Οσο δίκιο και αν είχε ο Μακρόν στα περί προσφωνήσεων και επανάστασης, ένα παιδί είχε απέναντί του. Με τις κάμερες στραμμένες πάνω του, εκτεθειμένο στα βλέμματα όλου του κόσμου. Πώς το εξευτελίζεις έτσι; Πώς χρησιμοποιείς το στραβοπάτημά του για να στήσεις ένα ολόκληρο επικοινωνιακό σόου;
Αυτά που είπε ο Εμανουέλ Μακρόν στον έφηβο που τον προσφώνησε με το χαϊδευτικό όνομά του, έπρεπε να του τα έχουν πει, να του τα έχουν μάθει, προηγουμένως οι γονείς του: Δεν απευθυνόμαστε σε έναν μεγαλύτερό μας στον ενικό εκτός αν μας το ζητήσει. Οταν μάλιστα ο μεγαλύτερός μας είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τότε ο πληθυντικός της ευγενείας είναι απαραίτητος όχι μόνο για να δείξουμε τον σεβασμό μας στο πρόσωπό του, αλλά στη Δημοκρατία την ίδια.
Οπότε, ορθώς αντέδρασε ο Μακρόν στο «Είσαι καλά Μανού;» που του απηύθυνε ο μικρός κατά τη διάρκεια μιας δημόσιας εκδήλωσης, όταν απάντησε αυστηρά: «Είσαι σε έναν επίσημο εορτασμό, πρέπει να συμπεριφέρεσαι όπως πρέπει. Επομένως μπορεί γενικά να φέρεσαι σαν βλάκας, αλλά σήμερα είναι η μέρα της Μασσαλιώτιδας, και επομένως πρέπει να με αποκαλείς “Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας” ή “Κύριε”. Εντάξει; Αντε».
Την ίδια όμως στιγμή, όμως, αυτό που έγινε δεν έχει στοιχεία bullying με θύτη τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας και θύμα ένα ανήλικο αγόρι;
Οσο δίκιο και αν είχε ο Μακρόν όταν έλεγε (γιατί είχε και συνέχεια το περιστατικό) «τη μέρα που θα θέλεις να κάνεις επανάσταση θα πρέπει πρώτα να έχεις πτυχίο και δουλειά, να τρέφεσαι μόνος σου», ένα παιδί είχε απέναντί του. Ενα παιδί που με τις κάμερες στραμμένες πάνω του ήταν εκτεθειμένο στα βλέμματα όχι όλης της Γαλλίας, αλλά όλου του κόσμου. Πώς το εξευτελίζεις έτσι δημόσια; Ή, ακόμα χειρότερα, πώς χρησιμοποιείς το στραβοπάτημά του για να στήσεις ένα ολόκληρο επικοινωνιακό σόου;
«Τα παιδιά είναι παιδιά» λέει ο Εντουάρντο ντε Φιλίπο στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο». Οσο και αν αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να δικαιολογούμε τα πάντα και για να τα κακομαθαίνουμε, είναι μια πραγματικότητα. Τα παιδιά είναι παιδιά που θα κάνουν και λάθη και βλακείες, που θα γίνουν θρασεία, θα προκαλέσουν, θα επιχειρήσουν να δοκιμάσουν το απαγορευμένο, να σοκάρουν, να ενοχλήσουν… Οι μεγάλοι θα τους βάλουν τα όρια. Θέλει ενίοτε κόπο, θέλει όμως και τρόπο. Αυτό τον τρόπο που εν προκειμένω φάνηκε να μην έχει ο Μακρόν.
Το περιστατικό που τώρα κάνει το γύρο του κόσμου ήταν μια άτυχη στιγμή στο παιχνίδι των εντυπώσεων, το οποίο συνήθως παίζει με επιδεξιότητα ο νέος σταρ της ευρωπαϊκής πολιτικής. Μια στιγμή που μάλλον τον εξέθεσε: Ο κύριος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας με τον επιθετικό και αρκετά αγενή τρόπο με τον οποίον αντέκρουσε την περίσσια-αφελή οικειότητα του αγοριού, φάνηκε λίγος. Ή μάλλον, έχασε μία ευκαιρία να αποδείξει και στο αγόρι και σε όλους πως ο Εμανουέλ Μακρόν είναι κάτι περισσότερο από έναν ακόμα φιλόδοξο… Μανιού της πολιτικής σκηνής που μπορεί να έχει καλές προθέσεις αλλά δεν διαθέτει το απαραίτητο εκτόπισμα.
Πηγή: protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου