Γιάννης Πάσχος: Η μάχη μου με τη δυσλεξία στα σχολικά χρόνια

Ο συγγραφέας Γιάννης Πάσχος αφηγείται στο Short Stories μια ιστορία από τα μαθητικά του χρόνια, όταν πάλευε με τη δυσλεξία και κατάφερνε με ευφάνταστο τρόπο να γίνει ένας...αριστούχος του διαλείμματος

Το διάλειμμα ήταν η αγαπημένη μου στιγμή. Δεν το περίμενα απλά, προετοιμαζόμουν για την ώρα του διαλείμματος όπως οι καλοί μαθητές για το σχολείο. Με τη δυσλεξία, στα μαθήματα όλες μου οι προσπάθειες δεν έπιαναν τόπο.

Αποφάσισα λοιπόν, από το δημοτικό ακόμη, ότι όφειλα στο διάλειμμα να παίρνω άριστα. Για να μπορέσω να υπάρξω και να έχω μια απάντηση της προκοπής στα σχόλια και στις λοιδορίες που με έκαναν να ντρέπομαι.

Σκεφτόμουν αποβραδίς τι ανεκδιήγητα θα πω στους συμμαθητές μου στο πρώτο διάλειμμα. Ιστορίες που να τους συγκινούν και να τους εξάπτουν τη φαντασία.

Σκεφτόμουν τι θα πω στο δεύτερο και τι στο τρίτο. Μάλιστα κρατώντας τους σε όλο και μεγαλύτερη αγωνία ώστε μερικές φορές να τους κάνω να με ψάχνουν για να ακούσουν τη συνέχεια.

Όσο πιο τρομακτική και αιματοβαμμένη η ιστορία –και είχα πολλές τέτοιες– τόσο η επιτυχία ήταν μεγαλύτερη. Αυτούς δε που με σχολίαζαν ή χαζογελούσαν με τις αστοχίες μου μες στην τάξη τους απέκλεια από την παρέα μέχρι να μετανοήσουν για την απρεπή συμπεριφορά τους. Αυτό συνεχίστηκε αδιαλείπτως σε όλο το δημοτικό.

Στο γυμνάσιο τα πράγματα δυσκόλεψαν. Έπρεπε να εφεύρω νέα, πιο σοβαρά και πολύπλοκα θέματα. Αυτό στη αρχή με δυσκόλευε. Όμως με επιμονή και σταθερότητα, ως αριστούχος του διαλείμματος, βρήκα τον δρόμο μου.

Ήμασταν πλέον αρκετά μεγάλοι και το ερωτικό αποτελούσε κεντρικό και κρίσιμο θέμα. Με τη βοήθεια των βιβλίων για ενήλικες των εκδόσεων Cobra –τα οποία δανειζόμουν από τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου– διηγούμουν σε συνέχειες τις άκρως ερωτικές σκηνές της απαράμιλλης βιβλιογραφίας μου, αναβαθμίζοντας στα ύψη το «μάθημα» των διαλειμμάτων.

Ήταν γεγονός πως δεν είχα αντίπαλο και αν κάποιος θα ήθελε να με βαθμολογήσει, θα έπαιρνα δέκα. Ένα δεκάρι ολόκληρο δικό μου. Αλλά δυστυχώς δεν βρέθηκε κανένας καθηγητής να εκτιμήσει την πρόοδό μου.

Παρά ταύτα μου έφτανε το γεγονός πως είχα αρπαχτεί γερά από μια σανίδα σωτηρίας, έτσι μεσοπέλαγα που κλυδωνιζόμουν στην τρικυμισμένη θάλασσα της δυσλεξίας μου.

Πολλές φορές, τώρα, όταν περνώ έξω από σχολεία πιάνω τον εαυτό μου να παρατηρεί τους μαθητές και τις μαθήτριες, ψάχνοντας τον αριστούχο του διαλείμματος.

…

Η αυτοβιογραφική νουβέλα του Γιάννη Πάσχου «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» (εκδόσεις Περισπωμένη), μεταφέρθηκε στο θέατρο, σε σκηνοθεσία Ντίνου Ψυχογιού, και παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι) από τις 19.10.2024. Η παράσταση είναι υποψήφια για το Βραβείο Δραματουργίας της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου 2024.

Πηγή: shortstories