Τα σχολεία παίζει... θέατρο

Πώς είναι η καθημερινότητα σε ένα σχολείο ανάμεσα σε βόμβες και στρατιώτες; Θα μας το δείξουν επί σκηνής μαθητές ενός σχολείου της Παλαιστίνης σε περιοχή υπό ισραηλινή κατοχή. Πώς είναι να θέλουν να εξαφανίσουν τη γλώσσα σου; Θα μας το δείξουν μαθητές από τη Φινλανδία που ανεβάζουν το έπος της πατρίδας τους, αυτό που χάρις σε έναν γιατρό ο οποίος το δημιούργησε συγκεντρώνοντας ποιήματα και τραγούδια διέσωσε τον 19ο αιώνα τη φινλανδική γλώσσα από τις απαγορεύσεις των Σουηδών. Πώς είναι να είσαι 14 ετών και να σε θεωρούν άξιο για αντιστασιακή δράση και για τιμωρία- εκτέλεση- όπως συνέβαινε στην Ελλάδα επί Κατοχής και από την άλλη να σου ορίζουν πόσο χρόνο θα μπαίνεις στο Ιντερνετ; Θα μας το πει μία μαθητική ομάδα από την Ηλιούπολη.

Ολα αυτά θα συμβούν στο 2ο Ευρωπαϊκό Σχολικό Φεστιβάλ Θεάτρου και Ρerformance 2010. Γαλλία, Ιταλία, Παλαιστίνη, Πολωνία, Φινλανδία και Ελλάδα εκπροσωπούνται με σχολεία τους σε ένα πρωτόγνωρο για την Ελλάδα φεστιβάλ που αρχίζει σήμερα και θα διαρκέσει όλη την εβδομάδα. Το ελληνικό έργο («Γιατί δεν πήγα για μπάνιο εκείνο το Σάββατο») είναι έμμεσα εμπνευσμένο από τον φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ξεκινάει από το 1943, όταν η Βέρμαχτ έδωσε επίσημη διαταγή στην οποία περιέγραφε τα αντίποινα για αντιστασιακές δράσεις και όριζε ότι οι εκτελούμενοι θα ήταν από 14 χρονών και άνω. Ολα τα έργα είναι ειδικά γραμμένα και σκηνοθετημένα για το Φεστιβάλ και οι ηθοποιοί είναι συνήθως μαθητές Γυμνασίου.

«Το στοίχημα είναι να βρούμε ρόλους για όλους: μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς», λέει στα «ΝΕΑ» η Φωτεινή Σωτήρχου, εκπαιδευτικός και συγγραφέας με εξειδίκευση στο θέατρο και από τις κινητήριες δυνάμεις του φεστιβάλ. «Δεν υπάρχουν μόνο οι ηθοποιοί. Κάποιος ασχολείται με τη μουσική επένδυση, άλλοι γίνονται σεναριογράφοι ή ενδυματολόγοι, ακόμη και ταξιθέτες. Ολα αυτά είναι ρόλοι που οι μαθητές απολαμβάνουν πολύ. Αλλά ζητάμε και από τους γονείς εθελοντική εργασία ως αφισοκολλητές, συνοδούς- ξεναγούς παιδιών σε εκδρομές ενώ άλλοι θα τραβήξουν βίντεο. Ας δούμε χωρίς σοβαροφάνεια ότι η ζωή μας είναι ατελείωτοι ρόλοι. Το εκπαιδευτικό θέατρο μπορεί να βοηθήσει σ΄ αυτό». Στην περσινή πρώτη προσπάθεια οι γονείς ανέλαβαν και άλλους ρόλους. «Οικογένειες δέχθηκαν στο σπίτι τους για δείπνο από τρία παιδιά των ξένων αποστολών. Αυτό αποδείχθηκε μαγικό γιατί κάθε οικογένεια ήθελε να παρουσιαστεί μέσα από τη φιλοξενία. Μερικοί οργάνωσαν αυτοσχέδιες παραστάσεις, άλλοι μάθαιναν τα παιδιά ελληνικούς χορούς. Γι΄ αυτό λέμε ότι είτε είσαι πάνω στη σκηνή είτε κάτω από αυτήν είναι το ίδιο σημαντικό, αρκεί να σου δίνονται ρόλοι», εξηγεί.

«Κόντρα στο φολκλόρ»
Το Φεστιβάλ οργανώνεται από το Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ηλιούπολης (πρόεδρος: Πόλυ Βλάχου) στο θέατρο του Δημαρχιακού Μεγάρου, με την υποστήριξη των υπουργείων Παιδείας, Εξωτερικών και της γενικής γραμματείας Νέας Γενιάς. Παράλληλα με τις παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν βιωματικά εργαστήρια για παιδιά, σεμινάρια για εκπαιδευτικούς και γονείς. «Παιδαγωγικά ο καλύτερος τρόπος είναι να μοιράζονται τα παιδιά μεταξύ τους εμπειρίες», λέει η Φωτεινή Σωτήρχου. «Το πομπώδες και το φολκλόρ, που συνηθίζεται στο ελληνικό σχολείο, όταν συνδιαλέγεται με ξένους μαθητές αποκτά πιο υγιείς βάσεις».

ΙΝFΟ
Στο Θέατρο Δημαρχιακού Μεγάρου Ηλιούπολης έως 25 Απριλίου.

Πληροφορίες: http://www.politismos-ilioupoli.gr/.

Πηγή: Τα Νέα