Μα μια βιβλιοθήκη χωρίς βιβλία μπορεί να ονομάζεται βιβλιοθήκη; Το ερώτημα θέτει το περιοδικό «Τάιμ» σε άρθρο του που ανέβηκε στον ιστότοπο του Ντρέξελ. «Η βιβλιοθήκη ήταν ανέκαθεν ένας τόπος έμπνευσης», σχολίασε ο συγγραφέας μπεστ-σέλερ Μάικλ Κόνελι, ενθυμούμενος ότι ασχολήθηκε με το γράψιμο ακριβώς εξαιτίας της φυσικής απόλαυσης που αισθανόταν όταν κρατούσε στα χέρια του ένα βιβλίο. «Αμφιβάλλω πως θα μου συνέβαινε το ίδιο σε μια βιβλιοθήκη χωρίς βιβλία», προσθέτει.
Πέρυσι το φημισμένο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ αναδιαμόρφωσε τη βιβλιοθήκη της Σχολής Μηχανικής μειώνοντας κατά 85% τα τυπωμένα βιβλία. Κατήργησε 50.000 τόμους, αντικαθιστώντας τους με τις ψηφιακές εκδοχές τους. Το Πανεπιστήμιο του Σαν Αντόνιο στο Τέξας επιτρέπει να έχει κανείς πρόσβαση online σε 450.000 βιβλία. Ακόμη και μια μικρή βιβλιοθήκη, όπως του Νιούπορτ Μπιτς, στην Καλιφόρνια, μετέτρεψε τη συλλογή της σε 35.000 ηλεκτρονικούς φακέλους.
Μια επανάσταση; Το γεγονός είναι πως η ψηφιοποίηση των βιβλιοθηκών δεν οφείλεται μόνο στη βούληση των πανεπιστημίων για τεχνολογικούς νεωτερισμούς, αλλά και στον συνωστισμό. Το Στάνφορντ, για παράδειγμα, πριν από την ψηφιοποίηση αγόραζε 273 βιβλία την ημέρα, που κατέληγαν σε μια αποθήκη έξω από την πόλη. Το ίδιο συνέβαινε και στο Ντιουκ στο Ντίρχαμ, το οποίο κατασκεύασε μια αποθήκη με ράφια ύψους 10 μέτρων όπου διατηρεί 15 εκατομμύρια τόμους.
Πηγή: Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου