Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Ο ρατσιστικός όρος «κωφάλαλοι» πρέπει να καταργηθεί

Στις εκδιδόμενες κάθε χρόνο εγκυκλίους εισαγωγής υποψηφίων ΑμεΑ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για τα άτομα με απώλεια ακοής εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ο παρωχημένος/εσφαλμένος/ρατσιστικός όρος “κωφάλαλοι”. Ο οποίος, πέραν του προσβλητικού χαρακτήρα του, είναι υπεύθυνος για πάμπολλες παρεμποδίσεις που δεκάδες υποψήφιοι κωφοί ή βαρήκοοι φοιτητές έχουν τα τελευταία χρόνια βιώσει.
Ας δούμε συνοπτικά πως έχει το θέμα : Οι εγκύκλιοι στις οποίες αναφερόμαστε είναι οι σχετικές με το δικαίωμα εισαγωγής σε ποσοστό 3% επί του συνολικού αριθμού εισακτέων ατόμων με αναπηρία, αποφοίτων λυκείου ή ΤΕΕ. Οι εγκύκλιοι εκδίδονται επί τη βάσει της Φ. 151/17104/Β6/17-2-2006 (ΦΕΚ 259-Β/2006) Υπουργικής Απόφασης, η οποία ονομάζει τους ανθρώπους με απώλεια ακοής κωφάλαλους.

Τα πανεπιστημιακά και κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα, χορηγούν στα κωφά-βαρήκοα άτομα γνωματεύσεις που αναφέρουν ότι πάσχουν από κώφωση. Αποτέλεσμα : Απαγορεύεται στους κωφούς-βαρήκοους από την Δ/νση Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων να κάνουν χρήση του δικαιώματος εγγραφής στην σχολή της επιλογής τους, επειδή η Υ. Α. παρέχει το δικαίωμα μόνο στους κωφάλλαλους!

Η λογική του παραλόγου πρέπει να λάβει τέλος. Καταρχάς (διατυπώνουμε το αυτονόητο για όσους επιμένουν να το αγνοούν), διότι είναι ιατρικά αποδεδειγμένο ότι άλλο πράγμα είναι η κώφωση και άλλο πράγμα η κωφαλαλία (συνδυασμός κώφωσης και αλαλίας), μιάς και τα άτομα με πρόβλημα ακοής διαθέτουν δυνατότητα λόγου άσχετα εάν δεν μπορούν να την χρησιμοποιήσουν για την επικοινωνία τους.

Επίσης, διότι και η υπομονή έναντι του παραλόγου έχει τα όριά της. Αναρίθμητες φορές η Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδος (ΟΜΚΕ) έχει θέσει το θέμα στο υπουργείο παιδείας αξιώνοντας την άρση της κατάφωρης προσβολής και αδικίας, τελευταία ήταν με επιστολή στα τέλη Οκτωβρίου 2009 στην νυν υπουργό παιδείας λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της. Μέχρι στιγμή ουδέν αποτέλεσμα. Εμείς από την πλευρά μας θα αναρωτηθούμε και θα ρωτήσουμε δημόσια τους ορθολογιστές της πολιτικής, ένα και μοναδικό ερώτημα : Ως πότε η απραξία για την ικανοποίηση ενός αιτήματος που όσο κανένα αντανακλά την στοιχειώδη λογική; Και δεν συνεπάγεται το παραμικρό οικονομικό κόστος;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου