Καθημερινά από την ΕΤ1 στις 14.15 και για 26 επεισόδια ο «Παραμυθάς» «ξαναπετάει», θα ταξιδεύει μικρούς και μεγάλους σε νέα παραμύθια και το αόρατο μαγικό μολύβι του ξανασχεδιάζει τον δρόμο στον οποίο βαδίζουν οι ήρωες και οι ιστορίες του. Ο Νίκος Πιλάβιος μιλάει στο «ΒΗΜΑonline» για τις νέες περιπέτειες του «Παραμυθά» ο οποίος γαλούχησε μέσα από την ΕΡΤ μια ολόκληρη γενιά παιδιών τη δεκαετία 1978-1987.
Πόσο καιρό σάς πήρε να δημιουργήσετε τον δεύτερο «Παραμυθά»;
«Από τότε που άρχισα να γράφω το σενάριο του πρώτου επεισοδίου ως και την ολοκλήρωση του μοντάζ και της τεχνικής επεξεργασίας του τελευταίου, 26ου επεισοδίου, χρειάστηκαν έντεκα μήνες».
Ποιες είναι οι διαφορές με τον «Παραμυθά» που όλοι θυμόμαστε;
«Παρ' όλο που θελήσαμε να κρατήσουμε τη βασική αρχική ιδέα μιας απλής, “παιδικής” εκπομπής, υπάρχει μία διαφορά στις δυνατότητες που μας έδωσε η σημερινή τεχνολογία. Η επεξεργασία με κομπιούτερ έδωσε τη δυνατότητα μιας απλής κίνησης των σχεδίων, γρήγορης σχεδίασης των εικόνων από το “αόρατο μαγικό μολύβι” και ένα αληθοφανές πέταγμα του Παραμυθά, που αυτή τη φορά δεν γίνεται με έναν απλό κύβο όπου ξάπλωνα επάνω του, αλλά με ένα σύστημα όπως αυτό που χρησιμοποιείται στις ταινίες του “Υπεράνθρωπου” και που με ανέβαζε ψηλά, ενώ ανεμιστήρες έδιναν κίνηση στα ρούχα και στα μαλλιά μου, σαν να φυσούσε αέρας. Επίσης, εγώ πια είμαι μόνο σεναριογράφος και ηθοποιός ενώ σκηνοθέτης - animator - μοντέρ είναι ο γιος μου Κωνσταντίνος και υπεύθυνη παραγωγής η κόρη μου Μαρία, ενώ τα σχέδια είναι της γυναίκας μου Στεφανίας Ταπτά. Ηταν συγκινητικό που συνεργάστηκα με τα παιδιά μου, τα οποία όταν ήταν μικρά έβλεπαν και αυτά τον “Παραμυθά”».
Η πρώτη περίοδος του «Παραμυθά» σάς έχει χαρίσει φίλους παντοτινούς, ενώ σε εκείνους έχει χαρίσει μια έντονη παιδική ανάμνηση. Θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και στη δεύτερη περίοδό του;
«Νομίζω ναι, αν κρίνω από τις αντιδράσεις που υπάρχουν με την πρώτη προβολή της σειράς το προηγούμενο τρίμηνο από το “PRISMA+”. Βλέπω και γονείς κυρίως, που μου στέλνουν μηνύματα περισσότερο συγκινημένοι που ξαναβλέπουν αυτή τη φορά με τα παιδιά τους τις καινούργιες περιπέτειες του “Παραμυθά” με τις οποίες οι ίδιοι μεγάλωσαν. Ενα παιδάκι έξι-επτά χρονών σε μια παρουσίαση που είχαμε κάνει μου είχε πει: “Eίσαι ο πιο όμορφος από όσους έχω δει στα παραμύθια”». (γελάει)
Πόσο συχνά χρειάζονται τα παιδιά τα παραμύθια και ως ποια ηλικία;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν κανόνες και όρια σε αυτό. Οσο πιο συχνά ακούνε τα παιδιά παραμύθια _ εννοώ ζωντανά από τους γονείς τους _ τόσο πιο καλά, και νομίζω ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί μέχρι τα 12, μιλώντας για την απλή μορφή παραμυθιών, αλλιώς, όταν με την ενηλικίωση περνάει κανείς στη λογοτεχνία, αυτό μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Ενας από τους πιο υπέροχους “παραμυθάδες” για μένα ήταν και είναι ο Ντοστογέφσκι».
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
«Παραμυθένια, γιατί από οκτώμισι ετών έπαιζα στο θέατρο, πράγμα που μου έδινε πολλή χαρά, γιατί ήταν παιχνίδι, επάγγελμα και λόγος για να την κοπανάω από το σχολείο».
Σας έλεγαν οι γονείς σας παραμύθια;
«Η μάνα μου ήταν εκείνη που μου έλεγε παραμύθια. Ο πατέρας μου δούλευε μέχρι αργά τη νύχτα και όποτε ερχόταν εγώ κοιμόμουν. Τα νανουρίσματα που έλεγε η πολίτισσα μητέρα μου έμοιαζαν πολύ με παραμύθια. Υπάρχει ένας στίχος που τον αγαπώ ιδιαίτερα: “Κοιμήσου και παρήγγειλα στην Πόλη τα προικιά σου”».
Ποιο παραμύθι έχει «στοιχειώσει» τα παιδικά σας χρόνια;
«Κανένα».
Το αγαπημένο σας;
«"Η καμπάνα με τον μαγευτικό ήχο" του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, και αυτός είναι και ο αγαπημένος παραμυθάς των παιδικών μου χρόνων επειδή μιλούσε στην καρδιά μου. Αργότερα αγάπησα πραγματικά τον Ντοστογέφσκι, από τους σημαντικότερους παραμυθάδες για μεγάλα παιδιά».
Η αγαπημένη σας ηρωίδα παραμυθιού _ και γιατί;
«Το “Κοριτσάκι με τα Σπίρτα”, δεν ξέρω γιατί. Ισως επειδή είχε το τέλος που είχε».
Αν δεν ήσασταν παραμυθάς, τι θα ήσασταν;
«Μα δεν είμαι “παραμυθάς”. Είμαι ένας συνδυασμός ηθοποιού-συγγραφέα, που μέσα από το παραμύθι λέει αλήθειες για τη ζωή _ είτε κρυμμένες είτε φανερές».
Πιστεύετε ότι ο ιδανικός τρόπος να μεγαλώνουν τα παιδιά είναι με τα κλασικά παραμύθια «Κοκκινοσκουφίτσα», «Κοντορεβυθούλης» κ.ά.) ή με άλλα που σκαρφίζονται οι γονείς;
«Νομίζω ότι όλα χρειάζονται, αλλά αν μπορούν οι γονείς να φτιάχνουν παραμύθια με ήρωες τα παιδιά τους και να περνάνε έτσι με τρυφερό και θεατρικό τρόπο, έμμεσα, τα μηνύματα που θέλουν, αυτό είναι εξαιρετικό. Ετσι μεγάλωσα κι εγώ τα παιδιά μου. Τους έλεγα και τα κλασικά αλλά πολύ συχνά τους έλεγα παραμύθια με ήρωες τα ίδια. Μάθαινα κάτι που είχαν ζήσει τα ίδια και έφτιαχνα στη στιγμή ένα».
Τα δικά σας παιδιά γεύτηκαν παραμυθένια παιδικά χρόνια;
«Γι' αυτό θα πρέπει να ρωτήσετε τα ίδια, τώρα που είναι πια 40, 35 και 27 χρονών».
Ποιο είναι το μυστικό για ένα ευτυχισμένο παιδί;
«Χωρίς καμιά αμφιβολία, η αληθινή φροντίδα και στοργή από τη μεριά του γονιού, που έχει βάλει κατά μέρος το “εγώ” του».
Πηγή: Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου