«Οταν είχα το γιο μου μαθητή, με εκνεύριζε διαρκώς. Τώρα, με την κυρία του, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τη σέβεται και θέλει να είναι διαβασμένος. Στο σπίτι ζητάει και τη βοήθειά μου. Οταν με είχε δασκάλα δεν το έκανε» λέει η Κ.Μ. «Με την κόρη μου κρατούσαμε μυστικό μέσα στην τάξη ότι είμαι η μητέρα της. Ολα πήγαιναν καλά, μέχρι την ημέρα που της ξέφυγε και με φώναξε μαμά. Από τότε άρχισαν και τα προβλήματα». προσθέτει η Γ.Π., δασκάλα. «Για όλους τους μαθητές και τους γονείς ήμουν η τέλεια δασκάλα, όχι όμως για την κόρη μου», συμπληρώνει η Ε.Α., εκπαιδευτικός.
Τρεις αφηγήσεις, η ίδια όψη του νομίσματος που εύστοχα περιγράφει και αναλύει ο Αναστάσιος Αγ. Τασινός, τέως σχολικός σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης στην έρευνά του για μια ιδιαίτερη «μειονότητα» μαθητών, τα δασκαλοπαίδια. «Τα όσα γράφω, προέρχονται από προσωπική έρευνα. Στηρίχτηκα σε πολλές συνεντεύξεις (αυθόρμητες εξομολογήσεις θα τις έλεγα καλύτερα), με δασκάλους και δασκαλοπαίδια, χωρίς τη συμπλήρωση τυποποιημένων ερωτηματολόγιων. Οπως και τα τρία προηγούμενα βιωματικά άρθρα μου, "Καλές πρακτικές για το δάσκαλο", "Το εκπαιδευτικό μας σύστημα ανέτοιμο να συμβάλει στην αποδοχή της ευέλικτης ζώνης" και "Ο ζερβοχέρης", έτσι και τούτο, γράφτηκε στη "γλώσσα του δασκάλου". Με αυτή τη γλώσσα αισθάνομαι να αγγίζω τους μάχιμους εκπαιδευτικούς και να τους δίνω μια πρακτική βοήθεια στη σχολική τάξη. Στόχος μου είναι να βοηθήσω τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά τους, καθώς και να συμβάλω στην καλύτερη λειτουργία των σχολείων». Δείτε αναλυτικά όλο άρθρο στο www.alfavita.gr.
«Τα δασκαλοπαίδια βρίσκονται στη δίνη μιας κατάστασης που έχει αρνητικές συνέπειες στην προσωπική τους ζωή. Είτε έτσι είτε αλλιώς, πάντα θα είναι τα θύματα, όσο κι αν νομίζουν οι άλλοι (γονείς, δάσκαλοι, συμμαθητές) ότι είναι σε πλεονεκτική θέση. Η φοίτησή τους στο ίδιο σχολείο με τους γονείς-δασκάλους δημιουργεί προβλήματα, γιατί οι "άλλοι" θα είναι πάντα παρόντες και θα δημιουργούν καταστάσεις, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα».
Οπως τονίζει ο Αναστάσιος Αγ. Τασινός, τα δασκαλοπαίδια εισάγονται στα πανεπιστήμια σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα άλλα παιδιά. «Η επιτυχία αυτή έχει να κάνει, κατά την άποψή μου, με τον καθημερινό έλεγχο και τον προγραμματισμό που έχουν οι γονείς-δάσκαλοι για έξι συνεχόμενα χρόνια. Αυτός όμως ο έλεγχος και ο προγραμματισμός λειτουργούν πολύ καλύτερα όταν τα δασκαλοπαίδια είναι σε διαφορετικό σχολείο με τους γονείς τους, γιατί τότε έχουν στην κυριολεξία δύο δασκάλους: έναν στο σχολείο και έναν στο σπίτι. Κι αν είναι και οι δύο γονείς δάσκαλοι, όπως συνήθως συμβαίνει, τότε τα δασκαλοπαίδια έχουν καθημερινά τρεις δασκάλους. Ετσι μπαίνουν γερά θεμέλια στο Δημοτικό σχολείο και τα πράγματα αργότερα γίνονται πολύ πιο εύκολα. Δίχως αμφιβολία, η καλύτερη επιλογή για τα δασκαλοπαίδια και τους δασκάλους-γονείς, είναι το διαφορετικό σχολείο. Επιπλέον, η επιλογή αυτή συμβάλλει και στην καλύτερη λειτουργία των σχολείων».
Τρεις αφηγήσεις, η ίδια όψη του νομίσματος που εύστοχα περιγράφει και αναλύει ο Αναστάσιος Αγ. Τασινός, τέως σχολικός σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης στην έρευνά του για μια ιδιαίτερη «μειονότητα» μαθητών, τα δασκαλοπαίδια. «Τα όσα γράφω, προέρχονται από προσωπική έρευνα. Στηρίχτηκα σε πολλές συνεντεύξεις (αυθόρμητες εξομολογήσεις θα τις έλεγα καλύτερα), με δασκάλους και δασκαλοπαίδια, χωρίς τη συμπλήρωση τυποποιημένων ερωτηματολόγιων. Οπως και τα τρία προηγούμενα βιωματικά άρθρα μου, "Καλές πρακτικές για το δάσκαλο", "Το εκπαιδευτικό μας σύστημα ανέτοιμο να συμβάλει στην αποδοχή της ευέλικτης ζώνης" και "Ο ζερβοχέρης", έτσι και τούτο, γράφτηκε στη "γλώσσα του δασκάλου". Με αυτή τη γλώσσα αισθάνομαι να αγγίζω τους μάχιμους εκπαιδευτικούς και να τους δίνω μια πρακτική βοήθεια στη σχολική τάξη. Στόχος μου είναι να βοηθήσω τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά τους, καθώς και να συμβάλω στην καλύτερη λειτουργία των σχολείων». Δείτε αναλυτικά όλο άρθρο στο www.alfavita.gr.
«Τα δασκαλοπαίδια βρίσκονται στη δίνη μιας κατάστασης που έχει αρνητικές συνέπειες στην προσωπική τους ζωή. Είτε έτσι είτε αλλιώς, πάντα θα είναι τα θύματα, όσο κι αν νομίζουν οι άλλοι (γονείς, δάσκαλοι, συμμαθητές) ότι είναι σε πλεονεκτική θέση. Η φοίτησή τους στο ίδιο σχολείο με τους γονείς-δασκάλους δημιουργεί προβλήματα, γιατί οι "άλλοι" θα είναι πάντα παρόντες και θα δημιουργούν καταστάσεις, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα».
Οπως τονίζει ο Αναστάσιος Αγ. Τασινός, τα δασκαλοπαίδια εισάγονται στα πανεπιστήμια σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα άλλα παιδιά. «Η επιτυχία αυτή έχει να κάνει, κατά την άποψή μου, με τον καθημερινό έλεγχο και τον προγραμματισμό που έχουν οι γονείς-δάσκαλοι για έξι συνεχόμενα χρόνια. Αυτός όμως ο έλεγχος και ο προγραμματισμός λειτουργούν πολύ καλύτερα όταν τα δασκαλοπαίδια είναι σε διαφορετικό σχολείο με τους γονείς τους, γιατί τότε έχουν στην κυριολεξία δύο δασκάλους: έναν στο σχολείο και έναν στο σπίτι. Κι αν είναι και οι δύο γονείς δάσκαλοι, όπως συνήθως συμβαίνει, τότε τα δασκαλοπαίδια έχουν καθημερινά τρεις δασκάλους. Ετσι μπαίνουν γερά θεμέλια στο Δημοτικό σχολείο και τα πράγματα αργότερα γίνονται πολύ πιο εύκολα. Δίχως αμφιβολία, η καλύτερη επιλογή για τα δασκαλοπαίδια και τους δασκάλους-γονείς, είναι το διαφορετικό σχολείο. Επιπλέον, η επιλογή αυτή συμβάλλει και στην καλύτερη λειτουργία των σχολείων».
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου