Ο Ηρακλής Μοσκώφ με αφορμή τους Παραολυμπιακούς Αγώνες γράφει για τον αθλητισμό ως μέσο κοινωνικής ένταξης και εργαλείο ενδυνάμωσης των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, των προσφύγων και των μεταναστών, των τοξικοεξαρτημένων και των ατόμων με αναπηρία
Η Αρετή Αραβέλα Σπυρίδου, ετών 12, έγινε η μικρότερη σε ηλικία αθλήτρια της Ελλάδας που συμμετείχε ποτέ σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, κάνοντας ατομικό ρεκόρ στα 100μ. ύπτιο της κατηγορίας S2 δίνοντας ελπίδα σε όλα τα παιδιά με αναπηρίες.
Η Τρέισι Όττο, η 28χρονη τοξοβόλος από τις ΗΠΑ, παράλυτη από τον θώρακα και κάτω και τυφλή από το ένα μάτι βρέθηκε στο Παρίσι, όχι τόσο για το μετάλλιο, αλλά για να δώσει -όπως η ίδια είπε- δύναμη σε όλες τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα επιθέσεων. Η Τρέισι είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης από τον πρώην σύντροφο της.
O Ibrahim al Hussein, ο οποίος συμμετείχε στην τρίτη στην ιστορία Παραολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων μας έκανε περήφανους με τις επιδόσεις του, το ψυχικό του σθένος, το ήθος του και τα λόγια του:
«Θέλω να γίνω ο πρώτος στον κόσμο. Ήρθα από μία ξένη χώρα, καθισμένος σε ένα καρότσι, να στείλω ένα μήνυμα. Μακάρι στο μέλλον να το κάνω με την ελληνική σημαία. Φεύγω για τη Γαλλία ευτυχισμένος. Είναι όνειρο και φιλοδοξία», ανέφερε μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Ο Ibrahim, μεγαλωμένος στην πόλη Ντέιρ Αλ-Ζορ της Συρίας, έμαθε να κολυμπάει στον Ευφράτη ποταμό. Ο πατέρας του, προπονητής κολύμβησης και πρωταθλητής Ασίας, προπονούσε τον Ibrahim και αρκετά από τα 13 αδέλφια του, που σημείωναν νίκες σε τοπικούς και εθνικούς αγώνες. Ο πόλεμος στη Συρία διέκοψε απότομα την πορεία του στην κολύμβηση. Έχασε το δεξί του πόδι από βόμβα στην πατρίδα του και έφτασε στη Σάμο όπου όπως λέει ένιωσε πως είχε πεθάνει και ξαναγεννήθηκε.
Μέσα από δυσκολίες και προκλήσεις, έγινε σημαιοφόρος της Παραολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων στο Ρίο, έδωσε το παρόν στο Τόκιο και στο Παρίσι εκπροσώπησε περισσότερους από 120 εκατομμύρια εκτοπισμένους ανθρώπους παγκοσμίως ενώ στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα πως ο αθλητισμός είναι όχημα συμπερίληψης για ανθρώπους με πολλαπλές ευαλωτότητες.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Cambridge University Press, είχε αποδείξει πριν μερικά χρόνια την ευεργετική επίδραση του ομαδικού αθλητισμού και συγκεκριμένα του ποδοσφαίρου στην ψυχική υγεία.Ήταν Ιανουάριος του 2018 όταν οι ερευνητές του Cambridge υπέγραφαν τη συγκεκριμένα έρευνα που υποστήριζε πως ο αθλητισμός μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά. Δεν ήταν ωστόσο κάτι καινούργιο. Εδώ και σχεδόν έναν αιώνα – από τη δεκαετία του ’30- το ποδόσφαιρο είχε χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά στο Asilo-de-Torres στην Αργεντινή, ενώ από το 1948 οι ψυχίατροι Sivadon και Daumezon άρχισαν να διοργανώνουν τους πρώτους διανοσοκομειακούς αγώνες ποδοσφαίρου, επιβεβαιώνοντας τη θεραπευτική λειτουργία του αθλητισμού στην ψυχική υγεία των χρόνια πασχόντων.
Τη δεκαετία του ’70, η ίδρυση των Special Olympics εισήγαγε τον αθλητισμό ως όχημα κοινωνικής συμπερίληψης θέτοντας ως στόχο την προαγωγή του δικαιώματος της κοινωνικής ένταξης των ατόμων με αναπηρία μέσω του αθλητισμού. Ως πρώην Ειδική Γραμματεία Ασυνόδευτων Ανηλίκων και νυν Γραμματεία Ευάλωτων Πολιτών και Θεσμικής Προστασίας προωθούμε δράσεις για τη συμμετοχή των ασυνόδευτων ανηλίκων σε αθλητικές δραστηριότητες, με απώτερο στόχο την κοινωνική τους ένταξη, την καλλιέργεια μιας κουλτούρας ανεκτικότητας και την εξάλειψη των προκαταλήψεων.
Οργανώνουμε τουρνουά ποδοσφαίρου με την ομάδα του Ολυμπιακού και τη συμμετοχή ασυνόδευτων παιδιών.
Παράλληλα, υποστηρίζουμε το πρόγραμμα “Together in Sport”, το οποίο υλοποιείται από την Ολυμπιακή Επιτροπή και τη ΜΕΤΑδραση. Η δεύτερη φάση του προγράμματος αφορά παιδιά και νεαρούς πρόσφυγες και Έλληνες έως 21 ετών και συμπεριλαμβάνει παιδιά και νέους με φυσική ή νοητική αναπηρία με στόχο τη γεφύρωση των διαφορών και τη διαμόρφωση μίας ακόμα πιο ανοικτής, πιο συμπεριληπτικής κοινωνίας.
Και συνεχίζουμε – με συναντήσεις με άλλους φορείς μεταξύ των οποίων οι Δρομείς Ελπίδας και η Οργάνωση Γη- να επιχειρούμε τη χαρτογράφηση των υπαρχουσών δραστηριοτήτων και δράσεων και τον σχεδιασμό μελλοντικών συνεργειών με ωφελούμενους σε όλη την επικράτεια.
Διότι όσοι έχουμε βιώσει την εμπειρία του αθλητισμού –ατομικά ή συλλογικά- γνωρίζουμε πως οι ομαδικές αθλητικές δραστηριότητες αποτελούν τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικό κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο, καθώς προάγουν πνεύμα ομαδικότητας και κουλτούρα αλληλεγγύης, ενώ ταυτόχρονα σπάνε τα στερεότυπα και ενισχύουν την κοινωνική συνοχή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Υποστηρίζουμε συνεπώς κάθε πρωτοβουλία που μπορεί να συμβάλλει στην προσπάθεια μας να καταστεί ο αθλητισμός μέσο κοινωνικής ένταξης και εργαλείο ενδυνάμωσης των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, των προσφύγων και των μεταναστών, των τοξικοεξαρτημένων και των ατόμων με αναπηρία.
Κάθε ένας παραολυμπιονίκης ξεχωριστά και ταυτόχρονα όλοι μαζί έχουν συνεπώς πολλά να μας μάθουν για το ψυχικό σθένος που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα εντός μας, για τα στερεότυπα που κουβαλάμε καμιά φορά και ερήμην μας, για την κοινωνία αρτιμελιστικών αντιλήψεων μέσα στην οποία ζούμε, για την κουλτούρα αποδοχής της ετερότητας που θα πρέπει να διεκδικήσουμε, για τον κόσμο συμπερίληψης και ανεκτικότητας που οφείλουμε να ονειρευόμαστε.
Κείμενο: Ηρακλής Μοσκώφ
Πηγή: elculture
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου