Με βραβεία και διακρίσεις στις λογοτεχνικές του αποσκευές, ο συγγραφέας βιβλίων για παιδιά Βασίλης Κουτσιαρής μιλά στο ertnews.gr για την περιπέτεια των λέξεων αλλά και για τους κινδύνους που απειλούν τα παιδιά στην εποχή μας. Αφορμή τα βιβλία του «Να σας πω για τον μπαμπά μου;» και «Η τσάντα της Μελίνας» που κυκλοφορούν από την Ελληνοεκδοτική.
–Τι πυροδοτεί την έμπνευσή σας; Μία αστεία σκηνή που θα παρακολουθήσετε ή ένα θέμα που σας απασχολεί;
-Όλα πυροδοτούν την έμπνευση! Μπορεί να είναι ένα αστείο περιστατικό στον δρόμο, μια εικόνα σ’ ένα περιοδικό, μια συζήτηση μεταξύ παιδιών, μια διένεξη στο προαύλιο του σχολείου, οι απορίες των μαθητών στην τάξη και τόσα ακόμη. Πέρα όμως από αυτά, μπορεί να υπάρχει ένα θέμα που θέλω πολύ να πραγματευτώ αλλά δεν ξέρω τον τρόπο. Έτσι, από τη στιγμή εκείνη ξεκινά μια άκρως ενδιαφέρουσα περίοδος, όπου η ιστορία τριγυρίζει στο μυαλό μου, περιμένοντας εκείνη τη μαγική στιγμή, που το λαμπάκι της έμπνευσης θα ανάψει, ο τρόπος θα βρεθεί και οι πρώτες λέξεις θα γραφτούν στο χαρτί…
–«Να σας πω για τον μπαμπά μου;» το τελευταίο σας βιβλίο από την «Ελληνοεκδοτική». Χάνουν λέτε τις… υπερφυσικές τους δυνάμεις οι σημερινοί γονείς στα μάτια των παιδιών ελέω της τεχνολογίας που απομυθοποιεί τα πάντα;
-Με την εικονογράφο, Ράνια Ηλιάδου, συνεργαστήκαμε πολύ, ώστε να καταφέρουμε μέσω των εικόνων και των λέξεων να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή να δείξουμε όλες αυτές τις υπερφυσικές δυνάμεις που πιστεύουν οι μικροί αναγνώστες πως έχουν ο γονείς τους. Δυνάμεις, που δεν χάνονται εύκολα. Θα έλεγα μάλιστα πως δυναμώνουν και γιγαντώνονται στα μάτια των παιδιών, νικώντας κάθε νέο τεχνολογικό επίτευγμα.
–Ποιοι ήταν αγαπημένοι ήρωες της παιδικής ηλικίας σας;
-Οι πρώτοι ήρωες των παιδικών μου χρόνων ήταν οι γονείς μου. Είχαν καταφέρει – παρά τις οικονομικές δυσκολίες της εποχής – να μας κάνουν (εμένα και τα αδέρφια μου) να νιώθουμε ασφαλείς και σίγουροι πως δεν θα μας λείψει τίποτε. Κυρίως, όμως είχαν καταφέρει με την αγάπη και τη στήριξή τους να μας δείξουν πως είχαμε την ελευθερία να κάνουμε τις επιλογές μας και να ακολουθήσουμε τον δικό μας μοναδικό και ξεχωριστό δρόμο..
–Όλο και περισσότερα παιδιά, ακόμα και σε δημόσιους χώρους όπου βρίσκονται παρέα με άλλους, είναι απορροφημένα πλήρως από το κινητό τους. Πώς μπορεί ένα χάρτινο βιβλίο να ανταγωνιστεί τη μαγεία της οθόνης;
-Αυτό δεν μπορεί να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών στο σπίτι. Οι γονείς που θα φέρουν σε επαφή τα παιδιά με τα βιβλία σε οποιαδήποτε μορφή τους (βιβλία παιχνίδια, με ήχους, με κινούμενα μέρη, με ζωγραφιές, εικονοβιβλία, κτλ), που θα φτιάξουν μαζί τους την πρώτη τους μικρή βιβλιοθήκη, που θα αράξουν στον καναπέ διαβάζοντας μαζί ξανά και ξανά τις αγαπημένες τους ιστορίες, σίγουρα θα έχουν κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα, όχι στο να αντικαταστήσουν τα παιδιά τους το κινητό και τη μαγεία της οθόνης με τα βιβλία, αλλά στο να εντάξουν και το διάβασμα στον ελεύθερο χρόνο τους.
–Επίκαιρη λόγω νέας σχολικής χρονιάς και «Η τσάντα της Μελίνας», που μιλά για τον μαραθώνιο των παιδιών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και στις προσδοκίες μας, μέχρι τελικής πτώσεως. Είναι λέτε μία ιστορία που πρέπει τα παιδιά να διαβάσουν στους γονείς;
-Η μικρή Μελίνα, η ηρωίδα της ιστορίας, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στο πραγματικά γεμάτο ημερήσιο πρόγραμμα που έχει αποφασίσει η μαμά της για εκείνη και περιλαμβάνει διάβασμα, μελέτη στο σπίτι, μπαλέτο, μουσική, κολύμβηση και ζωγραφική. Το μικρό κορίτσι δεν αντέχει και καταρρέει…
-Είναι μια ιστορία που οφείλουν να διαβάζουν οι νέοι γονείς, μια που επικεντρώνεται στην αξία του μέτρου στη ζωή των παιδιών για τη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία τους. Η ερώτησή σας, ομολογώ πως με ξάφνιασε. Ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί. Θα ήταν υπέροχο πραγματικά να διαβαστεί αυτή η ιστορία από ένα παιδί στον γονιό του, με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
–Είναι ο διδακτισμός η μεγαλύτερη παγίδα για ένα συγγραφέα βιβλίων που απευθύνεται σε παιδιά;
-Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας. Είναι. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο χειρισμού κάποιων θεμάτων για να μην πέσουμε στην παγίδα αυτή. Μου έχει συμβεί να έχω ξαναγράψει μια ιστορία από την αρχή, γιατί έβλεπα πως κατευθύνεται άθελά μου σε ένα δίδαγμα στο τέλος. Αν και πιστεύω πως δεν χρειάζεται απαραίτητα μια ιστορία να διδάσκει κάτι. Μπορεί απλά να ψυχαγωγεί. Να μας κάνει να περάσουμε υπέροχα ένα απόγευμα στο σπίτι. Τι ωραιότερο απ’ αυτό;
–Πώς αντιλαμβάνεστε τον ρόλο σας; Ένας παραμυθάς των καιρών μας ή ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ και του αρέσει να λέει ιστορίες;
-Θα έλεγα πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ένας παραμυθάς που αγαπάει να φτιάχνει ιστορίες…
–Τι απειλεί τα παιδιά σήμερα; Από τί οφείλουμε να τα προστατεύσουμε;
-Οι απειλές είναι πολλές. Εκφοβισμός, εθισμός στο διαδίκτυο, παρενόχληση, βία είναι μερικές από αυτές. Αυτό που οφείλουν να κάνουν οι γονείς, οι δάσκαλοι και όσοι βρίσκονται κοντά στα παιδιά είναι να τους καλλιεργήσουν συναισθήματα ασφάλειας και εμπιστοσύνης, ώστε όποια απειλή – που μπορεί να φαντάζει μικρή ή μεγάλη στα μάτια τους – πλησιάσει, να μην φοβηθούν να τους ανοιχτούν και να μιλήσουν.
-«Για να επιτευχθεί πραγματική ειρήνη στον κόσμο, πρέπει να ξεκινήσουμε από τα παιδιά μας» έχει πει ο Μαχάτμα Γκάντι. Είναι η αγάπη το καύσιμο που κινεί το σύμπαν;
-Είναι. Το κυρίαρχο και το πιο σημαντικό. Ας δώσουμε αγάπη στα παιδιά και νά ‘μαστε σίγουροι πως κι αυτά θα τη δώσουν απλόχερα. Η Dorothy Law Nolte έγραψε το υπέροχο «Children Learn What They Live» (Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν). Συμφωνώ απόλυτα μαζί της.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Βασίλη Κουτσιαρή
Ο Βασίλης Κουτσιαρής γεννήθηκε στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση.
Ήταν συντονιστής της «Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης Κω» (Βραβείο σε πρόγραμμα για την προώθηση της φιλαναγνωσίας από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2012) από το 2011 ως το 2018.
Παρουσιάζει παιδικά βιβλία στην εφημερίδα «Θεσσαλία». Έχει την επιμέλεια της σελίδας «Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου» στην ηλεκτρονική εφημερίδα Kos Voice (Βραβείο Κυριάκος Παπαδόπουλος για τη χρήση των νέων τεχνολογιών και κυρίως του διαδικτύου για τη Φιλαναγνωσία από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2013) και διατηρεί τη στήλη «Βιβλίο… στο μικροσκόπιο».
Το 2012 και το 2013 τιμήθηκε με Έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Το 2013 το βιβλίο του «Ένα αστέρι για μένα» βρέθηκε στη βραχεία λίστα βραβείων Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 2014 με την εικονογράφο Κατερίνα Βερούτσου τιμήθηκαν για το βιβλίο τους «Είναι κάτι που μένει» με το Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 2015 το βιβλίο του «Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα» βρέθηκε στη βραχεία λίστα Κρατικών βραβείων. Επίσης, το βιβλίο (το 2018) ήταν η επίσημη συμμετοχή του ελληνόγλωσσου τομέα στην έκθεση: «Και ζουν αυτοί καλά. Η Ευρώπη εικονογραφεί τους Γκριμ» που διοργάνωσε η Διεθνής Βιβλιοθήκη Νεότητας του Μονάχου. Το 2016 το βιβλίο του «Η αποθήκη» βρέθηκε στη βραχεία λίστα βραβείων Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ενώ το βιβλίο του «Μάγισσες Γόμες» στη βραχεία λίστα βραβείων Public. Την ίδια χρονιά, το κείμενό του «Τα φανταστικά μου ταξίδια» τιμήθηκε με Έπαινο από την Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Το 2017 το βιβλίο του «Χιονισμένη πλατεία» βρέθηκε στη βραχεία λίστα βραβείων του περιοδικού ο Αναγνώστης. Τα βιβλία του «Δεν θα σε πειράξει κανείς», «Μ’ αγαπάς, μπαμπά;» και «Δεν θα κοιμηθώ απόψε» βρέθηκαν στις Χρυσές Λίστες του Elniplex με τα καλύτερα βιβλία για τις χρονιές 2018, 2019 και 2021 αντίστοιχα.
Κυκλοφορούν 36 βιβλία του για παιδιά.
Πηγή: ertnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου