Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής «Η ΜΗΤΕΡΑ»

Τον ουσιώδη ρόλο της υιοθεσίας, ως θεσμού παιδικής προστασίας και όχι απλής ικανοποίησης αιτήσεων, αναδεικνύει σήμερα η έρευνα του Αθήνα 9.84 για τα παιδιά που ζουν στο το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής «Η ΜΗΤΕΡΑ», περιμένοντας την αγκαλιά μιας οικογένειας. Στην έρευνα που παρουσιάζεται στην εκπομπή «Επόμενη Δόση» με τους Δ. Σαρρή και Γ. Παπαγεωργίου, απαντώνται κρίσιμα ερωτήματα για τους μύθους και την πραγματικότητα όσον αφορά την υιοθεσία, την ανάδοχη οικογένεια και τον τρόπο που λειτουργεί ο θεσμός στη χώρα μας. Βρεφοκόμος περιγράφει τη συγκλονιστική εμπειρία της κοντά στα παιδιά που ζουν στο κέντρο, αλλά και την προετοιμασία του αποχωρισμού, όταν βρεθεί γι αυτά μια νέα οικογένεια. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην αναγκαιότητα συγκέντρωσης ειδών που χρειάζονται για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών, όπως γάλα, ζυμαρικά, πάνες και άλλα, ενώ εντύπωση προκαλεί η άρνηση προμήθειας του Κέντρου με πετρέλαιο. 

Σήμερα στο Κέντρο φιλοξενούνται συνολικά 86 παιδιά, τα οποία είναι χωρισμένα σε μικρά τμήματα. Το κάθε τμήμα έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει μέχρι 13 παιδιά, ηλικίας από ημερών έως 6 ετών και κατ’ εξαίρεση λίγο μεγαλύτερα παιδιά.

Σύμφωνα με βρεφοκόμο του Κέντρου Βρεφών, η οποία μίλησε στην Νίνα Κομνηνού και την Ελευθερία Κουμάντου, σε περίπτωση υιοθεσίας, υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, παιδαγωγούς που ασχολούνται με τα παιδιά και προετοιμάζουν τόσο το παιδί που προορίζεται να φύγει όσο και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας του που θα το αποχωριστούν.

«Το παιδί προετοιμάζεται. Γνωρίζει από πριν ότι θα έρθει ένα ζευγάρι, ο μπαμπάς και η μαμά που θα είναι για αυτό. Το περιμένει , έχει προετοιμαστεί πάρα πολύ καλά, από τις παιδαγωγούς. Η καθεμία μας έχουμε ένα παιδί ή περισσότερα αν της αναλογεί, η οποία είναι η μαμά του και αναπτύσσει μεγαλύτερο και ισχυρότερο δεσμό μαζί του. Αυτό το παιδί ξέρει ότι αυτή η κοπέλα είναι αποκλειστικά για αυτό. Είναι η μαμά του. Βέβαια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όταν βρίσκεται στο τμήμα είναι αποκλειστικά και μόνο για αυτό το παιδί, γιατί αντικειμενικά και μόνο δεν γίνεται να είμαστε όλες, όλο το 24ωρο, 24 ώρες την ημέρα και 7 ώρες την εβδομάδα χωρίς να εξαιρούνται Χριστούγεννα , γιορτές αργίες. Τα άτομα που βρίσκονται και αγαπούν το ίδιο τα παιδιά, ασχολούνται όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται και καλύτερα και μεγαλύτερη ποιότητα στη δουλειά τους δηλ. αυτό σημαίνει , αγάπη για τα παιδιά , φροντίδα , συναισθηματική κάλυψη όλων των αναγκών , συναισθηματικών φυσικών. Ό,τι κάνει μια μαμά. Αλλά παράλληλα είμαστε και δασκάλες γιατί εκπαιδεύουμε αυτά τα παιδιά, ούτως ώστε να τους δώσουμε καλύτερα και περισσότερα ερεθίσματα για να αναπτυχθούν νοητικά , ψυχικά , ψυχοκινητικά , συναισθηματικά , φέρνοντας εμείς τα ερεθίσματα. Εφόσον αυτά τα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να φέρουν από έξω, εξωτερικά ερεθίσματα πρέπει να είμαστε εμείς αυτές που θα τα φέρουν στα παιδιά και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν όσο καλύτερα γίνεται».

Σε ερώτηση για την προετοιμασία των υπολοίπων παιδιών της ομάδας για να αποχωριστούν το φίλο τους, περιγράφει την αγωνία των παιδιών: «Όλα τα παιδιά , το καταλαβαίνουν , όλα κατ΄αρχήν περιμένουν να έρθει κάποιος για αυτά . Όλα περιμένουν μια μαμά και έναν μπαμπά να έρθει να τα πάρει . Οπότε όταν έρχεται για κάποιο άλλο παιδί, σίγουρα και αυτά νιώθουν την αγωνία , Θα έρθει για μένα? Αυτός ο φίλος μου που θα πάει? Θα ξαναγυρίσει , θα τον ξαναδώ και όλα περιμένουν και θέλουν αλλά σίγουρα πάντα υπάρχει ελπίδα , και αυτό φροντίζουμε να έχουμε σε όλα τα παιδιά , ότι κάποια μέρα θα έρθει ο μπαμπάς και η μαμά που θα είναι για αυτό το παιδί».

«Το κέντρο βρεφών «Μητέρα» ιδρύθηκε το 1953 και στόχο έχει την προστασία παιδιών εγκαταλελειμμένων και κακοποιημένων. Με κύριο στόχο πάντα να προσπαθήσει να επιστρέψουν στη φυσική τους οικογένεια», τονίζει ο διοικητής του Κέντρου Δημήτρης Βεζυράκης και προσθέτει πώς εάν αυτό δεν είναι εφικτό, «τότε με τις νέες εναλλακτικές μορφές οικογένειας, μέσω υιοθεσίας και μέσω αναδοχής, να μεγαλώσουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον. Από την πρώτη στιγμή εργαζόμαστε ούτως ώστε τα παιδιά είτε να επιστρέψουν στην οικογένειά τους, είτε σε μια οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση να μειώσουμε το χρόνο παραμονής στο ίδρυμα».

Σήμερα το «Μητέρα» φιλοξενεί 80 παιδιά , αριθμός ο οποίος από μέρα σε μέρα ποικίλλει. Γιατί κάθε μέρα ένα παιδί θα αποκατασταθεί και κάθε μέρα ένα παιδί θα εισαχθεί από ένα μαιευτήριο ή μια μαιευτική κλινική ενός γενικού νοσοκομείου.

Σύμφωνα με τον κ. Βεζυράκη, από την αρχή του έτους, έχουν εισαχθεί 47 παιδιά, ενώ έχουν πάρει εξιτήριο 52 (εννοώντας ότι 47 παιδιά έχουν φύγει από το ίδρυμα, 29 παιδιά υιοθετήθηκαν 7 επέστρεψαν στη φυσική τους οικογένεια, 2 τοποθετήθηκαν σε ανάδοχη οικογένεια και άλλα παιδιά, γύρω στα 14 θα συνεχίσουν τη ζωή τους σε ένα άλλο ίδρυμα). Η συνάρτηση της υιοθεσίας παιδιών αν είναι μεγάλος ο αριθμός ή μικρός έχει να κάνει στο αν τα παιδιά είναι ελεύθερα προς υιοθεσία. 

«Ένα παιδί επιθυμητό προς υιοθεσία είναι όταν είναι βρέφος και υγιές. Όταν δεν έχει αυτές τις δυο παραμέτρους, τότε ο βαθμός επιθυμίας μειώνεται για τους υποψήφιους. Γι αυτό λοιπόν θα δείτε, ένα παιδί 7 ετών σήμερα να είναι στο ίδρυμα, γιατί, δεν επιθυμούσε κανείς να το υιοθετήσει. Πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε την ερώτηση. Αντί να ρωτάμε πόσο καιρό κάνει ένα ζευγάρι να υιοθετήσει ένα παιδί, να ρωτάμε πόσο καιρό κάνει ένα παιδί να υιοθετηθεί. Ένα παιδί υγιές και ελεύθερο προς υιοθεσία, θα υιοθετηθεί πριν ακόμη κλείσει ένα χρόνο. Ένα παιδί, το οποίο όμως δεν είναι υγιές δυστυχώς είναι ακόμη εδώ. Η αναδοχή είναι ένας θεσμός, που θα βοηθήσει τα παιδιά να μεγαλώσουν σε μια οικογένεια και όχι σε ένα ιδρυματικό περιβάλλον. Αυτό προτείνουμε άλλωστε σήμερα, στο Μητέρα , έχουμε 79 παιδιά που έχουν τοποθετηθεί σε 60 ανάδοχες. Αν δεν ήταν αυτές οι 60 οικογένειες, αυτά τα παιδιά θα ήταν σε ένα άλλο ίδρυμα «ασυλιακού» τύπου. Δεν επρόκειτο ποτέ κανείς να τα υιοθετήσει. Όμως βρέθηκαν αυτές οι οικογένειες, τις οποίες στηρίζουμε, υποστηρίζουμε και πρέπει να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε και τους έδωσαν ένα σπιτικό περιβάλλον και μια αγκαλιά για να μεγαλώσουν ως ισότιμοι πολίτες. Άρα, ναι, είναι μεγάλο το κέρδος της αναδοχής», επισημαίνει ο κ. Βεζυράκης.

«Οι αιτήσεις υιοθεσίας θα συνεχίσουν να γίνονται, αλλά θα γίνονται για βρέφη και υγιή παιδιά, ως επί το πλείστον. Όμως εμείς, ως οργανωμένη κοινωνία πρέπει να απαντήσουμε τι θα γίνουν τα παιδιά που δεν είναι επιθυμητά από τους υποψήφιους θετούς γονείς. Ανοίγουμε τις πόρτες, γκρεμίζουμε τα τείχη, ελάτε να μάθετε να πληροφορηθείτε. Αυτή η ιστορία, «τι γίνεται γιατί δεν δίνουν παιδιά, τι τα κρατάνε», πρέπει να σταματήσει. Και να έρχεται ο κόσμος και να ρωτάει και να απαντάμε σε καθετί που τον αφορά, ή που έχει αμφιβολία, μια αμφισβήτηση. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να λύσουμε προβλήματα. Προβλήματα που έχουν να κάνουν με το ότι θα μειώσουμε το χρόνο παραμονής των παιδιών εδώ μέσα. Πρέπει να προστατεύσουμε τα παιδιά και να τους βρούμε οικογένεια. Αυτό πρέπει να καταλάβει ο κόσμος. Μέχρι ποια ηλικία μπορούν τα παιδιά να μένουν εδώ;», τονίζει.

Και καταλήγει λέγοντας, «κανονικά θα έπρεπε μέχρι 4 ετών, αλλά εμείς δεν πρόκειται να παρατήσουμε τον αγώνα, να τους βρούμε μια οικογένεια. Αν τυχόν δεν έχουμε καταφέρει από εδώ να βρούμε μια οικογένεια, πρέπει να πάει δυστυχώς σε ένα άλλο ίδρυμα για μεγαλύτερα παιδιά. Η υιοθεσία είναι θεσμός παιδικής προστασίας, όχι θεσμός ικανοποίησης αιτήσεων».

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ

Αναφορικά με τα οικονομικά προβλήματα και τις ανάγκες του Κέντρου ο κ. Βεζυράκης επισημαίνει ότι, αυτά εστιάζονται σε τρεις μεγάλες ενότητες: πρώτον στην έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, που έχει να κάνει με τη φύλαξη των παιδιών την προστασία και τη φροντίδα τους. Αρχικώς δηλαδή, σε βρεφονηπιοκόμους και κατά δεύτερον σε ειδικούς που θα μπορέσουν να ασχοληθούν με τη διευθέτηση και τη διερεύνηση των υποθέσεων υιοθεσίας και αναδοχής. Ειδικότερα, όπως τονίζει ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. 

Ακόμη, ο κ. Βεζυράκης καταγγέλλει την άρνηση των εταιριών πετρελαιοειδών να προμηθεύσουν το ίδρυμα με πετρέλαιο, ενώ όπως υποστηρίζει πληρώνονται κανονικά.

Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, η τρίτη μεγάλη ανάγκη του «Μητέρα» έχει να κάνει με το μεγάλωμα των παιδιών, όπως για παράδειγμα η διατροφή και η ένδυση των παιδιών. «Άρα», δηλώνει, «είμαστε ανοιχτοί σε κάθε προσφορά από τους συνανθρώπους μας. Θα έλεγα αυτές τις μέρες ενδιαφέρον έχει να δώσουμε στα παιδιά χαρά, δίνοντας τους δώρα. Η αξία του δώρου είναι τεράστια αυτές τις μέρες».

Καλεί επίσης όσους πραγματικά το θέλουν και έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν να μην δίνουν χρήματα αλλά να προσφέρουν σε είδος. «Πρέπει να κερδίσουμε πάλι την εμπιστοσύνη των συνανθρώπων μας. Άρα όχι χρήματα. Εμείς να τους προτείνουμε τι θέλουμε και εκείνοι να αποφασίσουν ποιο είδος θα μας δωρίσουν, τι θα αγοράσουν με τα χρήματά τους. Πρώτα απ’ όλα σε πετρέλαιο και μετά σε είδη που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη του παιδιού. Είτε είναι αυτά γάλατα, είτε τρόφιμα, αλλά ακόμη ακόμη και σε πάνες». 

Πηγή: polispress