Η μαμά του Einstein

Μας βοηθά η πληθώρα επιστημονικής πληροφορίας ώστε να προστατεύουμε τα παιδιά μας ή μας εμποδίζει να εξελιχτούμε ως γονείς και ως προσωπικότητες; Ιδού η απορία.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα για χρόνια με καταδίωκαν οκτώ ποτήρια νερό και τρία πορτοκάλια. Με πρόφταιναν εκεί που ξεχνιόμουν· τα ποτήρια με το νερό για να με τιμωρήσουν έρχονταν και ελαφρά χλιαρά. Τα έπινα μέχρι που γέμιζα την κοιλιά μου απρόθυμα. Επρεπε να τα πιω αυτά τα παλιοποτήρια, ενώ δεν χρειάζεται να σας πω για τα τρία πορτοκάλια. Ποιος νορμάλ άνθρωπος τρώει, ντε και καλά, τρία πορτοκάλια κάθε μέρα της ζωής του; Κανείς. Αυτό, όμως, σου κάνει η ποπ πληροφορία που προορίζεται για τον μέσο τρομαγμένο εγκέφαλο, για τον μέσο υπερσυναισθηματικό. Η συνέχεια της εποχής της πληροφορίας έμελλε να μας μετατρέψει στους πιο ενοχικούς γονείς που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Σε σχέση με τους γονείς μας και, βεβαίως, τους cool παππούδες μας, είμαστε οι πιο σπασίκλες. Από τα μαιευτήρια ξεκινάμε μια σχέση υπερπροσοχής με τα παιδιά μας, βάσει των αποτελεσμάτων των ερευνών που είμαστε σε θέση να αφομοιώσουμε. Θέλουμε όλα να πάνε φυσιολογικά ή στα επιθυμητά όρια του κάπως καλύτερου. Τα πορίσματα των ερευνών μάς στοιχειώνουν, διότι ακόμα και αν εμείς δεν φάμε τα τρία πορτοκάλια μας, πάση θυσία τα μωρά μας οφείλουμε να τα θηλάσουμε ώσπου να πάνε φαντάροι. Ακόμα και ένας χαζός τα ξέρει αυτά: Αν δεν διακρίνεσαι για τη θηλαστική σου ικανότητα, ετοιμάσου να γίνεις η μάνα του βλάκα, υποστηρίζουν. Η νέα μας γνώση δεν μας αφήνει περιθώρια επιείκειας, αφού οι έρευνες μιλούν κατηγορηματικά.

Θα φταις επίσης και αν το παιδί σου δεν βγει ψηλότερο από σένα και αν η κόρη σου είναι ανασφαλές βρέφος διότι, όπως διάβασα στο TIME, τα μη ασφαλή κορίτσια μπαίνουν στην εφηβεία κατά μέσο όρο 4 μήνες αργότερα, διότι δεν είναι μόνον οι περιβαλλοντικοί παράγοντες που κάνουν στήθη γυναίκας να φυτρώνουν σε σώματα κοριτσιών. Το οικογενειακό στρες μπορεί να οδηγήσει το παιδί σας στο να γίνει η Pamela Anderson του νηπιαγωγείου, άρα πάλι εσείς θα φταίτε. Η επιστημοσύνη είναι η νέα μας θρησκεία: Μας κάνει νεοσυντηρητικούς που κυνηγούν τα παιδιά τους με ζακετάκια, ώστε να μην πέσει η ιδανική τους θερμοκρασία, που αναζητούν ορθοπεδικά στρωματάκια και ανατομικά κατάλληλες αγκαλιές. Είμαστε μήπως μικροί ξερόλες Θεοί; Μεγαλώνουμε μωρά σε μη τοξικές κούνιες για να τα στείλουμε με ελαφριά καρδιά σε τοξικά σχολεία και καταπιεστικά φροντιστήρια. Μας λένε πως: «Οι πρώτοι εννέα μήνες είναι οι πιο σημαντικοί» για να μας πουν και πως ίσως είναι «τα πρώτα 13 χρόνια» -εξαρτάται πού μπήκες να ψωνίσεις. Θα ακολουθούσα μια έρευνα που θα έλεγε τι έτρωγε η μαμά του Einstein, θα ήθελα πολύ να μάθω τι έκανε η μαμά του Ωνάση όταν ο Αριστοτέλης δεν ήθελε φρουτόκρεμα. Κατά τα αλλά, κάνουμε ευχαρίστως μια γονική τρύπα στο νερό, φτάνει να πιστέψουμε πως κάναμε το χρέος μας. Αυτό λέγεται πρόοδος;

Πηγή: Ημερησία