Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την εικόνα ενός παιδιού να ζητάει επίμονα το tablet του , να κοιτάζει με τις ώρες την αγαπημένη του σειρά στην τηλεόραση ή να παίζει με το κινητό της μαμάς κάποιο παιχνίδι.
Οι εποχές αλλάζουν όπως και οι συνήθειες, όμως ένα παιδί εξακολουθεί πάντα να είναι παιδί.
Παρατηρούμε τα αυξημένα επίπεδα παχυσαρκίας, την ελλιπή άσκηση, την απουσία κινητικών παιχνιδιών και την προτίμηση σε διατροφικά είδη αμφιβόλου ποιότητας και αναρωτιόμαστε με ποιο τρόπο θα καταφέρουμε να τα περιορίσουμε.
Ο πιο κατάλληλος τρόπος, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση του παιδιού, είναι να του παράσχουμε τρόπους διοχέτευσης της ενέργειάς του. Και τι άλλο θα μπορούσε να τους προσφέρει καλύτερα από τον αθλητισμό; Κι εδώ γεννιούνται διάφορα ερωτήματα. Τι άθλημα να διαλέξω για το παιδί μου; Θα καταφέρει να συνδυάσει άθλημα και σχολείο;
Τι πρέπει να σκεφτούμε;
Για να καταλήξουμε σε ότι θεωρούμε ιδανικότερο για το παιδί μας,ας θυμόμαστε τα εξής:
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
1. Το παιδί είναι ακόμα μικρό, άρα θα αποφασίσουμε εμείς με ποιο άθλημα θα ασχοληθεί… ΜΥΘΟΣ.
Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, με διαφορετικά ταλέντα, ενδιαφέροντα αλλά και δεξιότητες.
Άρα αυτό που πρέπει να κάνουμε ως γονείς, είναι να του προσφέρουμε επιλογές μέχρι να αποφασίσει το ίδιο το παιδί που «ανήκει» και που νιώθει περισσότερο άνετα ως αθλητής.
2. Το παιδί θα μείνει πίσω στις επιδόσεις του στο σχολείο...
ΜΥΘΟΣ
«Νους υγιής εν σώματι υγιή». Μία έκφραση που έλαβε μέρος στην καθημερινότητα των αρχαίων ελλήνων και όχι τυχαία…
Οι σχολικές επιδόσεις εξαρτώνται από τις φυσικές αντοχές. Το παιδί μαθαίνει τον προγραμματισμό κι αυτό επηρεάζει άμεσα τη σχολική μελέτη αφού έτσι δεν χάνει χρόνο και ενστερνίζεται αξίες όπως η συγκέντρωση,η προσοχή,η υπομονή και η επιμονή. Το γνωστικό επίπεδο αυξάνεται και το παιδί αναγνωρίζει ότι η σκληρή δουλειά αποφέρει καρπούς.
3. Το παιδί με τον αθλητισμό θα μειώσει την επιθετικότητα του…
ΑΛΗΘΕΙΑ
Ο αθλητισμός λειτουργεί ως φορέας εκτόνωσης της επιθετικότητας και του στρες που μπορεί να διακατέχει ένα παιδί, λόγω του ότι βοηθάει στην έκκριση ορμονών που μας κάνει να νιώθουμε ευχαρίστηση (αδρεναλίνη) και οδηγούν στην αντιμετώπιση του άγχους(ντοπαμίνη).
Επίσης,το παιδί κοινωνικοποιείται ,μαθαίνει να επικοινωνεί με τους συνομηλίκους του μέσα σε μια ομάδα και ωριμάζει ψυχικά,αφού χρησιμοποιεί κοινωνικά αποδεκτούς κανόνες.
4. Τι παιδί μου φοιτά στο νηπιαγωγείο κι έτσι είναι μικρό ακόμα για κάποιο άθλημα.
ΑΛΗΘΕΙΑ
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας,δεν έχουν αποκτήσει ακόμα την απαραίτητη νευρομυϊκή ωριμότητα,κάτι που δεν τα βοηθάει στον συντονισμό κινήσεων,την ταχύτητα και την ισορροπία.
Πέραν τούτου ,υπάρχει δυσκολία στην ακριβή κατανόηση των οδηγιών, αφού αυτό προϋποθέτει ταυτόχρονη λεκτική κατανόηση και συμμετοχή κινήσεων. Τα παιδιά μεταξύ 5-7 ετών , μπορούν να ασχοληθούν με την άθληση μέσω άλλων προγραμμάτων που απευθύνονται στη συγκεκριμένη ηλικία (κυρίως μέσω του παιχνιδιού).
Η πρώτη επαφή με τον αθλητισμό σε οργανωμένη ομάδα, συστήνεται να γίνεται μετά τα 7 έτη.
Είναι σημαντικό , οι ίδιοι οι γονείς να δίνουν πρώτοι το παράδειγμα μέσω της ενασχόλησής τους με αθλητικές δραστηριότητες και γαλουχώντας το παιδί με διάφορους τρόπους στην αξία του αθλητισμού.
Γενικά,ο αθλητισμός προσφέρει αμέτρητα οφέλη,τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.
Το παιδί με το παιχνίδι αρχικά αποσκοπεί στο να λάβει ευχαρίστηση και αργότερα στο να θέσει στόχους και να τους πετύχει.
Η διαμόρφωση του χαρακτήρα εξαρτάται από όλους όσους έρχονται σε επαφή με το παιδί (γονείς, προπονητές ,σωματεία) άρα είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων στο να δίνουν μόνο ευγενή κίνητρα ,αξίες και υποστήριξη στους μικρούς αθλητές.
Η πίεση και η επιδίωξη υψηλών προσδοκιών με άγχος ανήκουν έξω από τον χώρο του αθλητικού ιδεώδους…
Της Γουλιδάκη Εμμανουέλας
Πηγή: prismanews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου