη Όψη». Ένας από τους ανθρώπους που έχουν βάλει στόχο την εισαγωγή και τη διάδοση του αθλήματος και στη χώρα μας είναι ο αθλητής ράγκμπι με αμαξίδιο στην ομάδα "Nacka Spiders" της Σουηδίας και μέλος της οργανωτικής ομάδας, Αλέξανδρος Γαλινάκης, ο οποίος έχει τετραπληγία, την οποία απέκτησε έπειτα από αυτοκινητικό ατύχημα, το 1997, στην Κρήτη. "Έχουμε ξεκινήσει μια πολύ φιλόδοξη προσπάθεια, να φέρουμε αυτό το άθλημα στην Ελλάδα και να το δοκιμάσουν οι Έλληνες με τετραπληγία. Το άθλημα είναι πολύ δυναμικό και διασκεδαστικό. Δίνει τη δυνατότητα σε άτομα με βαριές αναπηρίες να πρωταγωνιστήσουν σε μια πολύ δημοφιλή σε όλο τον κόσμο δραστηριότητα. Η φυσική μου κατάσταση είναι πολύ καλύτερη κι έχω βελτιώσει σημαντικά την ενδυνάμωση μου. Ο αθλητισμός μού έχει δώσει την ευκαιρία να γνωρίσω νέα άτομα, να κάνω νέες φιλίες και να ταξιδεύσω σε πολλές χώρες του εξωτερικού", λέει ο Αλέξανδρος Γαλινάκης. Σχολιάζοντας την επιθυμία πολλών Ελλήνων αθλητών με αναπηρία να ασχοληθούν με το ράγκμπι με αμαξίδιο, τονίζει: «υπάρχουν πολλά άτομα στην Ελλάδα που μπορούν και θέλουν να ασχοληθούν με το ράγκμπι. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να σχηματίσουμε μια ομάδα από 8 έως 12 άτομα και να συμμετάσχουμε στο διεθνές τουρνουά 'BERND BEST', στην Κολωνία, τον ερχόμενο Απρίλιο. Είναι το μεγαλύτερο τουρνουά ράγκμπι στον κόσμο και γίνεται κάθε χρόνο. Το μεγάλο μας όνειρο είναι να δημιουργηθεί εθνική ομάδα, ώστε η χώρα μας να εκπροσωπείται σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως το παγκόσμιο, το ευρωπαϊκό και οι Ολυμπιακοί Αγώνες". Από την άλλη, η αξιολογήτρια αθλητών ράγκμπι με αμαξίδιο και υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου "Free University of Brussels", στο Βέλγιο, Σοφία Μπελόκα δηλώνει: "Ως αξιολογήτρια, με εμπειρία σε διεθνή τουρνουά, βλέπω τους συμμετέχοντες κάθε εθνικότητας σαν αθλητές και σαν απλούς ανθρώπους και το άθλημα, από την αγωνιστική και από την κοινωνική του πλευρά. Απευθύνεται αποκλειστικά σε ανθρώπους με τετραπληγία. Η τετραπληγία ως κατάσταση ζωής περιορίζει σημαντικά την κινητικότητα του ατόμου. Είναι αξιοσημείωτο και εντυπωσιακό το πώς μέσα από το συγκεκριμένο άθλημα μεταμορφώνεται η καθημερινή ζωή ενός ατόμου με τετραπληγία ως προς την καθημερινή του ανεξαρτησία και διαβίωση, αλλά και την εντυπωσιακή κίνησή του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η καλύτερη ανταμοιβή θα είναι να δούμε συμμετέχοντες να ανακαλύπτουν ένα νέο άθλημα που τους ταιριάζει, τους εκφράζει, τους φέρνει σε επαφή με άλλους αθλητές, τους εισάγει πιο ενεργά στον αθλητισμό, τους προκαλεί να βγουν από την ρουτίνα τους και να δοκιμάσουν τα όριά τους". Η κα Μπελόκα θεωρεί πως είναι καιρός να έρθει το άθλημα στην Ελλάδα, που θα είναι και η πρώτη χώρα της νότιας Ευρώπης, στην οποία θα εισαχθεί. "Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 δουλέψαμε για το ράγκμπι με αμαξίδιο χωρίς να υπάρχει ελληνική συμμετοχή. Δημιουργήθηκε τότε ένα όνειρο -να γίνει κάποτε και ελληνική ομάδα ράγκμπι με αμαξίδιο", αναφέρει χαρακτηριστικά. Σημαντικό ρόλο στην εισαγωγή και εδραίωση του ράγκμπι με αμαξίδιο στην Ελλάδα διαδραματίζει το σωματείο "Άλλη Όψη", ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο, που ξεκίνησε να λειτουργεί το 2007, αρχικά ως μια παρέα φίλων, με κοινά οράματα και όρεξη να δημιουργήσουν, όπως δηλώνει το μέλος της οργανωτικής ομάδας και λέκτορας στο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο της Κύπρου, Ανέστη Διβάνογλου. "Είναι ένα πλαίσιο μέσα από το οποίο προσπαθούμε να εφαρμόσουμε καινοτόμες ιδέες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων ιδεών είναι τόσο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα 'Άλλη Όψη' όσο και το Πρόγραμμα Ράγκμπι με Αμαξίδιο. Αυτό έχει στόχο την εκπαίδευση κινητικά αναπήρων, για τη βελτίωση της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας τους", σημειώνει η κα Διβάνογλου. Βασική ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου προγράμματος είναι ότι η εκπαίδευση των συμμετεχόντων πραγματοποιείται από εκπαιδευτές με αντίστοιχες αναπηρίες. Οι εκπαιδευόμενοι συμμετέχοντες έχουν την ευκαιρία να πάρουν ιδέες και γνώσεις, καθώς και να μάθουν από... πρώτο χέρι «κόλπα» που θα βελτιώσουν την ανεξαρτησία τους. Όταν κάποιος συμμετέχοντας παραπονιέται ότι δεν μπορεί να πετύχει κάτι, η απάντηση από τον εκπαιδευτή, με αντίστοιχη αναπηρία, είναι: "αφού μπορώ εγώ, θα μπορέσεις κι εσύ - έλα να βρούμε τον δικό σου τρόπο". Σημειώνεται ότι, το Πρόγραμμα "Ράγκμπι με Αμαξίδιο" είναι ένα όνειρο πολλών ετών, που έπειτα από πολλά χρόνια και μεγάλη προσπάθεια γίνεται πράξη. Απευθύνεται σε ανθρώπους με σοβαρές αναπηρίες και ανθρώπους με τετραπληγία στα χέρια και στα πόδια. Πολλά παιδιά απ' αυτά χρησιμοποιούν βοήθεια για την ικανοποίηση των καθημερινών τους αναγκών. Στο αθλητικό, αναπηρικό τους κάθισμα κινούνται και μάχονται αυτόνομα και δυναμικά, με τα επίπεδα αδρεναλίνης να εκτοξεύονται. Μιλώντας με αθλητές που ασχολούνται με το άθλημα, καταλαβαίνεις ότι είναι κάτι παραπάνω από άθλημα. Είναι τρόπος ζωής. Είναι ένα άθλημα που μπορεί να εμπνεύσει, όχι μόνο τους παίκτες αλλά και τους θεατές. Το σωματείο «Άλλη Όψη» είναι η πρώτη προσπάθεια να παρουσιαστεί και να αναπτυχθεί το παραολυμπιακό αυτό άθλημα στη χώρα μας. Όσοι ασχολούνται με την οργάνωση και την πραγματοποίηση των δραστηριοτήτων του σωματείου είναι εθελοντές. Λίγα λόγια για το άθλημα Το ράγκμπι με αμαξίδιο διεξάγεται σε γήπεδο διαστάσεων ανάλογων μ' αυτό του μπάσκετ, ενώ παίζεται με στρογγυλή μπάλα, όπως αυτή του βόλεϊ. Σκοπός του παιχνιδιού είναι, ένας παίκτης της ομάδας να διασχίσει την γραμμή του αντίπαλου τέρματος, έχοντας την μπάλα στην κατοχή του. Η κάθε ομάδα αποτελείται από 4 βασικούς παίκτες και 6 αναπληρωματικούς. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι 4 περίοδοι των 8 λεπτών. Υπάρχουν 2 λεπτά διάλειμμα, μετά την 1η και την 3η περίοδο και 5 λεπτά διάλειμμα στο ημίχρονο. Ο αγώνας διαρκεί περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά. Η ομάδα που επιτίθεται πρέπει να πετύχει τέρμα σε λιγότερο από 40 δευτερόλεπτα, ενώ ένας παίκτης επιτρέπεται να έχει στην κατοχή την μπάλα μόνο για 10 δευτερόλεπτα. Σ' αυτό το διάστημα θα πρέπει είτε να σκοράρει είτε να δώσει πάσα ή να χτυπήσει την μπάλα στο έδαφος. Η επαφή μεταξύ των αμαξιδίων καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα, που εποπτεύεται από δύο διαιτητές, επιτρέπεται, αλλά όχι και η σωματική επαφή. Οι παίκτες χρησιμοποιούν ειδικά αθλητικά καθίσματα, τα οποία είναι πολύ εύκολα στην κίνηση και κατασκευασμένα να αντέχουν σε δυνατές συγκρούσεις. Οι κανονισμοί του αθλήματος υπαγορεύουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τα καθίσματα, ανάλογα με το ρόλο κάθε παίκτη στο γήπεδο, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και ο δίκαιος αγώνας. Οι αθλητές, καθότι τετραπληγικοί, φοράνε ειδικά γάντια, χρησιμοποιούν ειδικές κόλες για μεγαλύτερη τριβή με τις ρόδες και ευκολότερη κίνηση και είναι δεμένοι, ώστε έχουν σταθερότητα πάνω στο κάθισμα. Η αξιολόγηση κάθε παίκτη από αναγνωρισμένους αξιολογητές είναι απαραίτητη διαδικασία κάθε παραολυμπιακού αθλήματος για τον δίκαιο και ισότιμο ανταγωνισμό σε όλα τα επίπεδα του αθλήματος. Η σωστή αξιολόγηση κάθε παίκτη επιτρέπει στους αθλητές να συναγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο των δυνατοτήτων τους, ανεξάρτητα από ατομικές διαφορές στη φυσική τους μυϊκή λειτουργία. Υπάρχουν 7 κατηγορίες- από 0.5 ως 3.5- με συγκεκριμένα λειτουργικά χαρακτηριστικά για κάθε κατηγορία. Η κατηγορία 0.5 περιλαμβάνει παίκτες με τη μικρότερη κινητικότητα και η κατηγορία 3.5 περιλαμβάνει παίκτες με τη μεγαλύτερη δυνατή κινητικότητα, που επιτρέπεται για το άθλημα. Το άθροισμα των αριθμών των τεσσάρων παικτών κάθε ομάδας που βρίσκονται ταυτόχρονα στον αγωνιστικό χώρο δεν πρέπει να ξεπερνά το 8, ενώ κάθε παίκτης πρέπει να αξιολογηθεί 3 φορές από διεθνή επιτροπή αξιολογητών για να έχει μόνιμη κατηγορία.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου