«Αυτά να τα ξεχάσεις! Θα βγάλεις σπυριά! Θα γίνεις χοντρός! Δεν θα βλέπεις τίποτα άλλο από τους τοίχους του δωματίου σου!». Ο καθηγητής στο φροντιστήριο είχε σηκωθεί όρθιος και φώναζε. Η Φωτεινή ενστικτωδώς άπλωσε το χέρι μπροστά από το στήθος του γιου της και τον έσπρωξε πίσω της. «Δεν είμαστε καλά», σκέφθηκε. Το μόνο που είχε τολμήσει να ξεστομίσει ήταν ότι αν το παιδί γυρνάει σπίτι στις 10.40 το βράδυ από το φροντιστήριο, μέχρι να κάνει ένα μπάνιο και να φάει θα έχουν πάει μεσάνυχτα. «Θα είσαι βρώμικος και χωρίς φίλους» συνέχισε να ωρύεται ο άλλος στον τρομαγμένο μαθητή. Στην πραγματικότητα απευθυνόταν στη μητέρα του. Ηταν σαν να της λέει «καλωσήλθατε στην κόλαση της Γ΄ Λυκείου, θα πήξετε».
Δεν το συνειδητοποιούμε ίσως, αλλά κάθε χρόνο, χιλιάδες οικογένειες γύρω μας ζουν σε συνθήκες αφόρητης πίεσης. Είναι οι οικογένειες των υποψηφίων. Για τουλάχιστον μια χρονιά, όλων οι ζωές είναι μονοθεματικές και περιστρέφονται γύρω από τις Πανελλαδικές. Είναι η περίοδος που τον πρώτο λόγο έχει το φροντιστήριο. «Εκεί» πρέπει να τα πάει καλά το παιδί, όχι στο σχολείο. Από «εκεί» πρέπει να γίνει αποδεκτό. Είναι η περίοδος που τα άλλα έξοδα περικόπτονται και οικογένεια έχει πια ως αποκλειστικό αντικείμενο ο υποψήφιος να τρέφεται και να κοιμάται καλά («λες και προετοιμάζουμε πρωταθλητή») και να είναι δίπλα του στα ξεσπάσματά του. Γιατί τα ξεσπάσματα, οι κρίσεις πανικού, τα κλάματα θα είναι πολλά. «Εκτός από υποψήφιοι, είναι και έφηβοι», λέει η Κατερίνα, μητέρα τεσσάρων παιδιών.
Οι δύο δίδυμες κόρες της δίνουν φέτος στη θετική κατεύθυνση. Τζακ ποτ. Η προετοιμασία για τις Πανελλαδικές είχε ξεκινήσει από πέρυσι, το ίδιο και οι ξαφνικές αλλαγές στις διαθέσεις, οι κρίσεις μελαγχολίας, τα κλάματα από το πουθενά. «Δεν θα τα καταφέρω», «δεν ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου». Ηταν κι αυτός ένας λόγος που αντί για φροντιστήριο, φέτος κάνουν ιδιαίτερα στο σπίτι.
«Το φροντιστήριο ήταν τρελά πιεστικό», λέει η Κατερίνα. «Τα περισσότερα στοχεύουν αποκλειστικά στην επιτυχία, δεν θέλουν μαθητές που δεν θα φύγουν φοιτητές. Οπότε το γυρίσαμε στα ιδιαίτερα που έρχονται και φθηνότερα γιατί κάνουν και οι δύο μαζί και γίνονται στο σπίτι οπότε δεν χάνουν χρόνο στις διαδρομές». Τέσσερα μαθήματα (Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Εκθεση), από 20 έως 25 ευρώ το δίωρο, φυσικά «μαύρα». Περί τα 600 ευρώ τον μήνα. Η οικογένεια της Κατερίνας ζει σε λαϊκή γειτονιά, σε ακριβότερες περιοχές της Αθήνας τα ποσά είναι υψηλότερα.
Τα ιδιαίτερα τελειώνουν κατά τις 8-9 το βράδυ, λίγη ξεκούραση και μετά διάβασμα. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, δεν μπορείς να μείνεις πίσω. Συμμαθητές των κοριτσιών είχαν ολοκληρώσει την ύλη της Φυσικής της Γ΄ Λυκείου πριν ακόμα ξεκινήσει η σχολική χρονιά. «Κανείς δεν ασχολείται με τα μαθήματα γενικής παιδείας. Πέρυσι, το βιβλίο της Ιστορίας δεν ανοίχτηκε ούτε μία φορά. Πόσο μάλλον φέτος». Μετά το Πάσχα θα αρχίσουν να κόβουν ώρες από τον ύπνο τους για να διαβάσουν και να μαζεύουν απουσίες για να λείψουν 10 συνεχόμενες μέρες να κάνουν επαναλήψεις. Ο γιος της Φωτεινής γράφτηκε τελικά σε φροντιστήριο, αλλά όχι σε εκείνο με τον καθηγητή που του έβαλε τις φωνές όταν πήγε να ρωτήσει για το πρόγραμμα. «Ο αγώνας και η αγωνία να βρεις ένα καλό σχολείο, γιατί για σχολείο πρόκειται, είναι τεράστια. Συνεχώς αναρωτιέσαι αν έχεις επιλέξει το καλύτερο, καταλήγεις να γράφεσαι στα μισά μαθήματα σε ένα και στα μισά σε άλλο» λέει η ίδια, που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της (ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα όταν ήταν μικρά).
«Ξεχάστε αυτά που ξέρατε»
Ο 17χρονος Αργύρης είναι άριστος μαθητής. Η οικογένεια δυσκολεύεται πολύ οικονομικά, αλλά το παιδί από την Α΄ Γυμνασίου είχε γίνει δεκτό με υποτροφία σε καλό ιδιωτικό σχολείο. Παρ’ ολίγον, όμως ,να μη γίνει δεκτό στο φροντιστήριο όταν άκουσαν ότι δεν είχε ξεκινήσει την προετοιμασία από πέρυσι «όπως όλοι». «“Θα δυσκολευτεί πολύ” μας έλεγαν. “Μα είναι μαθητής του 19” έλεγα εγώ. “Δεν έχει σημασία. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε”. Μια τρέλα. Αν μου έπαιρναν εκείνη τη στιγμή την πίεση, θα είχα 20». Τελικά βρήκαν μια πολύ καλή περίπτωση.
«Υπάρχουν και καλά φροντιστήρια με ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται και κατά τη γνώμη μου δεν πληρώνονται υπερβολικά. Μπορεί το κόστος για την οικογένεια να είναι μεγάλο, αλλά οι άνθρωποι αξίζουν αυτά τα χρήματα».
Για την ίδια, απλώνεται μπροστά ακόμη μία χρονιά (είχε περάσει τα ίδια με την κόρη της πριν από δύο χρόνια) που δεν θα ξοδέψει τίποτα για τον εαυτό της.
«Το κοντέρ του οικογενειακού προϋπολογισμού μηδενίζει από 1η του μηνός. Απλά, δεν είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου. Αργείς να πληρώσεις τη ΔΕΗ, κάνεις διακανονισμό, δεν κατορθώνεις να αντεπεξέλθεις, ξανακάνεις διακανονισμό. Δεν τρως ποτέ εκτός σπιτιού, και δεν συζητιέται διασκέδαση επί πληρωμή. Φυλάς για την ένδυση και τη σίτιση των παιδιών και βέβαια τα φροντιστήρια (σ.σ. 350 ευρώ τον μήνα)».
Αν όμως ο Αργύρης περάσει –θέλει να μπει στην Ιατρική–, θα αξίζει τον κόπο.
«Το σύστημα δεν βοηθά ούτε τα παιδιά που δεν είναι άριστα ούτε τα παιδιά που είναι άριστα. Είναι πολύ άδικο για ένα παιδί του 14 που θέλει να γίνει τεχνικός Η/Υ να μην του δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσει, είναι άδικο και για ένα παιδί που ξέρει ότι θέλει να γίνει γιατρός από τα 6 του, να μην το καταφέρει εάν δεν γράψει 19. Και είναι πολύ σκληρό για μια οικογένεια να έχει ως μοναδικό πόλο περιστροφής για τουλάχιστον μία χρονιά το αν θα περάσει ή δεν θα περάσει το παιδί της. Είναι αφύσικο»
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου