Υπάρχουν ήρωες, υπάρχουν υπερήρωες και υπάρχουν και καλές νεράιδες. Κι όλα αυτά όχι σε ένα παράλληλο παραμυθένιο σύμπαν, αλλά σε αυτή εδώ τη διάσταση, τη δική μας. Ακούστε μια ιστορία. Πριν από λίγα χρόνια, το 2017, η μικρή Τζοβάννα, μόλις 3 ετών τότε, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο έχοντας διαγνωστεί με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Ένα απόγευμα η μαμά της ζήτησε από τη φίλη της Δήμητρα Κακουλίδη να βρει για το παιδί ένα σκουφάκι “σαν αυτά που φοράνε οι χειρουργοί”. Είχαν μόλις αρχίσει να πέφτουν τα μαλλιά της από τη χημειοθεραπεία και εκτός ότι αυτό τη στενοχωρούσε έπεφταν και τούφες στο φαγητό της. “Έψαξα πολύ, σε φυσικά καταστήματα και online σε όλο τον κόσμο, αλλά δε βρήκα αυτό που μου ζήτησε” θυμάται η Δήμητρα σήμερα. “Πήγα στο νοσοκομείο με κάτι καπελάκια μάλλον άσχημα και αμφιβόλου ποιότητας και της τα έδωσα με μισή καρδιά, αλλά η Τζοβάννα χάρηκε γιατί επιτέλους θα μπορούσε να βγάλει ένα εσώρουχο που φορούσε ανάποδα στο κεφάλι της για να μπορεί να φάει”. Ήταν εκείνη τη στιγμή που μια τρελή ιδέα της μπήκε στο μυαλό. Αν δεν υπήρχε σκουφάκι για τη Τζοβάννα εκεί έξω, ήταν αποστολή των ανθρώπων που την αγαπάνε να το φτιάξουν!
Κάπως έτσι, γεννήθηκε η WooCaps, η εταιρία που σχεδιάζει χειρουργικά καπελάκια για γιατρούς και με τα έσοδα παράγει και δωρίζει μικρά σκουφάκια σε παιδιά που χάνουν τα μαλλιά τους στη διάρκεια της χημειοθεραπείας. “Ξεκινήσαμε πριν από σχεδόν 4 χρόνια να φτιάξουμε το καλύτερο σκουφάκι στον κόσμο, χωρίς να έχουμε καμία προηγούμενη εμπειρία” λέει στην “Κ” ο Νίκος Πετρόπουλος, graphic designer και ιδρυτής της εταιρίας. “Ξεκινήσαμε από λευκό χαρτί. Χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια έρευνας, πολλών συζητήσεων με γιατρούς για να καταλάβουμε τις πραγματικές ανάγκες τους και ψάξαμε να βρούμε το σωστό ύφασμα, τα σωστά μελάνια κατάλληλα ακόμα και για βρέφη, ακόμα και τα σωστά κουτιά συσκευασίας που δε θα επιβάρυναν το περιβάλλον. Σε όλη αυτή την πορεία όμως είχαμε μαζί μας ανθρώπους που μοιραστήκαν την δική μας τρέλα, και μας βοήθησαν να κάνουμε το αδύνατο δυνατό. Από το πρώτο WooCap που ράφτηκε δίπλα σε μία τοστιέρα μέχρι να προσεγγίσουμε συνεργάτες όπως η Barbara Carbonell, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Βερολίνου με εξειδίκευση στο costume design και η οποία σχεδιάζει κοστούμια για μερικές από τις μεγαλύτερες όπερες, ήταν από τις καλύτερες ‘αναβάσεις” της ζωής μας”.
Σήμερα, όπως λέει η σχεδιάστρια Πόπη Δημάκου, υπάρχουν περισσότερα από 100 σχέδια WooCaps και προστίθενται συνεχώς καινούργια, με σχέδια που στόχο έχουν να φέρνουν τη χαρά σε μικρούς και μεγάλους. “Κάποια WooCaps είναι σχεδιασμένα για συγκεκριμένες ιατρικές ειδικότητες, οπότε το design τους αντλεί έμπνευση από το αντικείμενο της κάθε ειδικότητας και κάποια έχουν μια πιο γενική θεματολογία, όπου η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού. Υπάρχουν σχέδια, ακόμα, που γίνονται σε συνεργασία με ΜΚΟ για την υποστήριξη των στόχων τους”. Μεταξύ άλλων υπάρχει το Make-A-Wish WooCap, το I3 WooCap, σε συνεργασία με το International IVF Initiative και πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει και το MSF WooCap, για την υποστήριξη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. “Έχουμε σχεδιάσει και μια ειδική σειρά παιδικών WooCaps σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Ελπίδα», που πωλούνται αποκλειστικά μέσω του e-shop τους. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος μας είναι να δημιουργούμε πάντα πρωτότυπα, καλαίσθητα και ιδιαίτερα σχέδια.”
Φυσικά όλα γίνονται για τα παιδιά, πάνω απ’ όλα είναι αυτά. “Οι αντιδράσεις τους όταν παραλαμβάνουν το δικό τους mini WooCap είναι -το λιγότερο που μπορούμε να πούμε- συγκινητικές. Από χοροπηδητά ενθουσιασμού μέσα στους διαδρόμους των νοσοκομείων μέχρι ευχαριστήρια γράμματα και ζωγραφιές. Έχουμε πολλά παιδάκια που επικοινωνούν μαζί μας μέσω των social media και μας λένε τα νέα τους, τους φόβους τους, έχουν το νου τους να μας ενημερώσουν πώς πήγε το χειρουργείο ή η θεραπεία τους γιατί ξέρουν ότι τα νοιαζόμαστε. Αλήθεια δεν μπορούμε εύκολα να περιγράψουμε τη χαρά μας και τη συγκίνησή μας ξέροντας ότι μπορούμε να προσφέρουμε έστω και ένα χαμόγελο στα παιδιά που περνάνε μια τέτοια δοκιμασία” λέει η Δήμητρα. Ιδιαίτερα συγκινητικές είναι και οι στιγμές που γιατροί που φορούν WooCap συναντούν παιδιά με το αντίστοιχο σκουφάκι στο κεφάλι, ένας καθημερινός ήρωας και ένας αληθινός υπερήρωας με χρωματιστά καπελάκια. “Το παιδί αισθάνεται αμέσως οικειότητα, ο δε γιατρός ξέρει πως έχει βοηθήσει κι αυτός τη διαδικασία δωρεάς του”.
Οταν οι τρεις φίλοι είδαν τις εικόνες από τα παιδοογκολογικά νοσοκομεία της Ουκρανίας, τα παιδιά στα υπόγεια, δεν μπορούσαν να μείνουν άπραγοι. “Πριν τρεις μέρες πληροφορηθήκαμε τις συνθήκες που επικρατούν στα νοσοκομεία όπου λαμβάνουν θεραπείες τα παιδιά με καρκίνο στην Ουκρανία και πραγματικά παγώσαμε, γιατί είναι αυτές οι στιγμές που θεωρείς πως δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα για να βοηθήσεις, πως είσαι πολύ μικρός μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο που συμβαίνει. Για μια μέρα ήταν το μόνο που συζητήσουμε. Και μετά αποφασίσαμε πως θα βρίσκαμε τον τρόπο – έστω και μικρό- να βοηθήσουμε”. Μέσω των επαφών τους με ιδρύματα και συλλόγους γονέων παιδιών με καρκίνο, βρήκαν τον αρμόδιο οργανισμό στήριξης παιδιών με καρκίνο στην Ουκρανία, το Tabletochki στο Κίεβο, ήρθαν σε επαφή μαζί τους και αποφάσισαν να τους στηρίξουν οικονομικά, μέσω μιας διεθνούς fundraising πλατφόρμας, δωρίζοντας το 20% των εσόδων τους για αυτόν τον μήνα. “Σκουφάκια ήταν αδύνατον να στείλουμε στην Ουκρανία. Μάθαμε, όμως, πως γίνεται προσπάθεια από τις γειτονικές χώρες και τους εκεί συλλόγους και παιδο-ογκολογικά νοσοκομεία, να μετακινηθούν τα παιδάκια με τις οικογένειές τους από την Ουκρανία προς τα σύνορα και να συνεχίσουν τις θεραπείες τους σε νοσοκομεία εκεί” συνεχίζει η Δήμητρα Κακουλίδη. “Έτσι, βρήκαμε τους αντίστοιχους οργανισμούς στις γειτονικές χώρες, οι οποίοι δήλωσαν με χαρά πως θα δεχτούν Mini WooCaps για να δώσουν στα παιδάκια που θα υποδεχτούν από την Ουκρανία. Εκεί, αποφασίσαμε πως αν και δεν είναι πρώτης ανάγκης, θα είναι μια μικρή ανακούφιση μέσα σε μια κατά τα άλλα απόλυτα θλιβερή κατάσταση το να τα περιμένει ένα χρήσιμο δώρο. Έχουμε ετοιμάσει μια πρώτη αποστολή για τη Μολδαβία και είμαστε σε επαφές με την Πολωνία και την Ουγγαρία. Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα συνεχίσουμε να βοηθάμε με όποιον τρόπο μπορούμε.”
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου