Η νευροδιαφορετικότητα είναι ένας γενικός όρος που τυπικά περιλαμβάνει διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ASD), διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας (ADHD) και ειδικές μαθησιακές διαταραχές (SLD) - μερικές φορές αναφέρονται ως δυσλεξία.
Η αύξηση αυτών των διαγνώσεων όταν οι άνθρωποι είναι ήδη στην αγορά εργασίας αποτελεί πρόκληση για τους εργοδότες. Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων μπορεί να αναρωτιούνται πώς μπορούν να υποστηρίξουν νευροδιαφορετικούς υπαλλήλους χωρίς να προκαλούν προβλήματα στην ευρύτερη επιχείρηση.
Μέχρι πρόσφατα, οι διαγνώσεις γίνονταν κυρίως σε παιδιά, καθώς υπήρχε η άποψη ότι οι μαθησιακές δυσκολίες, η ΔΕΠΥ κλπ εξαφανίζονται, όταν το παιδί εξελίσσεται σε ενήλικο άτομο.
Ωστόσο, η έρευνα της τελευταίας δεκαετίας δείχνει ότι η πλειονότητα των νευροδιαφορετικών ανθρώπων συνεχίζουν να εμφανίζουν με διαφορετικούς τρόπους από την παιδική τους ηλικία- συμπτώματα σε όλη την ενήλικη ζωή τους.
Η κατανόηση της νευροδιαφορετικότητας υποστηρίζεται από την άποψη ότι η διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ASD), η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας (ADHD) και οι ειδικές μαθησιακές διαταραχές αντικατοπτρίζουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ενός ατόμου είναι «καλωδιωμένος» αντί να είναι μια υποκείμενη «διαταραχή».
Αυτή η μεταβαλλόμενη άποψη φαίνεται να έχει αυξημένη επίγνωση της νευροδιαφορετικότητας. Έχει επίσης μειώσει το στίγμα που σχετίζεται με αυτή, οδηγώντας περισσότερους ανθρώπους να αναζητούν υποστήριξη ως ενήλικες.
Η περιορισμένη κατανόηση των διαφορών μεταξύ των φύλων στον τρόπο έκφρασης της νευροδιαφορετικότητας, καθώς και η περιορισμένη πρόσβαση σε ψυχολογικές και ψυχιατρικές αξιολογήσεις στο δημόσιο τομέα, πιθανότατα συνέβαλαν σημαντικός αριθμός ατόμων να μην διαγνωστούν στην παιδική ηλικία, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να αναζητούν βοήθεια στην ενήλικη ζωή.
Νευροδιαφορετικότητα στο χώρο εργασίας
Αυτό το αυξανόμενο κύμα ενηλίκων που επιδιώκουν να κατανοήσουν καλύτερα τις διαφορές τους – και ενδεχομένως να αναζητήσουν θεραπεία – έχει δημιουργήσει προκλήσεις για τις επιχειρήσεις και τους εργοδότες.
Ωστόσο, οι εργοδότες δεν χρειάζεται να φοβούνται να προσλάβουν νευροδιαφορετικά άτομα. Η θεώρηση της νευροδιαφορετικότητας ως διαφοράς και όχι ως αναπηρίας συμβάλλει σε έναν εργασιακό χώρο χωρίς αποκλεισμούς, στον οποίο αναγνωρίζονται και τιμούνται τα δυνατά σημεία των ανθρώπων.
Μερικοί άνθρωποι με ΔΕΠΥ, για παράδειγμα, εργάζονται πολύ αποτελεσματικά σε ένα περιβάλλον με γρήγορο ρυθμό, με αυστηρές προθεσμίες και ταχέως μεταβαλλόμενο περιεχόμενο, όπως η δημοσιογραφία. Τα άτομα με ΔΑΦ έχουν συχνά πολύ εξειδικευμένους τομείς ενδιαφέροντος, που -σε συνδυασμό με το σωστό εργασιακό περιβάλλον- μπορούν να τους οδηγήσουν να γίνουν ειδικά στον τομέα τους.
Αλλά θα ήταν αφελές να πούμε ότι η νευροδιαφορετικότητα δεν φέρνει μαζί της κάποιες προκλήσεις για τα άτομα και τους χώρους εργασίας τους. Ένα άτομο με ΔΕΠΥ μπορεί να φαίνεται αρκετά αποδιοργανωμένο στους άλλους (και στον εαυτό του) και μερικές φορές να λέει παρορμητικά κάτι που δεν έχει σκεφτεί πλήρως.
Τα άτομα με ΔΑΦ συχνά αναφέρουν προκλήσεις στις κοινωνικές σχέσεις στην εργασία ή μπορεί να έχουν ιδιαίτερες αισθητηριακές ευαισθησίες (για παράδειγμα, ο θόρυβος των ανοιχτών γραφείων να προκαλεί άγχος). Μπορεί να δυσκολεύονται να επεξεργαστούν μεγάλες ποσότητες γραπτών ή λεκτικών πληροφοριών, με αποτέλεσμα να τους δημιουργείται σύγχυση και άγχος.
Οι επιχειρήσεις χρειάζονται ευαισθητοποίηση
Οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί που θέλουν να υποστηρίξουν τη νευροδιαφορετικότητα στο χώρο εργασίας θα πρέπει αρχικά να επικεντρωθούν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης και της κατανόησης μεταξύ των ηγετών και των διευθυντών.
Οι διευθυντές πρέπει να συνεργαστούν μεμονωμένα με τα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως νευροδιαφορετικά, ώστε να κατανοήσουν τι χρειάζεται για να τους υποστηρίξουν και να προβούν στην εφαρμογή τους.
Μπορεί να υπάρχουν μερικά πολύ πρακτικά βήματα που μπορούν να γίνουν, όπως ο καθορισμός περιοχών χαμηλού ερεθίσματος, η παροχή ακουστικών απομόνωσης θορύβου ή η κατανόηση του καλύτερου τρόπου επικοινωνίας καθαρά και απλά με ένα άτομο. Ορισμένοι υπάλληλοι μπορεί να επιθυμούν να λάβουν ψυχολογική υποστήριξη μέσω του χώρου εργασίας τους για να τους βοηθήσουν να αναπτύξουν δεξιότητες σε τομείς που τους δυσκολεύουν.
Τεχνικά, η νευροδιαφορετικότητα είναι πιθανό να εμπίπτει στον νόμο περί εργασιακών σχέσεων, ο οποίος απαγορεύει στις επιχειρήσεις να κάνουν διακρίσεις σε βάρος ατόμων με αυτές τις συνθήκες.
Ίσως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας εργοδότης είναι να αγνοήσει τη νευροδιαφορετικότητα στο χώρο εργασίας. Η άγνοια, είτε εκούσια είτε όχι, θα οδηγήσει σε αδράνεια.
Θα ήταν επίσης λάθος για έναν εργοδότη να παραπέμψει μονομερώς ένα μέλος του προσωπικού για αξιολόγηση πιθανής νευροδιαφορετικότητας. Το να υποδείξετε ότι κάποιος είναι νευροδιαφορετικός και απαιτεί ψυχολογική αξιολόγηση μπορεί να οδηγήσει σε προσωπική δυσφορία και ενδεχομένως παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας.
Οι εργοδότες θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν τη μακρά και περίπλοκη διαδρομή για τη διάγνωση ενηλίκων, λόγω παραγόντων όπως η έλλειψη σαφών διαγνωστικών κριτηρίων για ενήλικες και η έλλειψη εκπαιδευμένων κλινικών επιστημόνων. Μπορούν, ωστόσο, να υποστηρίξουν το προσωπικό σε αυτή τη διαδικασία επιτρέποντας ευελιξία στις ώρες εργασίας για να παρακολουθήσουν ραντεβού ειδικών ή ακόμη και χρηματοδοτώντας την πρόσβαση σε αξιολογήσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Η αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη νευροδιαφορετικότητα αντικατοπτρίζει τη γενικότερη αύξηση της ευαισθητοποίησης για τις συνθήκες ψυχικής υγείας στο χώρο εργασίας.
Αν και αυτή η αυξημένη ορατότητα μπορεί να προκαλέσει σύγχυση για κάποιο προσωπικό και οργανισμούς, η αναγνώριση και η κατανόηση της νευροδιαφορετικότητας μόνο καλό μπορεί να αποδειχθεί μακροπρόθεσμα για τις επιχειρήσεις.
Το να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να λειτουργήσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, κατανοώντας τα δυνατά σημεία και τις προκλήσεις τους, θα οδηγήσει τελικά σε ακμάζοντες και παραγωγικούς χώρους εργασίας.
Απόδοση του άρθρου More adults are being diagnosed as neurodivergent. Here’s how employers can help in the workplace
Ευλαμπία Αγγέλου
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου