Γράμμα στον Άγιο Βασίλη (ιστορίες αυτισμού)

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έπρεπε να καταλάβω στην επικοινωνία μου με τον κατά τα άλλα λειτουργικό ασπεργκεράκο μου ήταν ότι αν ήθελα κάποια απάντηση στις ερωτήσεις μου, αυτές δεν θα έπρεπε να είναι (πολύ) ανοικτού τύπου. Δηλαδή, στην ερώτηση, τι θα ήθελες για πρωινό, η απάντηση ήταν ένα τεράστιο κενό/σιωπή. Η "δημοκρατική" προσέγγιση των δύο επιλογών [δημητριακά ή τοστάκι] ενώ άλλες φορές φαίνεται ιδανική (και το μόνο πρόβλημα που προκύπτει είναι όταν απευθύνομαι και στους δυο μου γιους ότι επιλέγει τη μία ο μεγάλος μου γιος και την άλλη ο μικρός, άρα δεν βγαίνει άκρη), κάποιες άλλες δεν θέλω να περιορίζω τις επιλογές του.

Μία τέτοια περίπτωση είναι και τα δώρα. Η ερώτηση που του προκαλούσε απίστευτο άγχος ήταν η αγαπημένη όλων (των άλλων) παιδιών: Τι δώρο θέλεις να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης;

Το διαπίστωσα όταν ο γιος μου πήγε πρώτη δημοτικού. Μέχρι τότε, στον παιδικό σταθμό και στα νήπια, οι εκπαιδευτικοί κατεύθυναν λίγο τα παιδιά, έκαναν κάποια σχετική συζήτηση, έπαιρνε ο μικρός κάποια ιδέα. Στην πρώτη δημοτικού, εμφανίστηκε το γράμμα ζητώντας "τύχη" από τον Άγιο Βασίλη. Όταν τον ρώτησα για δώρο- αντικείμενο, το απόλυτο κενό και στη συνέχεια αναστάτωση και δάκρυα για το τι δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι συγκεκριμένο, είναι όλα μπερδεμένα. Την επόμενη χρονιά, βρήκαμε μαζί την κατηγορία (παιχνίδι) και προσανατολιστήκαμε (ο πληθυντικός της συνεργασίας) σε κάποιες επιλογές. Εγώ πρότεινα με βάση τα ενδιαφέροντα που είχε (δεινόσαυροι, δράκοι, lego) κι εκείνος απέκτησε μια ομάδα από την οποία του ήταν πιο εύκολο να επιλέξει.

Και φτάσαμε- χρονικά μαζί, σαν εξέλιξη μόνος του- στην φετινή χρονιά, τετάρτη δημοτικού. Ξεκίνησε να γράφει στον Άγιο Βασίλη ξεκάθαρα ποιο παιχνίδι θέλει. Προφανώς το γράμμα στην αρχή του φιλοδοξούσε να είναι πιο πλούσιο, σε κείμενο; σε ζωγραφιά; σε αυτοκόλλητα; Κι έτσι προέκυψε ένα τεράστιο κενό και ο χαιρετισμός: "Με εκτίμηση". Όταν τον ρώτησα σχετικά, πήρε αμίλητος με πονηρό μισοχαμόγελο το χαρτί του, γύρισε στο γραφείο του και επέστρεψε μετά από δυο λεπτά με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης. Αστερίσκος, υποσημείωση και διευκρίνιση:

*"το γράμμα είναι γραμμένο και με πολλή αγάπη!"

Για την ιστορία, ο μικρός μου γιος, στο δικό του γράμμα, αφού συστηθεί, ζητάει ευγενικά "Θα ήθελα παρακαλώ να μου φέρετε..." και προχωράει σε λεπτομερή καταγραφή του δικού του παιχνιδιού, ελπίζοντας να μην μπερδευτεί όπως πέρσι και του φέρει, όπως δήλωσε την Πρωτοχρονιά του 2021 ανοίγοντας το δώρο του, "άλλα 'ντ' άλλων".

Και του χρόνου!

Ευλαμπία Αγγέλου

Ανεξάρτητη ερευνήτρια

Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας