Ανάμεσα στα άλλα θέματα που ταλανίζουν το νησί μας βρίσκεται και αυτό της απουσίας προσβασιμότητας σε δημόσιους χώρους και παραλίες. Πρόκειται για ένα ζήτημα που επανέρχεται στο προσκήνιο και στην αναμονή της έναρξης της νέας τουριστικής περιόδου παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδομένου ότι πολλοί τουρίστες έρχονται στο νησί μας με την ελπίδα ότι θα θαυμάσουν από κοντά τις φυσικές του ομορφιές, αλλά τις περισσότερες φορές μένουν με την απογοήτευση και την πικρία, αφού αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο.
Σύμφωνα με πληροφορίες που παραθέτει o Πρόεδρος του Σωματείου ΑΜΕΑ Ζακύνθου «οι Ποπολάροι», Φίλιππος Βαρδακαστάνης, στον –Ε- «το θέμα της προσβασιμότητας είναι το κύριο ζήτημα για τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Έχουμε κάνει επανειλημμένα πάρα πολλά χαρτιά τόσο στην Περιφέρεια όσο και στον Δήμο για το θέμα αυτό. Ζητάμε εφαρμογή του κανονισμού. Ο νόμος 2831 του 2000 επιβάλει την προσβασιμότητα ατόμων με αναπηρία στους κοινόχρηστους χώρους.
Η ενίσχυση της προσβασιμότητας στο φυσικό περιβάλλον, δηλαδή στις παραλίες είναι σημαντική. Για προσβάσιμες παραλίες υπάρχει ένα χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα από το ΕΣΠΑ για το οποίο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί οι σχετικές ενέργειες και από την Δημοτική Αρχή. Έχουν ήδη υποβληθεί τα δικαιολογητικά και προχωράμε. Επιδιώκουμε την τοποθέτηση των sea trucks, που θα διευκολύνουν τα άτομα σε αναπηρικό αμαξίδιο να μπουν στην θάλασσα και τη δημιουργία τουαλετών και πάρκινγκ αναπήρων στην παραλία. Ως Σωματείο προτείναμε τρεις παραλίες, μία στο Τσιλιβί, μία στο Καλαμάκι και μία στο Βασιλικό. Την απόφαση θα την πάρει ο Δήμος. Εμείς κάθε καλοκαίρι γινόμαστε μάρτυρες αιτημάτων από ξενοδοχεία, γιατί δεν μπορούμε να στείλουμε πουθενά τους επισκέπτες ΑΜΕΑ για να κάνουν μπάνιο.
Ο νόμος επίσης προβλέπει την προσβασιμότητα και στο δομημένο περιβάλλον, δηλαδή σε κτίρια, πεζοδρόμια κλπ. Χρειάζεται η δημιουργία ραμπών και πεζοδρομίων με τις σωστές προδιαγραφές και φύλαξη από την αστυνομία. Ιδιαίτερο πρόβλημα υπάρχει στα σημεία του Open Mall, τα οποία έχουν μετατραπεί σε πάρκινγκ. Τα αυτοκίνητα παρκάρουν πάνω στην όδευση τυφλών. Πρόβλημα αποτελεί και η πρόσβαση στις παιδικές χαρές, στα ιδιωτικά ιατρεία, στα φαρμακεία, στα μαγαζιά υγειονομικού ενδιαφέροντος, σε όλες τις σχολικές μονάδες του νησιού. Μας ενδιαφέρει επίσης η δημιουργία προσβάσιμων δημόσιων τουαλετών για αναπήρους στην πόλη της Ζακύνθου και στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Το γήπεδό μας δεν είναι ακόμα προσβάσιμο παρά τις προσπάθειές μας. Όλα αυτά προβλέπονται από το νόμο.
Η Ζάκυνθος είναι από τις πιο αφιλόξενες πόλεις για άτομα με αναπηρία. Μετά από συνάντηση με την Δημοτική Αρχή πιστεύουμε ότι όλα αυτά θα αρχίσουν να λύνονται. Εμείς, ως Σωματείο μεταφέρουμε τα αιτήματά μας, όπως τα προβλέπει η νομοθεσία, αλλά αρμόδιες είναι οι Αρχές, ο Δήμος, η Αντιπεριφέρεια, το Λιμενικό Ταμείο, το Λιμεναρχείο και η Τροχαία. Θέλουμε προσβασιμότητα παντού αλλά είναι θέμα πολιτικής βούλησης.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Χρειαζόμαστε και μία στέγη υποστηριζόμενος διαβίωσης, όπως υπάρχει σε όλα τα νησιά. Το έχουμε μεταφέρει και μάλιστα έχει βρεθεί ένας χώρος κοντά στην πόλη. Πρέπει να γίνει μελέτη για να ξεκινήσει η κατασκευή. Πρόκειται για ένα κτίριο που μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και δέκα άτομα, τα οποία θα αισθάνονται ότι βρίσκονται στο σπίτι τους και δεν χρειάζεται και πολύ προσωπικό για να λειτουργήσει».
Εν κατακλείδι το θέμα της προσβασιμότητας είναι σημαντικό και πρέπει να τεθεί σε πρώτο πλάνο. Στόχος της επόμενης μέρας πρέπει να είναι η διευκόλυνση της καθημερινότητας των ατόμων με κινητικές δυσκολίες που ζουν ή επισκέπτονται τον τόπο μας. Ξεκινώντας απο τη λογική ότι τα άτομα αυτά δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού προϋποτίθεται τόσο η δραστηριοποίηση των αρμοδίων προς την κατεύθυνση αυτή όσο και η ευσυνειδησία του καθενός απο εμάς σε επίπεδο ατομικό.
Σοφία Βαρδακαστάνη
Πηγή: ΕΡΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου