Παιδιά «κλειστά» ή κοινωνικά, παιδιά που τα έχουν όλα ή τίποτα, φοράνε το χρώμα της αγαπημένης τους ομάδας και μπουκάρουν με φθηνό εισιτήριο στην καυτή θύρα των οπαδών. Οι γονείς τους, αόρατοι ή ασφυκτικά παρόντες, θα μάθουν τα νέα τους από την τηλεόραση: «Επεισόδια ξέσπασαν όταν οπαδοί...».
Η Σμαράγδα Κ. (τα στοιχεία της οποίας για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύονται) είδε τον γιο της Αλέξη να μεταλλάσσεται από αθλητής σε οργανωμένο οπαδό. Δεν ξέρει ακόμη το πώς και το γιατί ο Σύνδεσμος έγινε η νέα οικογένεια του γιου της, αλλά δέχτηκε να μοιραστεί την εμπειρία της με όλες εκείνες τις μητέρες παιδιών που παίζουν τη ζωή τους «μονότερμα».
O Αλέξης, γόνος αστικής οικογένειας, στα 10 του κλωτσούσε στο γκαζόν της ροζ μεζονέτας μια πανάκριβη μπάλα ποδοσφαίρου. Στα 12 του ο πατέρας του τον έτρεχε στα 5x5 γηπεδάκια και στους αγώνες ντέρμπι. Πού χάθηκε η μπάλα; Η ψυχίατρος στην οποία έχει καταφύγει η οικογένεια αναλύει γεγονότα, σκέψεις, στιγμιότυπα από τις ζωές των γεννητόρων. Εν τω μεταξύ, ο 16χρονος σήμερα Αλέξης φοράει το κασκόλ της ομάδας του και τρέχει για ένα ακόμη απόγευμα στον Σύνδεσμο. Το σχολείο σταδιακά εγκαταλείπεται!..
«Δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καλός μαθητής. Ηταν πανέξυπνος- όπως έλεγαν οι καθηγητές του-,αλλά φυγόπονος.Σε δύσκολες καταστάσεις “τράβαγε την κουρτίνα”,αδιαφορούσε, αλλά αυτό δεν μας “χτυπούσε” κανένα καμπανάκι γιατί ήταν περιζήτητος στις παρέες και εξαιρετικά κοινωνικός. Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα η τρέλα του.Επαιζε κάθε Σαββατοκύριακο μέχρι που τραυματίστηκε και έμεινε για λίγο εκτός γηπέδου. Τότε ήταν που απέρριψε τον εαυτό του ως αθλητή και έγινε καθαρόαιμος οπαδός. Η ψυχίατρος μάς λέει ότι παρά τη φαινομενική κοινωνικότητά του ένιωθε μόνος και είχε την ανάγκη να ανήκει κάπου, όπως συμβαίνει σε όλους τους εφήβους. Δεν είδαμε τα σημάδια. Κάποια στιγμή μας μίλησε για τον Σύνδεσμο.Ο πατέρας του δεν ήταν εξαρχής αρνητικός. Ηταν κι εκείνος κάποτε οπαδός. Αλλα χρόνια όμως τότε. Σήμερα,όπως μας λένε οι ειδικοί,οι Σύνδεσμοι είναι σχολεία παραβατικής συμπεριφοράς» τονίζει η Σμαράγδα. Και συνεχίζει: «Οταν μας ανακοίνωσε ότι θα γραφτεί επαναστάτησα. Μάταια.Εκείνος επαναστάτησε πιο αποτελεσματικά:παράτησε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια στο σχολείο,αδράνησε.Σήμερα τον ρωτάς τι θέλει να κάνει στη ζωή του και σου λέει:“Δεν θέλω να γίνω το νούμερο ένα όπως θα θέλατε εσείς· θέλω να κάνω απλώς μια δουλειά για να ζω και να περνάω καλά. Και για μένα το να περνάω καλά είναι να πηγαίνω κάπου και να κουβεντιάζω για την ομάδα μου”. Οταν σε έναν καβγά του είπα ότι έχει αποκτήσει οπαδική νοοτροπία μου είπε:“Ναι,αυτό έχω”.Οι απαιτήσεις πληθαίνουν: τώρα θέλει να ακολουθεί την ομάδα στα εκτός έδρας και να διανυκτερεύει εκτός σπιτιού. Ζητάει μηχανάκι, μεγαλύτερο χαρτζιλίκι και ξενύχτια με φίλους που αρνείται να μας συστήσει. Στη ζωή του δεν χωράει πια τίποτα πέρα από τον Σύνδεσμο και την ομάδα. Εμείς περισσεύουμε. Εξάλλου γι΄ αυτόν είμαστε υπερπροστατευτικοί και του καταστρέφουμε τη ζωή».
Γραμμή βοήθειας
Για ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη καλέστε την Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ),801 8011.177. Οι κλήσεις είναι ανώνυμες και εμπιστευτικές.Κόστος μία αστική μονάδα.
Πηγή: Βήμα
O Αλέξης, γόνος αστικής οικογένειας, στα 10 του κλωτσούσε στο γκαζόν της ροζ μεζονέτας μια πανάκριβη μπάλα ποδοσφαίρου. Στα 12 του ο πατέρας του τον έτρεχε στα 5x5 γηπεδάκια και στους αγώνες ντέρμπι. Πού χάθηκε η μπάλα; Η ψυχίατρος στην οποία έχει καταφύγει η οικογένεια αναλύει γεγονότα, σκέψεις, στιγμιότυπα από τις ζωές των γεννητόρων. Εν τω μεταξύ, ο 16χρονος σήμερα Αλέξης φοράει το κασκόλ της ομάδας του και τρέχει για ένα ακόμη απόγευμα στον Σύνδεσμο. Το σχολείο σταδιακά εγκαταλείπεται!..
«Δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καλός μαθητής. Ηταν πανέξυπνος- όπως έλεγαν οι καθηγητές του-,αλλά φυγόπονος.Σε δύσκολες καταστάσεις “τράβαγε την κουρτίνα”,αδιαφορούσε, αλλά αυτό δεν μας “χτυπούσε” κανένα καμπανάκι γιατί ήταν περιζήτητος στις παρέες και εξαιρετικά κοινωνικός. Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα η τρέλα του.Επαιζε κάθε Σαββατοκύριακο μέχρι που τραυματίστηκε και έμεινε για λίγο εκτός γηπέδου. Τότε ήταν που απέρριψε τον εαυτό του ως αθλητή και έγινε καθαρόαιμος οπαδός. Η ψυχίατρος μάς λέει ότι παρά τη φαινομενική κοινωνικότητά του ένιωθε μόνος και είχε την ανάγκη να ανήκει κάπου, όπως συμβαίνει σε όλους τους εφήβους. Δεν είδαμε τα σημάδια. Κάποια στιγμή μας μίλησε για τον Σύνδεσμο.Ο πατέρας του δεν ήταν εξαρχής αρνητικός. Ηταν κι εκείνος κάποτε οπαδός. Αλλα χρόνια όμως τότε. Σήμερα,όπως μας λένε οι ειδικοί,οι Σύνδεσμοι είναι σχολεία παραβατικής συμπεριφοράς» τονίζει η Σμαράγδα. Και συνεχίζει: «Οταν μας ανακοίνωσε ότι θα γραφτεί επαναστάτησα. Μάταια.Εκείνος επαναστάτησε πιο αποτελεσματικά:παράτησε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια στο σχολείο,αδράνησε.Σήμερα τον ρωτάς τι θέλει να κάνει στη ζωή του και σου λέει:“Δεν θέλω να γίνω το νούμερο ένα όπως θα θέλατε εσείς· θέλω να κάνω απλώς μια δουλειά για να ζω και να περνάω καλά. Και για μένα το να περνάω καλά είναι να πηγαίνω κάπου και να κουβεντιάζω για την ομάδα μου”. Οταν σε έναν καβγά του είπα ότι έχει αποκτήσει οπαδική νοοτροπία μου είπε:“Ναι,αυτό έχω”.Οι απαιτήσεις πληθαίνουν: τώρα θέλει να ακολουθεί την ομάδα στα εκτός έδρας και να διανυκτερεύει εκτός σπιτιού. Ζητάει μηχανάκι, μεγαλύτερο χαρτζιλίκι και ξενύχτια με φίλους που αρνείται να μας συστήσει. Στη ζωή του δεν χωράει πια τίποτα πέρα από τον Σύνδεσμο και την ομάδα. Εμείς περισσεύουμε. Εξάλλου γι΄ αυτόν είμαστε υπερπροστατευτικοί και του καταστρέφουμε τη ζωή».
Γραμμή βοήθειας
Για ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη καλέστε την Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ),801 8011.177. Οι κλήσεις είναι ανώνυμες και εμπιστευτικές.Κόστος μία αστική μονάδα.
Πηγή: Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου