Ασφαλώς δεν είναι έγκλημα! Η πιπίλα δεν πρόκειται να προκαλέσει στο παιδί -στα πρώτα χρόνια- κανένα απολύτως πρόβλημα! Το τέλειο, το ιδεώδες θα ήταν χωρίς αυτήν. Όμως σπάνια συναντάμε το τέλειο και μερικές φορές, όταν το βρούμε τελικά δεν μας αρέσει και δεν μας συμφέρει.
Το παιδί γεννιέται με το αντανακλαστικό των θηλαστικών κινήσεων, αναφέρει ο παιδίατρος Κώστας Κομματάς. Το χρησιμοποιεί ασφαλώς για να φάει αλλά όχι μόνο. Σε στιγμές κούρασης ή αμηχανίας, ίσως και ήπιου πόνου, αν του βάλουμε κάτι στο στόμα (πιπίλα ή ίσως το δάχτυλο του), πολύ συχνά θα ανακουφιστεί -έστω προσωρινά- απλά και μόνο ρουφώντας.
Είναι προφανές ότι μας συμφέρει μια πιπίλα στο στόμα για κάθε μορφή εκτόνωσης του παιδιού, παρά το να μάθει να βάζει ολόκληρη τη μπουνίτσα του ή το δάχτυλο στο στόμα. Αν μάθει με το δικό του χέρι είναι αμφίβολο ότι θα ξεχάσει γρήγορα αυτή τη συνήθεια. Σε κάθε στιγμή κούρασης ή πείνας, το χέρι του θα είναι πάντα διαθέσιμο για ρούφηγμα και ανακούφιση. Αντίθετα, με μια πιπίλα για τις δύσκολες στιγμές, μπορεί να υπάρξει μετά από ένα-δύο χρόνια ένα πολιτισμένο διαζύγιο. Ασφαλώς, δεν συζητάμε για το εγκληματικό κόλπο της μελωμένης πιπίλας, δηλαδή πιπίλα βουτηγμένη στο μέλι.
Παρ’ όλα αυτά, να μην ξεχνάμε ότι η μακροχρόνια χρήση της πιπίλας πέραν των 3-4 χρόνων, με καθημερινή χρήση, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές δυσμορφίες στην οδοντοφυΐα του παιδιού.
Και κάτι τελευταίο, δεν πρέπει να κρεμάμε την πιπίλα σαν κολιέ στο λαιμό του παιδιού ή έστω πιασμένη με ένα κλιπ. Εκτός από τον υπαρκτό κίνδυνο ατυχήματος (αν τη φοράει σαν κολιέ γύρω από το λαιμό του) εάν το παιδί την έχει πάντα μαζί του, τη χρησιμοποιεί ολοένα και περισσότερο και αυτό είναι ένα φίμωτρο. Μην περιμένετε ένα παιδί με το στόμα σφραγισμένο από πιπίλα, να θέλει να μιλήσει και να μασήσει σωστά.
Πηγή: infokids
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου