Ένα μήνυμα αισιοδοξίας στέλνει η συνάντηση της δασκάλας χορού/χορεύτριας/χορογράφου και ειδικής παιδαγωγού Στεφανίας Μαρίας Σίδερη με την Εύη, τη μαθήτρια της, μια γυναίκα που είναι τυφλή και μαθαίνει φλαμένκο στη σχολή της πρώτης. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά είναι 100% αλήθεια ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύεται ότι όλα είναι δυνατά όταν δεν υπάρχουν προκαταλήψεις και όταν η διάθεση για ζωή είναι τόσο δυνατή που υπερνικά εμπόδια και δυσκολίες.
Συνέντευξη στην Αγγέλα Παπαθανασίου
Η συνάντηση και η συνεργασία των δυο γυναικών άρχισε τον Δεκέμβριο του 2023. «Αρχικά πήγα για ένα δοκιμαστικό μάθημα στον Φάρο Τυφλών και η Εύη που ήταν εκεί ενθουσιάστηκε με την ιδέα να ασχοληθεί με το φλαμένκο. Της άρεσε πολύ» λέει στο ertnews.gr η Στεφανία Μαρία Σίδερη η ιδρύτρια της σχολής χορού “Escuela de Arte Flamenco Stefania Maria”.
Στην ερώτηση πώς δουλεύουν οι δυο τους απαντά ότι «Κάθε μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία τεχνικής, ρυθμολογίας και χορογραφίας. Μια συγκεκριμένη χορογραφία, την οποία δουλεύουμε μέσα στο χρόνο και την παρουσιάζουμε στην παράσταση της σχολής, στο τέλος της μαθητικής σεζόν».
«Μια έκφραση της ψυχής στην οποία δεν υπάρχει περιορισμός»
Για τα οφέλη όλης αυτής της διαδικασίας σε άτομα με αναπηρία η Στεφανία αναφέρει ότι πρώτον, υπάρχει το ψυχικό όφελος. «Γιατί όχι μόνο το φλαμένκο, αλλά και γενικά ο χορός ηρεμεί την ψυχή ενώ ταυτόχρονα βοηθάει πάρα πολύ στην βελτίωση της φυσικής κατάστασης καλλιεργώντας μια σειρά από δεξιότητες. Για παράδειγμα βλέπεις ανθρώπους που έχουν μια αδυναμία στο να συντονίζουν τις κινήσεις τους και μετά από κάποιο διάστημα κάνοντας φλαμένκο, έχουν βελτιώσει τον συντονισμό των κινήσεων τους και έχουν αποκτήσει καλύτερο έλεγχο του σώματος τους. Κυρίως όμως είναι μια έκφραση της ψυχής στην οποία δεν υπάρχει περιορισμός. Ο καθένας εκφράζεται όπως νιώθει, ειδικά στο φλαμένκο που είναι ένας ελεύθερος χορός. Σίγουρα ακολουθούμε κάποιες δομές τεχνικής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε συγκεκριμένο τρόπο που θα εκφράσουμε τα συναισθήματα μας με την τεχνική που ξέρουμε, αυτό προσδίδει ελευθερία και αυθεντικότητα, σημαίνει ότι απελευθερώνεσαι και βγάζεις αυτό που είσαι εσύ».
Στην ερώτηση αν θα έπρεπε να γίνονται πιο συχνά τέτοιες προσπάθειες και αν θα υπήρχε κάποιο κέρδος η Στεφανία απαντά «Και βέβαια υπάρχει όφελος όχι μόνο για τους ανθρώπους που έχουν οπτική αναπηρία, αλλά και για τους δασκάλους τους, γιατί τους εκπαιδεύει να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι πρώτα απ’ όλα, αλλά και εκτός αυτού, τους δίνει μεγάλη χαρά. Προσωπικά, η Εύη μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά όταν κάνω το μάθημα μαζί της και όταν βλέπω την πρόοδό της. Βλέπεις έναν άνθρωπο με κάποια δυσκολία να την ξεπερνάει και όχι απλά να την ξεπερνάει αλλά να διαπρέπει κιόλας. Σίγουρα ένα μάθημα με μαθητές που έχουν οπτική αναπηρία είναι πολύ πιο απαιτητικό και δύσκολο για τον δάσκαλο, το πως θα περάσει στον μαθητή την νέα γνώση, πώς θα τον κάνει να κατανοήσει ένα νέο βήμα χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα της οπτικής επαφής. Σε αυτό το σημείο με βοηθάει ιδιαίτερα το πτυχίο της Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, των πρώτων μου σπουδών πριν πάω στην Ισπανία να σπουδάσω τον χορό Φλαμένκο».
«Θέλω να πάω πολύ ψηλά, είμαι φιλόδοξη»
«Θέλω να πάω πολύ ψηλά, είμαι φιλόδοξη»αναφέρει η Εύη. «Γνωριστήκαμε στον Φάρο Τυφλών και μου άρεσε η δοκιμή. Πήρα μέρος και στην παράσταση της σχολής το καλοκαίρι και πιστεύω πως ήμουν καλή και φυσικά συνεχίζω και φέτος. Ήθελα να συνεχίσω γιατί μου αρέσει πολύ και δεν θα το άφηνα για τίποτα».
Όσο αφορά το μάθημα και τα συναισθήματα μετά το τέλος κάθε μαθήματος λέει «επειδή είμαι άνθρωπος τελειομανής θέλω να γίνεται πάντα σωστή δουλειά. Όταν τα έχω πάει καλά αισθάνομαι γεμάτη. Όταν φεύγω από τη σχολή δηλαδή αισθάνομαι ολοκληρωμένη».
«Στην τεχνική δε με δυσκολεύει κάτι γιατί η φωνή μού τη «δείχνει» πολύ καλά και νομίζω ότι και να μην το καταλάβω με την πρώτη φορά, τη δεύτερη, την τρίτη θα το καταλάβω. Θα το μάθω σιγά σιγά. Αυτό απαιτεί και κόπο. Θέλω να πω ότι προφανώς είναι και κάτι σα γυμναστική που θέλει μια φυσική κατάσταση ο χορός».
«Δεν το έβαλα κάτω και συνέχισα τη ζωή μου»
Πως προέκυψε η οπτική αναπηρία; «Προέκυψε από τη θερμοκοιτίδα. Ήμουνα πρόωρη. Αρχικά είχα κάποια όραση αρκετά καλή. Την έχασα βέβαια κι αυτή κάποια στιγμή στη πορεία, αλλά εντάξει, δεν το έβαλα κάτω και συνέχισα τη ζωή μου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν σηκώνονται από τον καναπέ, το παίρνουν πολύ βαριά, είναι πολύ αρνητικοί και δεν κάνουν κάτι να συνεχίσουν τη ζωή τους. Εντάξει, είναι μια δυσκολία. Δεν λέω και εγώ το αντιμετωπίζω καθημερινά, αλλά και με το να καθόμαστε μέσα και να κλαίμε τη μοίρα μας, δεν πιστεύω πως κάνουμε κάτι».
«Πριν γνωρίσω τη Στεφανία είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι καλό θα συμβεί στη ζωή μου γιατί ήθελα να ασχοληθώ με τον χορό. Ακόμα δεν ήξερα με ποιο χορό συγκεκριμένα, αλλά ήθελα κάτι να κάνω εκτός Φάρου, να κάνω κάτι μόνη μου, να προχωρήσω. Όπως και γίνεται. Καμιά φορά ισχύει αυτό που λένε ότι “αν κάτι το θέλεις πραγματικά και το σκέφτεσαι συνεχώς, γίνεται κάποια στιγμή” και φυσικά να το επιδιώκεις γιατί δεν είπα να κάτσεις και να περιμένεις να σου έρθουν όλα στο πιάτο».
Σημειώνεται ότι η σχολή της κ. Σίδερη διοργανώνει το επόμενο διάστηκα δύο ξεχωριστά σεμινάρια γνωριμίας για άτομα με οπτική αναπηρία (2/3 & 9/3) και σύνδρομο Down (3/3 & 10/3) αντίστοιχα. Τα σεμινάρια απευθύνονται σε άτομα με οπτική αναπηρία και σύνδρομο down αντίστοιχα, όλων των ηλικιακών ομάδων (θα υπάρξει διαχωρισμός παιδιών-εφήβων-ενηλίκων), και των δύο φύλων, με ή χωρίς γνώσεις χορού. Η κ. Σίδερη είναι κάτοχος του διπλώματος φλαμένκο «Experto Universitario en Baile Flamenco» από το διεθνές Πανεπιστήμιο της Ανδαλουσίας «Universidad Internacional de Andalucía, UNIA» και απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, με κατεύθυνση ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία παράλληλα έχει ολοκληρώσει επιτυχώς τα προγράμματα «Χοροθεραπεία, Θεωρία και Πράξη» και «Ειδική Αγωγή, Δεπιστημονικές Πρακτικές Σύγκλισης» που διοργανώθηκαν από το Ε.Κ.Π.Α.
Πηγή: ertnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου