Πολλά βιβλία και άρθρα σε περιοδικά αναφέρονται στο φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, παρέχοντας πληροφορίες και συμβουλές στα θύματα και στις οικογένειές τους. Τι γίνεται, όμως, όταν το βλαστάρι μας είναι ο θύτης και όχι το θύμα;
Οι γονείς των θυτών πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά που εκφοβίζουν τους συμμαθητές τους είναι σε αυξημένο κίνδυνο για να αναπτύξουν αντικοινωνική ή ακόμα και εγκληματική δραστηριότητα στο μέλλον. Για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να αλλάξει η συμπεριφορά τους απέναντι στους άλλους.
1) Πάρτε το πρόβλημα στα σοβαρά. Αντισταθείτε στην εύκολη λύση του να αρνηθείτε το πρόβλημα ή να υποβιβάσετε τη σοβαρότητά του. Μην σκέφτεστε “αγόρι είναι, τα αγόρια έτσι κάνουν” ή “είναι κάτι φυσιολογικό, όταν μεγαλώσει θα του περάσει”, “γίνεται άντρας σιγά- σιγά”.
2) Ακούστε προσεκτικά τι έγινε και έλεγξτε τι έγινε από διαφορετικές πηγές. Μην πιστεύετε πάντα όλα όσα σας λέει το παιδί σας. Τα παιδιά που εκφοβίζουν τους συμμαθητές τους έχουν συνήθως την ικανότητα να παραπλανούν τους ενήλικες “δημιουργώντας” ιστορίες ή αλλάζοντας την πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο που να φαίνονται αθώα ή θύματα.
3) Το σχολείο ή οι γονείς του θύματος μπορεί να έχουν καταγράψει το περιστατικό. Δεν βοηθάτε το παιδί σας με το να αρνείστε την εμπλοκή του, όταν υπάρχουν αποδείξεις για το αντίθετο. Ελέγξτε τις ημέρες και τις δραστηριότητες κατά τις οποίες το παιδί σας εμφανίζει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και προσπαθήστε να βρείτε πότε και κάτω από ποιες συνθήκες συμβαίνει (ένα μοτίβο).
4) Ερευνήστε τους λόγους της αρνητικής συμπεριφοράς του παιδιού σας. Ζητήστε επαγγελματική βοήθεια, αν είναι αναγκαίο, για το παιδί και την οικογένειά σας.
5) Αντισταθείτε στην τάση να κατηγορήσετε τον εαυτό σας. Καταστήστε το παιδί υπεύθυνο για τις πράξεις και τις επιλογές του.
6) Ξεκαθαρίστε στο παιδί ότι παίρνετε τον εκφοβισμό σοβαρά και ότι δεν θα ανεχτείτε παρόμοια συμπεριφορά στο μέλλον. Ξεκαθαρίστε του ότι περιμένετε να σταματήσει αυτή η συμπεριφορά αμέσως.
7) Παρακολουθήστε το θέμα του εκφοβισμού για μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο ρωτώντας το ίδιο το παιδί, όσο και ερχόμενοι σε επικοινωνία με το σχολείο προκειμένου να διερευνήσετε αν έχει σταματήσει η προβληματική συμπεριφορά.
Βοηθώντας το θύτη να αλλάξει συμπεριφορά
1) Αναπτύξτε ένα απλό και ξεκάθαρο σύστημα οικογενειακών κανόνων. Να δίνετε συχνά έπαινο και επιβράβευση. Χρησιμοποιείτε μη εχθρική συμπεριφορά, αλλά να υπάρχουν αρνητικές συνέπειες όταν παραβιάζονται οι κανόνες. Να εφαρμόζετε με συνέπεια τους κανόνες. Χρησιμοποιείστε την στέρηση προνομίων (πχ τηλεόραση, υπολογιστή).
2) Μην χρησιμοποιείτε σωματική τιμωρία, καθώς έτσι ενισχύετε την λανθασμένη εντύπωση του παιδιού ότι μπορεί κανείς να εκφοβίζει αυτούς που είναι αδύναμοι προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει.
3) Απαιτείται συνεργασία σχολείου–οικογένειας, προκειμένου να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο σταθερό, συστηματικό και αυστηρό τρόπο ο εκφοβισμός.
4) Περάστε περισσότερο χρόνο με το παιδί σας και παρατηρήστε προσεκτικά τις δραστηριότητές του. Βρείτε ποιοι είναι οι φίλοι του, πώς περνάνε τον ελεύθερό τους χρόνο και τι κάνουν. Έχει το παιδί σας “κακές παρέες”; Μειώστε όσο το δυνατόν περισσότερο το χρόνο που περνάει με τα συγκεκριμένα παιδιά και παρέχετέ του ευκαιρίες για να γνωρίσει και να κάνει παρέα με παιδιά που δεν εμφανίζουν αντικοινωνική συμπεριφορά.
5) Χτίστε πάνω στα ταλέντα και τις δυνατότητες του παιδιού και βοηθήστε το να αναπτύξει λιγότερο επιθετικούς τρόπους αντίδρασης και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.
6) Να επαινείτε το παιδί για τις θετικές, μη προβληματικές του συμπεριφορές και για την ειρηνική επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν.
Μετάφραση από το Problem Behaviors, A parent’s guide by SchabLearning.org
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου