Η Μυρτώ, η Κατερίνα, η Μαρία, η Ισιδώρα, η Σοφία, η Ελβίρα-Βαρβάρα, η Ολυμπία και η Ιωάννα, είναι οκτώ κορίτσια από την Ελλάδα, μαθήτριες λυκείου, που αποφάσισαν τους τελευταίους μήνες να δοκιμάσουν την "τύχη” τους στον …επιχειρηματικό στίβο.
Μπορεί αυτή η πρώτη τους ενασχόληση με το επιχειρείν να έγινε στον "δοκιμαστικό σωλήνα” ενός διαγωνισμού, εν προκειμένω στον Διαγωνισμό Επιχειρηματικότητας για μαθητές Junior Squeezy Pitching, που συν-διοργανώθηκε από το Orange Grove, την Πρεσβεία της Ολλανδίας και το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, ωστόσο οι ιδέες και τα project που παρουσίασαν και κέρδισαν τα τρία πρώτα βραβεία, μπορούν κάλλιστα να μπουν στη "γραμμή παραγωγής”. Ήδη, το ένα από αυτά έχει παρουσιαστεί σε επενδυτές, για την εξεύρεση κεφαλαίων, ενώ το άλλο έχει παρουσιαστεί σε επιχειρήσεις για να διαπιστωθεί κατά πόσο είναι δεκτικές οι εταιρείες στο να αλλάξουν την παραγωγική τους διαδικασία.
Τι κοινό, όμως, έχουν αυτά τα τρία project, εκτός από το προφανές, ότι έχουν δημιουργηθεί από μαθήτριες λυκείου; Πώς οδηγήθηκαν στην απόφασή τους να "επενδύσουν” σε αυτές τις νέες ιδέες και γιατί αυτά τα προϊόντα που δημιούργησαν τα 16-17χρονα κορίτσια αξίζουν την προσοχή μας; Πώς βίωσαν την όλη διαγωνιστική διαδικασία και ποια τα σχέδια τους για το μέλλον;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι εύκολη. Και τα τρία επιχειρηματικά σχέδια έχουν κοινό παρανομαστή, είναι ανθρωποκεντρικά, είτε γιατί είναι φιλικά στο περιβάλλον, είτε γιατί συνδέουν το παρελθόν με το παρόν, είτε γιατί υπόσχονται ένα καλύτερο και διαφορετικό αύριο για όλους μας. Απαντήσεις στις άλλες ερωτήσεις, μας δίνουν τα ίδια τα κορίτσια, με τα οποία επικοινώνησε το Capital.gr. Ας ακούσουμε τι μας είπαν.
Τέλος στα πλαστικά μιας χρήσης με το BioBottles
Η Μυρτώ Κωτσιοπούλου, η Κατερίνα Μάμαλη και η Μαρία Σωτήρχου, η ομάδα του BioBottles δηλαδή, που κέρδισε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό Junior Squeezy, παρουσίασε ένα μπουκάλι φτιαγμένο από βιοδιασπώμενο πολυεστέρα (πολυγαλακτικό οξύ-PLA), το οποίο θα αντικαταστήσει τα ήδη υπάρχοντα πλαστικά μπουκάλια μίας χρήσης.
Ένα φιλόδοξο είναι η αλήθεια project, το οποίο όμως έχει μετρήσιμα αποτελέσματα, είναι φιλικό προς το περιβάλλον και υπόσχεται ένα καλύτερο αύριο για όλους μας. Όπως λέει η Μυρτώ, που θέλει να σπουδάσει ψυχολογία, αποφάσισε να συμμετάσχει στην όλη διαδικασία, γιατί: "θέλω να είμαι μέρος όσων προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο”. Για το προϊόν, αναφέρει πως το συγκεκριμένο μπουκάλι διασπάται σε 47-90 ημέρες, όταν ένα πλαστικό μπουκάλι μιας χρήσης χρειάζεται 15 χρόνια.
Το ίδιο πνεύμα, δηλαδή ένας καλύτερος κόσμος που περνά μέσα και από την προστασία του περιβάλλοντος, διαπνέει και την Κατερίνα, που θέλει να γίνει γιατρός. Σύμφωνα με την ίδια, η προστασία του περιβάλλοντος είναι η νούμερο ένα πρόκληση για ένα καλύτερο μέλλον και μέσω του προϊόντος που δημιούργησε από κοινού με την Μαρία και τη Μυρτώ αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Για την Μαρία, που έχει βάλει πλώρη για τη νομική, η όλη διαδικασία της έδωσε τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με τους μέντορες, να λύσει τις απορίες της και να εξελίξει, μαζί με την ομάδα του BioBottles, το προϊόν. "Μας δόθηκε η δυνατότητα μέσα από τις 10 συνεδρίες που κάναμε τους τελευταίους μήνες, να μάθουμε τι είναι το marketing finance, ποιοι οι τύποι των επιχειρήσεων. Επίσης, μας δόθηκε η δυνατότητα να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας ως ομάδα, να διαπιστώσουμε τι πρέπει να κάνουμε για να βελτιώσουμε στο προϊόν μας”, λέει στο Capital.gr.
Το μπουκάλι που παρουσίασαν στον διαγωνισμό, το παρήγαγαν στον 3d printer του σχολείου τους και η πρώτη ύλη που χρησιμοποίησαν είναι PLA, ένα βιοδιασπώμενο υλικό, το οποίο αγόρασαν προς 23,9 ευρώ το 1 κιλό.
Για την όλη διαδικασία, που κατέληξε στην παρουσίαση της ιδέας και στην κατάκτηση της πρώτης θέσης στον διαγωνισμό, τόσο η Μυρτώ, όσο και η Κατερίνα αλλά και η Μαρία, δηλώνουν στο Capital.gr συγκινημένες με την κατάκτηση της πρώτης θέσης, ενώ την όλη διαδικασία την χαρακτηρίζουν "πολύ ευχάριστη, αν και εξουθενωτική”. Όμως, μέσω αυτής της διαδικασίας, όπως λένε, τους δόθηκε η δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με τους μέντορες για να φτιάξουν το business plan, να αποφασίσουν ποιο θα είναι το target group -αν θα εστιάσουν στους καταναλωτές ή στη βιομηχανία- και πως πρέπει να το τιμολογήσουν.
Αλλά η έρευνα και η δουλειά δεν περιορίσθηκε μόνο στην επαφή με τους μέντορές τους. Επικοινώνησαν με εταιρείες εμφιάλωσης νερού και αναψυκτικών και με βιομηχανίες πλαστικών, για να διαπιστώσουν αν θα ήταν δεκτικές να αντικαταστήσουν το πλαστικό μιας χρήσης με το δικό τους προϊόν.
Και οι τρεις κοπέλες πιστεύουν πολύ στην ιδέα τους και θέλουν, όπως λένε, "ιδανικά να το βγάλουμε στην αγορά”. Δηλαδή να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Παραδέχονται πως πρέπει να γίνουν βελτιώσεις για να μπει στην παραγωγή και σε μεγάλη κλίμακα, με πιο σημαντική να μειώσουν το βάρος του προϊόντος.
Let’s Sign ή αλλιώς δίνοντας φωνή σε όσους δεν έχουν
Σήμερα, περισσότεροι από 466 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, αντιμετωπίζουν καθημερινά πρόβλημα στην επικοινωνία τους, γιατί είναι κωφάλαλοι. Ακόμη και όσοι γνωρίζουν κάποια γλώσσα νοηματικής, αυτή δεν επαρκεί για να επικοινωνήσουν με όλους εμάς, που ούτε καλημέρα δεν ξέρουμε να λέμε στη νοηματική. Αλλά ακόμη και η συνομιλία μεταξύ των κωφάλαλων, διαφορετικών εθνοτήτων, είναι δύσκολη υπόθεση, αφού υπάρχουν 137 διαφορετικές γλώσσες νοηματικής.
Μια "Βαβέλ”, η οποία δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, που δεν μπορούν όχι μόνο να επικοινωνήσουν με τους φίλους τους, αλλά ούτε να εξυπηρετηθούν στο σούπερ μάρκετ, στην τράπεζα, στην εφορία και αντιμετωπίζουν προβλήματα στην εργασία τους. Αυτή η "Βαβέλ” στάθηκε η αφορμή για την Ελβίρα Βιδάκη, την Ολυμπία Βλαχοπούλου, τη Σοφία Γαμβρινού και την Ισιδώρα Γεωργακοπούλου, μαθήτριες Α’ Λυκείου, να σκεφτούν μια ιδέα που θα λύσει σε πραγματικό χρόνο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κωφάλαλοι στην επικοινωνία τους.
Και εγένετο το Let’s Sign. Μια εφαρμογή που μεταφράζει τη νοηματική γλώσσα στην ομιλούμενη και αντίστροφα, η οποία κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον διαγωνισμό Junior Squeezy. Όπως λέει στο Capital.gr, η Ισιδώρα, με 2,99 ευρώ ο καθένας θα μπορεί να "κατεβάσει” την εφαρμογή στο κινητό του ή σε οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή, και μέσω αυτής θα παρέχεται η δυνατότητα στον χρήστη να μεταφράζει σε γραπτό κείμενο τη νοηματική γλώσσα και το αντίστροφο.
Το κόστος, για να μπει στην παραγωγή, έχει υπολογιστεί από τις νεαρές επιχειρηματίες, στις 500.000 ευρώ για όλες τις γλώσσες νοηματικής που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Κεφάλαια τα οποία σίγουρα είναι πολλά, για να τα "σηκώσουν” τέσσερις 16χρονες, για τον λόγο αυτό έχουν έρθει σε επαφή με δύο funds για να βρουν χρηματοδότηση, τουλάχιστον για τη βασική "μετάφραση”, αυτή της ελληνικής και της αγγλικής νοηματικής, λένε στο Capital.gr.
Πως όμως μια ομάδα 16χρονων κοριτσιών βίωσε την όλη διαδικασία; Για την Ισιδώρα, που σκέφτεται να σπουδάσει βιολογία, ήταν μια συναρπαστική εμπειρία, με αρκετό άγχος όπως λέει. Η Ελβίρα που σχεδιάζει να σπουδάσει business management και marketing, λέει: "Mάθαμε αρκετά για τον χώρο της επιχειρηματικότητας. Ήρθαμε σε επαφή με αρκετούς διαφορετικούς ανθρώπους, όπως προγραμματιστές, οικονομολόγους, ανθρώπους από το μάρκετινγκ, και μέντορες από το Orange Grove, οι οποίοι μέσω των συνεδριών που κάναμε κάθε Παρασκευή, μας βοήθησαν να εξελίξουμε την ιδέα μας”.
Για την Ολυμπία, η οποία σχεδιάζει να σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία, η όλη εμπειρία ήταν μοναδική. Ενώ η Σοφία, η οποία σχεδιάζει να σπουδάσει business management, μέσω όλης αυτής της διαδικασίας απέκτησε αυτοπεποίθηση και είναι ενθουσιασμένη για το μέλλον.
The Square Root of Me
Την τρίτη θέση κατέκτησε το project "The Square Root of me”. Δημιουργός αυτής της ιδέας, που έλαβε το τρίτο βραβείο στον διαγωνισμό, είναι η Ιωάννα Πετρίδου, η οποία στοχεύει να προσφέρει μοντέρνα, φιλικά προς το περιβάλλον και σεβόμενα τον άνθρωπο ρούχα και αξεσουάρ, τα οποία είναι εμπνευσμένα από την ελληνική παράδοση και ιστορία. Όπως λέει στο Capital.gr, οι πρώτες ύλες για τη δημιουργία αυτών των ρούχων και των αξεσουάρ μπορούν να προέρχονται από ανακυκλώσιμες ίνες, είτε να έχουν φτιαχθεί από φυτά, είτε να είναι υφάσματα τα οποία δεν έχουν φυτοφάρμακα και δεν έχουν επεξεργαστεί με χημικά. Δηλαδή υφάσματα φιλικά προς το περιβάλλον αλλά και υφάσματα που βρίσκονται σε αποθήκες και στη συνέχεια οδηγούνται στη χωματερή.
Για την εμπειρία, λέει πως, αν και ήταν αγχωτική, η ικανοποίηση αφενός ότι έφερε εις πέρας το project και αφετέρου η επαφή με την όλη διαδικασία ήταν πολύ ευχάριστη. Η Ιωάννα, που φοιτά στο Β’ Πρότυπο Σχολείο Αθηνών, ενδιαφέρεται για τον χώρο της μόδας και θέλει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στο τμήμα Μηχανικών Βιομηχανικής Σχεδίασης και Παραγωγής, η ενασχόληση με το επιχειρείν βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της.
Αλεξάνδρας Γκίτση
Πηγή: capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου