Πολλές φορές ως ειδικοί παιδαγωγοί, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές καλούμαστε ή παίρνουμε την πρωτοβουλία να δώσουμε στους γονείς κάποιο χαρτί αξιολόγησης ή στοχοθεσίας είτε για να το έχουν ως οδηγό οι ίδιοι, είτε για να ενημερώσουν τους εκπαιδευτικούς του παιδιού στο σχολείο.
Τι γράφουμε όμως σε αυτό το χαρτί; Το ερώτημα αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο να απαντηθεί. Δεν υπάρχει ένας σωστός ή τέλειος τρόπος. Αλλά σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει κανείς να αποφύγει. Φέτος είχαμε «δύσκολες» εμπειρίες με δύο μαμάδες που ήρθαν έξαλλες ή απελπισμένες κρατώντας στα χέρια τους τέτοια χαρτιά.
Στην πρώτη περίπτωση, μια μητέρα αγοριού 5 ετών που διαγνώστηκε πρόσφατα με Σύνδρομο Asperger, ζήτησε από τον εργοθεραπευτή μια μικρή αξιολόγηση για να καταλάβει η ίδια και οι εκπαιδευτικοί στο νηπιαγωγείο τις δυσκολίες και τα δυνατά σημεία του παιδιού. Το χαρτί που της δόθηκε ανέφερε επιγραμματικά, σε μορφή λίστας, σε ποια έργα του εργαλείου Occupational therapy practice framework: Domain and process το παιδί εμφανίζει μικρές, μεγάλες δυσκολίες ή είχε την αναμενόμενη επίδοση με βάση την ηλικία του. Φυσικά, μητέρα και νηπιαγωγοί κατάλαβαν ελάχιστα από αυτά, ήταν αδύνατο να τα συνδέσουν με την κινητική εικόνα του παιδιού και να διαμορφώσουν ανάλογο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ενδεικτικά αναφέρονται οι δυσκολίες σε Αιθουσαία, Ακουστικά και Οπτικά ερεθίσματα, η απουσία δυσκολιών στα ιδεοδεκτικά ερεθίσματα, το χαμηλότερο από το αναμενόμενο επίπεδο στο πέρασμα της μέσης γραμμής.
Στη δεύτερη περίπτωση η ειδική νηπιαγωγός αποφάσισε να δώσει στη μητέρα νηπίου στο Φάσμα του Αυτισμού τους βασικούς άξονες και στόχους του εξειδικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος που θα εφάρμοζε κατά το τρέχον διδακτικού έτους για το μαθητή. Ένα τευχίδιο 10 σελίδων όπου περιέγραφε αναλυτικά τους διδακτικούς στόχους σε κάθε τομέα (105 στόχοι στο σύνολο). Η μητέρα διαβάζοντας το χαρτί θεώρησε ότι αυτό που υπονοούσε η νηπιαγωγός είναι ότι ο γιος της ήταν ένας «επιθετικός άχρηστος που δεν ξέρει τίποτα και δεν μπορεί να κάνει τίποτα». Το τευχίδιο βρέθηκε στα σκουπίδια και η νηπιαγωγός πέρασε στα μαύρα κατάστιχα της οικογένειας.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;
Το καλύτερο είναι μια συνάντηση με τους γονείς έτσι ώστε να μπορέσουμε να τους εξηγήσουμε με απλό και κατανοητό τρόπο (μέσα από παραδείγματα δουλειάς του παιδιού, με παρουσίαση ενδεικτικών δραστηριοτήτων, του υλικού που χρησιμοποιείται) όλα τα σημεία της αξιολόγησης ή του προγράμματος που ακολουθούμε. Μπορούμε να δώσουμε σε γραπτή μορφή τα πιο βασικά σημεία, συνοδευόμενα πάντα από παραδείγματα από τη συμπεριφορά του ίδιου του παιδιού (πχ πώς φαίνεται ότι ο Κ. έχει δυσκολίες στο πέρασμα της μέσης γραμμής;). Επίσης, αν ο μεγάλος στόχος μας να χρησιμοποιεί την τουαλέτα του σχολείου έχει 10 υποστόχους (όπως στην περίπτωση της δεύτερης περίπτωσης), αναφερθείτε ενδεικτικά σε 2-3 από αυτούς και εξηγήστε προφορικά στους γονείς τι επιδιώκετε, πώς θα το δουλέψετε και τι μπορούν να κάνουν οι ίδιοι στο σπίτι.
Χρησιμοποιείτε επιστημονική ορολογία για να μπορούν οι γονείς και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι να αναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, αλλά πάντα με επεξήγηση.
Και μην ξεχνάτε! Πάντα να αναφέρετε και θετικά στοιχεία του παιδιού (όχι 1-2 με «υποκριτικό» τρόπο).
Μπορεί να είναι πιο εύκολη η δημιουργία αντιγράφου του προσωπικού σας αρχείου (ή μέρος του), ωστόσο συνήθως οι δικές σας σημειώσεις δεν είναι σε μορφή δόκιμη για γονείς (αφού περιέχουν λεπτομέρειες, επιστημονικούς όρους κτλ).
Να κλείνετε πάντα ενθαρρύνοντας τους αποδέκτες της έκθεσής σας να επικοινωνήσουν μαζί σας για οποιαδήποτε απορία ή διαφωνία.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική παιδαγωγός - νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου