Ο ρόλος της εκπαίδευσης σχετίζεται με τη διάδοση και την εμπέδωση της πρότυπης ποικιλίας. Οι διαλεκτόφωνοι μαθητές απαιτούν, σύμφωνα με τους αρμόδιους παιδαγωγούς, «ειδικούς χειρισμούς από μέρους των δασκάλων ώστε να οδηγηθούν αβίαστα στην κατάκτηση της σχολικής νόρμας». Η διδασκαλία της γλωσσικής ποικιλίας (κυρίως της κοινωνικής και όχι της γεωγραφικής) εφαρμόστηκε στην Ελλάδα στο πλαίσιο της επικοινωνιακής μεθόδου στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με αρκετά στρεβλό τρόπο και με αρκετές αδυναμίες, όπως αποδεικνύεται στην παρούσα ανακοίνωση, και όταν είχε λάβει χώρα η υποχώρηση των διαλέκτων και των ιδιωμάτων πανελλαδικά. Συγχρόνως, πολλοί εκπαιδευτικοί (κυρίως της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) συνέβαλαν στο εμπλουτισμό του Αρχείου του Κέντρου Ερεύνης Νεοελληνικών Διαλέκτων και Ιδιωμάτων της Ακαδημίας Αθηνών με την κατάθεση συλλογών διαλεκτικού γλωσσικού υλικού του τόπου καταγωγής ή εργασίας τους, ανταποκρινόμενοι σε σχετικές οδηγίες της εν Αθήναις Γλωσσικής Εταιρείας (1931) στις αρχές του 20ου αιώνα.
Συγγραφείς: Χρυσούλα ΚΑΡΑΝΤΖΗ-ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΥ Ερευνήτρια Κέντρου Ερεύνης Νεοελληνικών Διαλέκτων και Ιδιωμάτων
pdf ολόκληρης εισήγησης: Καραντζή.pdf
pdf ολόκληρης εισήγησης: Καραντζή.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου