Στις «υποαναλύσεις» του exit poll διαβάζει κανείς ό,τι, ενδεχομένως, υποψιάζεται, αλλά δεν έχει στοιχεία για να το τεκμηριώσει. Ποια είναι η δεξαμενή που τροφοδοτεί μορφώματα όπως τους Σπαρτιάτες; «Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι άνδρες, ενώ ηλικιακά φαίνεται να γοητεύει τις νεότερες ηλικίες, καθώς συγκεντρώνει το 16% της ομάδας 17-44 ετών», («Κ», 27/6/2023). Το ευδιάκριτο ποσοστό ξεκινάει από νωρίς, από τα 17-24. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να παρακολουθήσει κανείς το νήμα το οποίο οδηγεί –πού αλλού;– στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ηδη από το 2012 τα ρεπορτάζ προειδοποιούσαν για «τη βαθιά διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα ελληνικά σχολεία». Για «τις συνθήκες τρόμου υπό τις οποίες πολλές φορές γίνεται το μάθημα, τις βαθιές διαχωριστικές γραμμές που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στις τάξεις, στο προαύλιο, στα μαθητικά γκρουπ του Facebook. Το πρόβλημα είναι εντονότερο στην επαρχία» («Κ»,19/10/2012). Ας υπενθυμίσουμε και περιστατικά στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, εναντίον προσφύγων μαθητών του Διαπολιτισμικού Λυκείου. Σποραδικά, από την κρίση και μετά, το φαινόμενο συντηρήθηκε άλλοτε σε έξαρση, άλλοτε σε ύφεση, κυρίως σε Αθήνα και Β. Ελλάδα. Οι εμπλεκόμενοι σε βίαια συμβάντα συμμετείχαν σε εθνικιστικές οργανώσεις όπου πλεόναζαν χούλιγκαν, περιθωριοποιημένοι έφηβοι, παιδιά από προβληματικά οικογενειακά περιβάλλοντα, στα οποία η φτώχεια ή η ανεργία μπορεί και να μην ήταν το κατεξοχήν πρόβλημα.
Η εκπαιδευτική διαδικασία στα δημόσια σχολεία απαιτεί πλέον δεξιότητες από τον δάσκαλο που είναι ανθρωπίνως αδύνατο να τις διαθέτει. Η ψυχική υγεία, της ολισθηρής ούτως ή άλλως εφηβικής ηλικίας, επιδεινώνεται, με συνέπεια οι έφηβοι να γίνονται εύκολη λεία για σκοταδιστές, δήθεν πατριώτες, πωλητές μίσους, πλασματικής δύναμης/υπεροχής. Η διείσδυση φασιστικής – ρατσιστικής Ακροδεξιάς στη μέση εκπαίδευση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με νομοθετικά ούτε με αστυνομικά μέτρα. Εξάλλου, οι διαδικτυακές διαδρομές είναι ανεξέλεγκτες και οι προσεγγίσεις δεν χρειάζονται ζωντανή παρουσία. Η προπαγάνδα στην ψηφιακή εποχή έχει εργαλεία «αθέατα» και επικοινωνιακά εξελιγμένα. Οι διαδραστικοί πίνακες είναι ένα σημαντικό βήμα εκσυγχρονισμού. Αλλά δεν εκτοξεύονται μόνο από αυτό οι τάξεις στο μέλλον. Τα νέα διδακτικά βιβλία που ετοιμάζονται δεν μπορεί παρά να συμπεριλάβουν και αντίδοτα για τη δυσοίωνη όψη αυτής της «επαυξημένης» κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Και, βέβαια, όσο οι εκπαιδευτικοί παλεύουν μόνοι τους, χωρίς βοήθεια, το «κύμα» θα επελαύνει ανεμπόδιστο. Οποια προσπάθεια να κτιστεί ένα κράτος ανθεκτικό, με ενισχυμένα δημοκρατικά θεμέλια, δεν θα καρποφορήσει αν δεν είναι πρωτίστως εκπαιδευτική.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου