Ποιος είμαι εγώ, ποιος είναι οποιοσδήποτε δάσκαλος, που θα σας δώσουμε συμβουλές για τους ανθρώπους που αγαπάτε περισσότερο στον κόσμο; Αυτή είναι μια δίκαιη ερώτηση, και ενώ είναι λογικό να πούμε ότι οι δάσκαλοι δεν αγαπούν τα παιδιά σας όσο εσείς, νοιαζόμαστε για τα παιδιά σας – πολύ. Στην πραγματικότητα, η δουλειά της ζωής μας είναι να νοιαζόμαστε για τα παιδιά των άλλων. Οι δάσκαλοι έχουν διδάξει, γαλουχήσει και φροντίσει όλα τα είδη παιδιών – ντροπαλά, θορυβώδη, σοβαρά, ανόητα, με καλή συμπεριφορά και προκλήσεις. Μερικοί από εμάς το κάνουμε πολλά πολλά χρόνια. Θέλω να ξέρετε ότι αυτές οι συμβουλές, αυτές οι σκληρές αλήθειες, προέρχονται από ανθρώπους που θέλουν μόνο το καλύτερο για όλα τα παιδιά.
1. Το πώς επιτρέπετε εσείς να σας απαντάει το παιδί σας καθορίζει και το πώς θα απαντάει σε εμένα ή σε άλλους ενήλικες στη ζωή του.
Οι δάσκαλοι ξεχωρίζουν κατευθείαν το παιδί που μπορεί να μαλώσει με τη μαμά και τον μπαμπά μέχρι να πετύχει αυτό που θέλει. Πως το ξέρουμε; Οι συζητήσεις στην τάξη πάνε κάπως έτσι:
-Θα πρέπει να μας δώσετε περισσότερο χρόνο για την εργασία μας.
-Συγνώμη, αλλά δεν γίνεται. Θα παραδώσετε σήμερα.
-Σας παρακαλούμε. Ελάτε.
-Όχι. Συγγνώμη. Δεν γίνεται
-Σας παρακαλούμε! Σοβαρά, μια μέρα ακόμα. Σας παρακαλούμε. Σας παρακαλούμε. Σας παρακαλούμε.
-
Ο δάσκαλος συνήθως πρέπει να γίνει σκληρός (για κάτι που δεν θα έπρεπε καν να είναι πρόβλημα) προκειμένου να σταματήσει την πίεση και τα παρακάλια. Τα παιδιά που τους επιτρέπεται να μαλώνουν στο σπίτι αισθάνονται άνετα να κυνηγούν συνεχώς τους δασκάλους τους. Χρησιμοποιούν ασεβή τόνο φωνής και αγνοούν αυτά που λέει ο ενήλικας. Υπάρχουν εξαιρέσεις; Παιδιά που είναι άγγελοι στο σπίτι και εφιάλτης στο σχολείο ή το αντίστροφο; Σίγουρα. Αλλά είναι κάτι σπάνιο. Ένα παιδί που του επιτρέπεται στο σπίτι να συμπεριφέρεται με εριστικό τρόπο, χωρίς να δείχνει σεβασμό, θα είναι έτσι και με μερικούς ενήλικες στη ζωή του (αν όχι με όλους). Εναπόκειται στους γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τον σεβασμό.
-
2. Όχι, το παιδί σας δεν έχει πάντα το δικαίωμα να εκφράζεται. Δεν είναι κάθε κατάσταση θέμα προς συζήτηση και έκφραση προσωπικών απόψεων.
Συχνά όταν λένε σε έναν γονέα ότι το παιδί του είναι εριστικό, η απάντησή του είναι ότι «το μεγαλώνουμε για να λέει τη γνώμη του». Δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι κάθε κατάσταση θέμα προς συζήτηση και έκφραση προσωπικών απόψεων.
Ναι, τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν να συνηγορούν για τον εαυτό τους εάν αισθάνονται άβολα σε μια κατάσταση ή όταν βλέπουν/ βιώνουν μια αδικία, αλλά πολλά παιδιά έχουν πάρει το λανθασμένο μήνυμα ότι κάθε φορά που διαφωνούν προσωπικά με έναν ενήλικα ή αισθάνονται δυσαρεστημένα με μια κατάσταση, έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν την αποδοκιμασία τους. Αυτό δεν είναι μόνο εγωκεντρικό και ασεβές, αλλά σε ένα δωμάτιο με 25 παιδιά, δημιουργεί το απόλυτο χάος. Οι δάσκαλοι δεν προσπαθούμε κρυφά να δημιουργήσουμε υπάκουα ρομπότ, υποταγμένα άτομα. Οι δάσκαλοι θέλουμε τα παιδιά μας να σκέφτονται και να εκφράζονται. Και για να τους βοηθήσουμε σε αυτό, χρειαζόμαστε μια τάξη ηρεμίας και σεβασμού με ευκαιρίες για αλληλεπίδραση και συζήτηση – και όχι απλά παιδιά που λένε την γνώμη τους για τα πάντα χωρίς να ακούν κανέναν.
3. Η υπερβολική χρήση ηλεκτρονικών συσκευών εμποδίζει τα παιδιά να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) αποθαρρύνει την ενασχόληση των παιδιών που είναι μικρότερα από δύο ετών με ηλεκτρονικές συσκευές και συστήνει για τα μεγαλύτερα παιδιά περιορισμό της ενασχόλησής τους μπροστά σε οθόνη σε 1-2 ώρες την ημέρα. Ο υπερβολικός χρόνος οθόνης συνδέεται με προβλήματα όπως η παχυσαρκία, τα προβλήματα συμπεριφοράς, η βία, ο μειωμένος ύπνος και η χαμηλότερη ακαδημαϊκή επιτυχία. Από τότε που ξεκίνησε η ευρεία χρήση των κινητών τηλεφώνων το 2007, οι επισκέψεις στα επείγοντα για αυτοτραυματισμό (πχ κόψιμο) έχουν τριπλασιαστεί μεταξύ των κοριτσιών ηλικίας 10-14 ετών. Και τα παιδιά που έχουν απεριόριστη πρόσβαση στις οθόνες είναι πιο πιθανό να εκτεθούν σε πορνογραφία, διαδικτυακό εκφοβισμό, βίντεο και παιχνίδια ακατάλληλα για την ηλικία τους.
Ενώ, φαίνεται ξεκάθαρο ότι ο "χρόνος οθόνης" σε αυτές τις περιπτώσεις αναφέρεται στα σμέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα βιντεοπαιχνίδια και όχι σε εκπαιδευτικές χρήσεις των υπολογιστών, αν σαν γονείς ανησυχείτε για τον χρόνο που περνούν για τις εργασίες τους μπροστά στον υπολογιστή, θα πρέπει να μιλήσετε με τους/ τις εκπαιδευτικούς του. Όλοι οι γονείς γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να περιορίσουν τον χρόνο που περνάνε τα παιδιά μπροστά από μια οθόνη. Αλλά είναι απαραίτητο!
4. Πρέπει να βάζετε τα παιδιά σας νωρίς για ύπνο.
Μια πρόσφατη μελέτη από το AAP διαπιστώνει ότι σχεδόν τα μισά παιδιά στην Αμερική δεν κοιμούνται αρκετά. Όπως η υπερβολική έκθεση στις οθόνες, έτσι και η έλλειψη ύπνου μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον εγκέφαλο ενός παιδιού ή εφήβου.
- Τα παιδιά που κοιμούνται αρκετά έχουν 44% περισσότερες πιθανότητες να επιδεικνύουν περιέργεια για την εκμάθηση νέων πληροφοριών και δεξιοτήτων.
- Έχουν επίσης 33% περισσότερες πιθανότητες να ολοκληρώνουν τις εργασίες τους και 28% περισσότερες πιθανότητες να τα πηγαίνουν καλά στο σχολείο.
- Τα παιδιά που δεν κοιμούνται αρκετά αρρωσταίνουν πιο εύκολα.
- Η στέρηση ύπνου μπορεί να βλάψει τον μετωπιαίο λοβό - το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη λήψη αποφάσεων.
- Τα παιδιά που δεν κοιμούνται αρκετά είναι πιο πιθανό να εμφανίζουν άγχος και προβλήματα που σχετίζονται με τη διάθεση.
5. Είστε ο πρώτος και πιο σημαντικός δάσκαλος του παιδιού σας.
Οι εκπαιδευτικοί αγαπάμε αυτό που κάνουμε και είμαστε περήφανοι για όσα μπορούμε να πετύχουμε σε μόλις 9 σύντομους μήνες στη ζωή ενός παιδιού. Αλλά αναγνωρίζουμε επίσης για να γίνει το παιδί σας το άτομο που πρέπει να είναι, εσείς θα κάνετε την περισσότερη και πιο δύσκολη δουλειά. Για αυτό το λόγο, σας παρακαλούμε να διαβάζετε στα παιδιά σας, να τα ακούτε προσεκτικά και να τα μάθετε να ακούν τους άλλους. Διδάξτε τους ήθος και τρόπους καλής συμπεριφοράς. Βοηθήστε τα να δουν ότι η μάθηση είναι διασκεδαστική, η πρόκληση είναι καλό πράγμα και η αποτυχία μπορεί να είναι ένα σημαντικό βήμα στο δρόμο προς την επιτυχία. Δεν θυμάστε πώς να κάνετε μεγάλη διαίρεση ή τη διαφορά μεταξύ ενός επιθέτου και ενός επιρρήματος; Μην ανησυχείτε. Αυτό θα το διδάξουμε εμείς. Χρειάζεστε κάποια επιπλέον βοήθεια για να χτίσετε την αυτοπεποίθηση του Τζίμι ή να βελτιώσετε τη στάση της Σάλλυ; Ας δουλέψουμε μαζί. Αλλά να θυμάστε: ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά προσεγγίζουν τη μάθηση και το αν είναι έτοιμα να μάθουν, έχει να κάνει περισσότερο με το τι συμβαίνει στο σπίτι παρά στην τάξη.
Γονείς, εμείς οι δάσκαλοι νοιαζόμαστε πολύ για τα παιδιά σας. Και ξέρουμε πόσο τα αγαπάτε. Ας συνεργαστούμε για τους εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατό μέλλον.
Απόδοση του άρθρου 5 Hard Truths All Parents Should Hear
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου