Συσσωρευμένη (ψυχολογική και σωματική) κούραση.

Ίσως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς ενός παιδιού με αναπηρία είναι η συσσωρευμένη ψυχολογική και σωματική κούραση, όχι του ίδιου, αλλά των γονέων του. Υπάρχουν γονείς που από την υπερβολική αγάπη που έχουν για το παιδί τους πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν όλα, μόνοι τους. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Παραμελούν τον εαυτό τους, την ψυχική και σωματική τους υγεία και πέφτουν με τα μούτρα στη φροντίδα του παιδιού, ξεχνώντας διασκέδαση, χαλάρωση και προσωπικό χρόνο. Οι υπερήρωες της καθημερινότητας. Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και βλέπεις ότι έχουν γίνει ευέξαπτοι, ανυπόμονοι, απαισιόδοξοι... 

Δυστυχώς έχουμε δει πολλά τέτοια παραδείγματα που κάποια στιγμή ο γονιός λυγίζει και τότε οι συνέπειες είναι καταστροφικές για το παιδί. Μαμάδες που για χρόνια ολόκληρα είχαν παγιδευτεί σε μια ρουτίνα καθαρίσματος, μαγειρέματος το πρωί και διαβάσματος των παιδιών από το μεσημέρι ως το βράδυ. Σπιτική τυρόπιτα, καλοσιδερωμένα ρούχα καθημερινά, άπειρες ώρες για να μαθευτεί απ’έξω αυτολεξεί το μάθημα της ιστορίας. Χωρίς να κρατούν δευτερόλεπτο για τον εαυτό τους. Και μετά από 4 χρόνια, κατάκοπες και απογοητευμένες σταματούν τα πάντα. Το σπιτικό φαγητό γίνεται σάντουιτς από έξω, τις δουλειές του σπιτιού αναλαμβάνει μια γυναίκα και η ίδια τρέχει για γυμναστική, χορό, καφέδες μέχρι αργά το βράδυ, χωρίς να έχει κανέναν έλεγχο για το τι κάνουν και πού είναι τα παιδιά τους. Και φυσικά, ό,τι έχτιζαν τόσα χρόνια με κόπο και αγωνία γκρεμίζεται αμέσως. Το διάβασμα αντικαθίσταται με ηλεκτρονικό και βόλτες και η προσπάθεια με αδιαφορία. Άλλοι γονείς επιμένουν να γεμίζουν το πρόγραμμα του παιδιού με εξωσχολικές δραστηριότητες – θεραπείες, έτσι ώστε καθημερινά να πρέπει να βρίσκονται ώρες ατελείωτες έξω από το σπίτι. Και κάποια στιγμή δεν έχουν πλέον κουράγιο ούτε να μπουν στο αμάξι. Και οι θεραπείες στα καλύτερα κέντρα αντικαθίστανται από συνεδρίες στο σπίτι από φοιτητές ή μη έμπειρα άτομα που φυσικά δεν διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό. 

Τι μπορεί να γίνει για να μην φτάσετε σε αυτό το σημείο; Όλα θέλουν μέτρο. 

- Φροντίστε να μην φορτώνετε τι πρόγραμμα του παιδιού με άπειρες υποχρεώσεις. Η ειδική αγωγή, η φυσιοθεραπεία, η εργοθεραπεία, η λογοθεραπεία δεν είναι αγώνας δρόμου όπου τα δίνεις όλα για όλα για λίγο καιρό, αλλά μαραθώνιος που πρέπει να κρατήσεις δυνάμεις σε όλη τη διάρκειά του αν θες να τερματίσεις. Μιλήστε με τους ειδικούς και δείτε πόσες ώρες πραγματικά χρειάζεται το παιδί σας. 

- Αφιερώστε λίγο χρόνο καθημερινά στον εαυτό σας για να κάνετε πράγματα που σας αρέσουν και σας χαλαρώνουν, χωρίς να αισθάνεστε άσχημα. Πηγαίνετε κινηματογράφο, γυμναστήριο, στο γήπεδο, για καφέ ή φαγητό και ξεχάστε για λίγο τα προβλήματα και τα άγχη σας. Δεν είναι εγωιστική πράξη, αλλά αναγκαία προϋπόθεση για να αντέξετε. 

- Απλοποιήστε λίγο την ζωή σας. Δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια στο σπίτι. Διαλέξτε μπλουζάκια ή παντελόνια που δεν χρειάζονται σίδερο. Εμπιστευτείτε τα αρτοσκευάσματα του φούρνου σας. 

- Επιλέξτε χώρους θεραπείας εύκολα προσβάσιμους από το σπίτι σας. Η απόσταση δεν είναι κριτήριο από μόνη της. Ίσως αξίζει να πάτε λίγο πιο μακριά αν υπάρχει δυνατότητα για parking. 

- Βρείτε χαρά και ικανοποίηση στα απλά πράγματα, στις μικρές νίκες. Μην βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο. Μην στέκεστε στα 3 λάθη που έκανε στην ορθογραφία. Χαρείτε για τις 4 λέξεις που έγραψε σωστά. Να βλέπετε τις μικρές θετικές αλλαγές του παιδιού και να τις χαίρεστε. Γιατί οι μικρές αλλαγές φέρνουν τις μεγάλες χωρίς να το καταλάβουμε. 

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός