«Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει μία εσωτερική επιθυμία για ευτυχία και δε θέλει να υποφέρει. Πιστεύω δε, ότι ο τελικός σκοπός της ζωής είναι να καταφέρεις να γίνεις ευτυχισμένος», είπε ο Δαλάι Λάμα το 2001.
Ειδικά η ευτυχία των παιδιών, είναι ο σκοπός του κάθε γονιού. Όμως η ευτυχία των παιδιών είναι περίεργα εύθραυστη. Και εξηγώ: ο Διονύσης, υιοθετημένο παιδί μεταναστών, δυσκολευόταν να αποκτήσει φίλους από το νηπιαγωγείο. Γι’ αυτό, γινόταν όλο και πιο επιθετικός στους συμμαθητές του. Ακόμη και τώρα που πάει στη Δ΄ δημοτικού, κανένας δεν παίζει μαζί του στο διάλειμμα. Νιώθει δυστυχισμένος. Μεγαλώνοντας, ή θα έχει αντικοινωνική συμπεριφορά ή θα υποφέρει από κατάθλιψη. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να προλάβουμε μια τέτοια άσχημη εξέλιξη. Οι γονείς του Διονύση και ο ίδιος χρειάζονται βοήθεια για να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί και να ακολουθήσουν πρόγραμμα προσαρμογής και κοινωνικοποίησης. Μόνο έτσι θα γίνει ευτυχισμένος έφηβος και ενήλικας.
Πριν λίγες μέρες, έλαβα γράμμα από τρεις μάνες-φίλες, οι οποίες ζουν πολύ φτωχικά και ζητούσαν να μάθουν, χωρίς να ενημερωθούν οι σύζυγοί τους, εάν υπάρχει τρόπος τα παιδιά τους να μεγαλώσουν ευτυχισμένα. Οι περισσότεροι γονείς οφείλουν να θυμούνται ότι μια μεγάλη αγκαλιά στο παιδί τους, η καλή διάθεση όταν μιλούν μεταξύ τους και αρκετό παιχνίδι με άλλα παιδιά χτίζουν τις βάσεις για την ασφάλεια και ευτυχία του παιδιού. Σήμερα, απαιτείται σωστή διαχείριση των λέξεων όταν ο πατέρας συζητά τα οικονομικά του σπιτιού κι όταν η μητέρα εκθέτει τις ανάγκες τους. Μόνο έτσι η συναισθηματική ισορροπία και χαρά εξασφαλίζεται.
Φυσικά, δεν υπονοώ ότι πρέπει να μειώσουν οι γονείς την ποιότητα και την ποσότητα των στόχων που προσπαθούν να καταφέρουν στο σχολείο και έξω από αυτό. Γιατί οι ικανότητες του παιδιού τους δεν πρέπει ούτε να καθηλωθούν ούτε να μείνουν ανεκπαίδευτες. Ο «έξυπνος» τρόπος λοιπόν που μπορούν οι γονείς να εξασφαλίσουν την ευτυχία για το παιδί τους, είναι:
- Να «μιλούν», να δίνουν σημασία στις ανάγκες του, από τη γέννησή του. Βιώνει έτσι την επικοινωνία και τη συναισθηματική ολοκλήρωση.
- Να δίνουν λύσεις στις εκπαιδευτικές δυσκολίες του παιδιού, κατά το δυνατόν, από το νηπιαγωγείο. Αυτό εξασφαλίζει εύκολη και αποτελεσματική μελέτη, για όλα τα υπόλοιπα χρόνια.
- Να αξιοποιούν τις δωρεάν εκπαιδευτικές παροχές των δήμων, προσφορά στα παιδιά των δημοτών.
- Να κάνουν συχνές βόλτες στη φύση, για να δίνεται η αφορμή συζητήσεων μεταξύ παιδιών και μεταξύ παιδιών και ενηλίκων. Η πληθωρικότητα και συνάμα η απλότητα της φύσης βοηθά στην εξάσκηση της παρατήρησης, της αντίληψης της αλυσίδας της ζωής, της ακουστικής πρόσληψης, της διάσπασης προσοχής λόγω των πολλών ερεθισμάτων κ.ά..
- Να δίνουν πάντα σίγουρες απαντήσεις στις απορίες του παιδιού. Αμφισβητήσεις, αμφιβολίες, προβληματισμοί, συγκρίσεις, είναι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε μέλος μιας «γειτονιάς». Όταν υπάρχουν απαντήσεις θετικές, χωρίς άγχος, υστερία, δοσμένες με αγάπη, τότε το παιδί καταλαβαίνει πώς πρέπει να βαδίζει.
- Τα παιδιά μεγάλων οικογενειών, σε δύσκολες στιγμές όπως οι φετινές, πρέπει να αναλάβουν ευθύνες, π.χ. τη φροντίδα ενός ζώου, και να ξέρουν πάντα ότι ο γονιός τους είναι κάπου εκεί τριγύρω και ελέγχει την καθημερινότητά τους.
Κλείνοντας το σημερινό κείμενο, θέλω ιδιαίτερα να τονίσω ότι η ευτυχία είναι η βάση για την ωριμότητα του παιδιού και το μέσο αντιμετώπισης κάθε αντιξοότητας στη ζωή. Και το εργαλείο για την επιτυχία του ανθρώπου στη ζωή.
Ψάξτε λοιπόν, και κρατήστε ο καθένας τη δικιά του ευτυχία. Ρωτήστε, διαβάστε, σκεφτείτε! Αξίζει.
Ειδικά η ευτυχία των παιδιών, είναι ο σκοπός του κάθε γονιού. Όμως η ευτυχία των παιδιών είναι περίεργα εύθραυστη. Και εξηγώ: ο Διονύσης, υιοθετημένο παιδί μεταναστών, δυσκολευόταν να αποκτήσει φίλους από το νηπιαγωγείο. Γι’ αυτό, γινόταν όλο και πιο επιθετικός στους συμμαθητές του. Ακόμη και τώρα που πάει στη Δ΄ δημοτικού, κανένας δεν παίζει μαζί του στο διάλειμμα. Νιώθει δυστυχισμένος. Μεγαλώνοντας, ή θα έχει αντικοινωνική συμπεριφορά ή θα υποφέρει από κατάθλιψη. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να προλάβουμε μια τέτοια άσχημη εξέλιξη. Οι γονείς του Διονύση και ο ίδιος χρειάζονται βοήθεια για να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί και να ακολουθήσουν πρόγραμμα προσαρμογής και κοινωνικοποίησης. Μόνο έτσι θα γίνει ευτυχισμένος έφηβος και ενήλικας.
Πριν λίγες μέρες, έλαβα γράμμα από τρεις μάνες-φίλες, οι οποίες ζουν πολύ φτωχικά και ζητούσαν να μάθουν, χωρίς να ενημερωθούν οι σύζυγοί τους, εάν υπάρχει τρόπος τα παιδιά τους να μεγαλώσουν ευτυχισμένα. Οι περισσότεροι γονείς οφείλουν να θυμούνται ότι μια μεγάλη αγκαλιά στο παιδί τους, η καλή διάθεση όταν μιλούν μεταξύ τους και αρκετό παιχνίδι με άλλα παιδιά χτίζουν τις βάσεις για την ασφάλεια και ευτυχία του παιδιού. Σήμερα, απαιτείται σωστή διαχείριση των λέξεων όταν ο πατέρας συζητά τα οικονομικά του σπιτιού κι όταν η μητέρα εκθέτει τις ανάγκες τους. Μόνο έτσι η συναισθηματική ισορροπία και χαρά εξασφαλίζεται.
Φυσικά, δεν υπονοώ ότι πρέπει να μειώσουν οι γονείς την ποιότητα και την ποσότητα των στόχων που προσπαθούν να καταφέρουν στο σχολείο και έξω από αυτό. Γιατί οι ικανότητες του παιδιού τους δεν πρέπει ούτε να καθηλωθούν ούτε να μείνουν ανεκπαίδευτες. Ο «έξυπνος» τρόπος λοιπόν που μπορούν οι γονείς να εξασφαλίσουν την ευτυχία για το παιδί τους, είναι:
- Να «μιλούν», να δίνουν σημασία στις ανάγκες του, από τη γέννησή του. Βιώνει έτσι την επικοινωνία και τη συναισθηματική ολοκλήρωση.
- Να δίνουν λύσεις στις εκπαιδευτικές δυσκολίες του παιδιού, κατά το δυνατόν, από το νηπιαγωγείο. Αυτό εξασφαλίζει εύκολη και αποτελεσματική μελέτη, για όλα τα υπόλοιπα χρόνια.
- Να αξιοποιούν τις δωρεάν εκπαιδευτικές παροχές των δήμων, προσφορά στα παιδιά των δημοτών.
- Να κάνουν συχνές βόλτες στη φύση, για να δίνεται η αφορμή συζητήσεων μεταξύ παιδιών και μεταξύ παιδιών και ενηλίκων. Η πληθωρικότητα και συνάμα η απλότητα της φύσης βοηθά στην εξάσκηση της παρατήρησης, της αντίληψης της αλυσίδας της ζωής, της ακουστικής πρόσληψης, της διάσπασης προσοχής λόγω των πολλών ερεθισμάτων κ.ά..
- Να δίνουν πάντα σίγουρες απαντήσεις στις απορίες του παιδιού. Αμφισβητήσεις, αμφιβολίες, προβληματισμοί, συγκρίσεις, είναι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε μέλος μιας «γειτονιάς». Όταν υπάρχουν απαντήσεις θετικές, χωρίς άγχος, υστερία, δοσμένες με αγάπη, τότε το παιδί καταλαβαίνει πώς πρέπει να βαδίζει.
- Τα παιδιά μεγάλων οικογενειών, σε δύσκολες στιγμές όπως οι φετινές, πρέπει να αναλάβουν ευθύνες, π.χ. τη φροντίδα ενός ζώου, και να ξέρουν πάντα ότι ο γονιός τους είναι κάπου εκεί τριγύρω και ελέγχει την καθημερινότητά τους.
Κλείνοντας το σημερινό κείμενο, θέλω ιδιαίτερα να τονίσω ότι η ευτυχία είναι η βάση για την ωριμότητα του παιδιού και το μέσο αντιμετώπισης κάθε αντιξοότητας στη ζωή. Και το εργαλείο για την επιτυχία του ανθρώπου στη ζωή.
Ψάξτε λοιπόν, και κρατήστε ο καθένας τη δικιά του ευτυχία. Ρωτήστε, διαβάστε, σκεφτείτε! Αξίζει.
Πηγή: εμπροςnet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου