Η ανάδειξη της 3ης Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία σχεδόν με ενοχλεί.
Από το 1992 που υπάρχει αυτή η συγκεκριμένη Ημέρα θεωρούσα πως το να συγκεντρώνονται όλες οι εκδηλώσεις κι όλες οι αναφορές σχετικά με τους ανάπηρους γύρω απ’ αυτή την ημερομηνία, όταν όλη την υπόλοιπη χρονιά η προώθηση των δικαιωμάτων μας πέφτει κατακόρυφα, μαρτυρά την προσποίηση των κοινωνιών μας ως προς τα ζητήματα της αναπηρίας.
Όμως η φετινή 3η Δεκέμβρη πιστεύω πως διαφέρει απ’ όσες προηγήθηκαν. Η πανδημία του covid-19 έθεσε στο τραπέζι της κάθε στρατηγικής, εθνικής ή διακρατικής, βραχυπρόθεσμης ή μακροπρόθεσμης την πτυχή του τρόπου διαβίωσης των αναπήρων. Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε, θα έλεγα πως έριξε φως στο πόσο παρεμποδίζονται οι άνθρωποι με βλάβες, πόσο αποκλεισμένοι είναι, πόσο οι γενικότερες πολιτικές και τα σχέδια αντιμετώπισης των κρίσεων δεν μας λαμβάναν υπόψη. Φυσικά αυτή η συνειδητοποίηση από την ευρύτερη κοινωνία και τις αρμόδιες αρχές, δεν έγινε αναίμακτα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι ανάπηροι ανά τον κόσμο, διογκώθηκαν τόσο κατά την πανδημία που απλά κανείς πια δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν υπάρχουν ή δεν τα γνωρίζει.
Είναι γεγονός πως αρχικά τα μέτρα κατά της πανδημίας, σχεδόν σε κάθε χώρα, δεν περιλάμβαναν και τις συνθήκες διαβίωσης των αναπήρων. Πως οι ιδρυματοποιημένοι διατρέχουν πολλαπλάσιο κίνδυνο μόλυνσης από τον κορονοϊό. Πως η ανεργία και η απειλή της απόλυτης φτώχειας θα χτυπήσει ακόμα πιο έντονα τους αναπήρους. Πως η εγκατάλειψη έχει οδηγήσει σε τραγικές εξελίξεις. Πως στην εργασία χρειάζονται επιπλέον μέτρα για όσους κινδυνεύουν περισσότερο. Πως από την εκπαιδευτική διαδικασία αποκλείονται περισσότερο τα ανάπηρα παιδιά. Πως σε κάποιες ανεπτυγμένες χώρες, που χρειάστηκε να γίνει επιλογή ασθενών με κορονοϊό, κυκλοφόρησαν οδηγίες που απέτρεπαν το υγειονομικό προσωπικό από το να δίνουν την ευκαιρία σε αναπήρους, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
Όλα τα παραπάνω έφεραν τα κράτη αντιμέτωπα με τις ευθύνες τους.
Σχεδόν παντού έγιναν αναδιαμορφώσεις που υπολόγιζαν τον παράγοντα της αναπηρίας. Υπήρχε η λανθασμένη οπτική πως οι πολιτικές για την αναπηρία πρέπει να είναι αποκομμένες από τα ευρύτερα νομοθετικά πλαίσια, κι αυτή η υγειονομική κρίση απέδειξε πόσο προβληματικό ήταν αυτό. Γι’ αυτό και οι φετινοί εορτασμοί της παγκόσμιας ημέρας των ατόμων με αναπηρία του ΟΗΕ επικεντρώνεται στην προνοητικότητα, στο να θεμελιωθούν οι μηχανισμοί αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων με γνώμονα τους αναπήρους αλλά και γενικότερα τις κοινωνικές ομάδες που συνήθως πλήττονται περισσότερο από τέτοιες καταστροφές.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αυτές τις μέρες υποδεχόμαστε τη νέα στρατηγική για την αναπηρία που αφορά την επόμενη δεκαετία. Είμαι περήφανος που συντέλεσα κι εγώ στη διαμόρφωση αυτής της στρατηγικής, η οποία επίσης είναι επηρεασμένη από τα ζητήματα που κατέδειξε η πανδημία. Η νέα στρατηγική ευελπιστεί να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη Σύμβαση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες του ΟΗΕ και στις πολιτικές των κρατών – μελών. Αλλά και σε εθνικό επίπεδο, βλέπουμε πια την προσπάθεια να υπάρξει για πρώτη φορά ένα γενικότερο σχέδιο δράσης που θέτει τον παράγοντα της αναπηρίας σε κάθε πτυχή της ζωής και σε ζητήματα που αφορούν όλα τα υπουργεία της χώρας μας. Πάγια θέματα όπως η Ανεξάρτητη Διαβίωση, κατά συνέπεια και η Αποϊδρυματοποίηση, αρχίζουν να βλέπουν φως, με την οργανωμένη δουλειά του Υπουργείου Εργασίας και την συνδρομή συνοδοιπόρων μου ακτιβιστών, βγάζοντας επιτέλους τη χώρα μας από την δεκαετία του 1970 στην οποία έχει κολλήσει, τουλάχιστον ως προς την υιοθέτηση πολιτικών που αφορούν τα παραπάνω, πηγαίνοντας μας, επί ίσους όρους με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, στη δεκαετία που θα υποδεχτούμε.
Με αφορμή αυτές τις θετικές εξελίξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα, διοργανώνω την 17η Δεκέμβρη ένα διαδικτυακό συνέδριο, όπου θα μας παρουσιαστούν επίσημα αυτές οι στρατηγικές αλλά θα έχουμε και την ευκαιρία να τις σχολιάσουμε. Σε αυτή την εκδήλωση όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να την παρακολουθήσουν ή και να συμμετέχουν ενεργά από τα σπίτια τους.
Εύχομαι κάθε 3η Δεκέμβρη από εδώ και πέρα να είναι εξίσου σημαντική με τη φετινή. Να είναι κάτι περισσότερο από μια ακόμη τυπική παγκόσμια ημέρα αλλά να σηματοδοτεί θετικές και ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή μας.
Πηγή: Με άλλα μάτια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου