Τα ραντεβού για παιχνίδι ή αλλιώς playdates, είναι μια όμορφη μόδα των τελευταίων ετών που φέρνει τα παιδιά πιο κοντά και τους επιτρέπει να παίζουν σε ένα ασφαλές μέρος, υπό την επίβλεψη των μαμάδων τους
Οι μαμάδες τα οργανώνουν και τα παιδιά διασκεδάζουν. Μία μαμά, όμως, εκφράζει έναν προβληματισμό για τις μαμάδες εκείνες που δεν ακολουθούν όλους τους κανόνες των playdates. Σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο ή μήπως διαφωνείτε με την παρακάτω προσέγγιση;
«Ένα άγχος που με προβληματίζει αρκετά τελευταία είναι αυτό των ραντεβού για παιχνίδι του γιου μου. Η ηλικία του, όμως, είναι τέτοια που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τα αποφεύγουμε.
Θα καταφέρει το παιδί μου να παίξει όμορφα; Τι θα λένε οι άλλες μαμάδες για εμένα και τι θα γίνει αν κάποιο παιδάκι γίνει επιθετικό; Είναι μερικές σκέψεις που μου περνούν από το μυαλό. Η πιο βασική, όμως, είναι άλλη και έχει να κάνει με τις καλεσμένες μου.
Μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι η οικοδέσποινα. Να ετοιμάζω το φαγητό των παιδιών, τους καφέδες και τα κεράσματα των μαμάδων, να οργανώνω το δωμάτιο που θα παίζουν τα παιδιά και να προετοιμάζω γενικά το σπίτι για τη συνάντησή μας.
Μπορεί να σας ακούγεται παράξενο, αλλά προτιμώ να έρχεται κόσμος σπίτι μου από το να πηγαίνω εγώ ως καλεσμένη σε άλλα. Νιώθω πιο άνετα έτσι.
Και είμαι απόλυτα συμφιλιωμένη με τις φωνές και το τρέξιμο μέσα στο σπίτι. Ευτυχώς, το δωμάτιο του γιου μου είναι αρκετά μεγάλο και οι φίλοι του μπορούν να παίξουν εκεί άνετα. Αυτό που με προβληματίζει είναι άλλο – και πείτε με παράλογη, αν διαφωνείτε.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι οι μαμάδες. Προσωπικά, κάθε φορά που πηγαίνω με το παιδί επίσκεψη σε κάποιο σπίτι φροντίζω – αφού έχω προσέξει να μην δημιουργήσω μεγάλη αναστάτωση – να μαζέψω ό,τι έκανα. Και αυτό προσπαθώ να μάθω και στον γιο μου, ξεκινώντας, μάλιστα, από το σπίτι μας.
Κάθε φορά του εξηγώ, ότι βάζουμε τα παιχνίδια μας στην θέση τους και το ίδιο κάνουμε με τα ρούχα ή τα παπούτσια μας. Δεν αφήνουμε σκουπίδια πίσω μας και αν τύχει κάτι να πέσει από το χέρι μας και να λερώσει φροντίζουμε να το καθαρίσουμε.
Ομολογώ, ότι δεν είναι εύκολο κάθε φορά και συχνά έχουμε καβγάδες γύρω από αυτό, αλλά θεωρώ, πως πρέπει από τώρα να μαθαίνει τις ευθύνες του και να ανταποκρίνεται όσο γίνεται σε αυτές.
Είναι 4 ετών! Πλέον, ξέρει και μπορεί να μαζέψει τα παιχνίδια του από το πάτωμα, να βάλει το ποτήρι του στον νεροχύτη και να πετάξει το χαρτάκι από το γλυκό του στα σκουπίδια του. Και όλα αυτά όχι μόνο στο δικό μας σπίτι, αλλά και σε όσα επισκεπτόμαστε. Ειδικά, σε εκείνα που μας καλούν για παιχνίδι. Σπάνια, φεύγουμε από ένα σπίτι αν δεν μαζέψει τα παιχνίδια με τα οποία έπαιξε. Και τις περισσότερες φορές στα ξένα σπίτια είναι πιο σχολαστικός από ότι στο δικό μας και αυτό με χαροποιεί πολύ.
Τη συνήθεια αυτή, όμως, του τη δίδαξα εγώ. Είχε εμένα ως παράδειγμα για να είναι τόσο τακτικός με τα πράγματά του και – κυρίως – να δείχνει σεβασμό στα πράγματα των άλλων. Αναρωτιέμαι, οι άλλες μαμάδες δεν θέλουν το ίδιο από τα παιδιά τους;
Πώς γίνεται να πηγαίνεις σε ένα σπίτι και να αφήνεις ένα χάος πίσω σου; Δεν ζητώ να κάνουν γενική στο σπίτι ούτε να πλύνουν πιάτα, αλλά οι κανόνες των playdates λένε, ότι καθαρίζουμε ό,τι αφήνει πίσω του το παιδί μας. Και ξαναλέω: Δεν θέλω να καθαρίσουν το σπίτι από την αρχή, αλλά τουλάχιστον ας πουν στο παιδί τους να μαζέψει τα χαρτάκια που έριξε κάτω. Κι αν εκείνο δεν το κάνει, ας το κάνουν εκείνες. Ας προσφερθούν έστω για τα αυτονόητα. Δείχνουν, ότι σέβονται τον χώρο μου έτσι, ότι πέρασαν καλά μαζί μας και εγώ θα νιώθω πιο άνετα να τις ξανακαλέσω.
Γνωρίζω πολύ καλά, ότι δεν θέλουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν και να είναι αγενή και απρόσεκτα, αλλά αν δεν τους δείξουν από νωρίς τι πρέπει να κάνουν, πώς περιμένουν αυτά να μεγαλώσουν και να γίνουν οι ενήλικες που θέλουν;».
Πηγή: scarymommy.com via infokids
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου