Κοινωνικό μωρό

Με τους ειδικούς να υποστηρίζουν πως η κοινωνικότητά μας εξαρτάται από τα ερεθίσματα που δεχόμαστε από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής μας, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών.

Τι κάνουμε λοιπόν σαν γονείς; Έχοντας στο μυαλό μας πως εμείς είμαστε η πρώτη «παρέα» του μωρού μας, προσπαθούμε να ξυπνήσουμε τη κοινωνικότητά του. Ορίστε πώς:

1. Τρέχουμε κοντά του κάθε φορά που κλαίει

Το μωρό μας έχει ανάγκη να νιώσει την ασφάλεια και τη σιγουριά πως όταν χρειαστεί κάτι, θα είμαστε δίπλα του. Οποιαδήποτε και αν είναι η ανάγκη του κάθε φορά (πεινάει, χρειάζεται καθαρή πάνα, του λείπουμε, φοβάται κ.λπ.), καλό είναι να μη καθυστερούμε να φτάσουμε κοντά του. Έτσι άλλωστε, μαθαίνει να μας εμπιστεύεται. Αφήστε που αν δεν εμφανιστούμε, θα εκνευριστεί και θα δυσκολευτούμε να το ηρεμίσουμε όταν τελικά θα πάμε -γιατί στο τέλος θα πάμε.

2. Πιάνουμε κουβεντούλα για τα πάντα

Μπορεί να μην καταλαβαίνει όσα του λέμε, οι συζητήσεις μας όμως του προσφέρουν σπουδαία γλωσσικά ερεθίσματα και το βοηθούν να εξασκηθεί στη συγκέντρωση και την προσοχή. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί πως όσο πιο καθαρά και σωστά μιλούν οι γονείς στα μωρά τους, τόσο πιο γρήγορα «έρχονται» οι πρώτες λεξούλες. Βέβαια, πρέπει να θυμόμαστε 2 πράγματα: Πρώτον, μιλάμε κανονικά και όχι «μωρουδιακά» και δεύτερον, κάνουμε παύσεις όπως θα κάναμε σε οποιαδήποτε κουβέντα με έναν μεγάλο για να απαντήσει. Έτσι, το αγγελούδι μας καταλαβαίνει, πως έχουμε διάθεση να επικοινωνήσουμε μαζί του. Και μπορεί όσο είναι ακόμα μικρό, να κάνουμε στην ουσία μονόλογο, από τον 3ο μήνα όμως και μετά, θα μας απαντά! Εντάξει, μην περιμένετε να χρησιμοποιεί λέξεις αλλά με ένα συνεχές «μπαμπαμπα» και κραυγούλες ενθουσιασμού.

3. Παίζουμε όσο περισσότερο μπορούμε

Τα παιχνίδια που βοηθούν στην καλλιέργεια των κοινωνικών δεξιοτήτων του μωρού μας είναι κυρίως όσα βασίζονται στην επικοινωνία. Το κουκλοθέατρο για παράδειγμα, όπου δυο αρκουδάκια συνομιλούν έχοντας μάλιστα το καθένα διαφορετική φωνή είναι ένα από αυτά. Εννοείται όπως το διάβασμα βιβλίων δεν πρέπει να λείπει από το καθημερινό μας πρόγραμμα.

4. Του γελάμε όταν μας γελάει

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για ένα μωρό από το να βλέπει πως οι γονείς του ανταποκρίνονται ανά πάσα στιγμή στην όρεξή του για επικοινωνία. Φροντίζουμε λοιπόν να «απαντάμε» στα μηνύματα που μας στέλνει: Όταν μας γελάει του γελάμε και εμείς, πιάνουμε το χεράκι του όταν το τεντώνει προς του μέρος μας, χτυπάμε παλαμάκια όταν χτυπά και εκείνο, επαναλαμβάνουμε μορφασμούς και γκριμάτσες που κάνει.

5. Ξεπορτίζουμε παρέα

Όταν το μωρό μας μεγαλώσει λίγο (2ο-3ο μήνα) μπορούμε να ξεκινήσουμε τις βόλτες. Οι εξορμήσεις σε πάρκα ή πλατείες αλλά και οι επισκέψεις σε φίλους, εξοικειώνουν το μωρό με τον κόσμο και του προσφέρουν νέα ερεθίσματα (νέες εικόνες, καινούρια πρόσωπα κ.λπ.). Κάθε βόλτα είναι για εκείνο και μια νέα εμπειρία που βοηθά την κοινωνική του ζωή! Εκτός όμως από χαλαρές βόλτες, μπορούμε να παίρνουμε μαζί μας το μωρό και στις δουλειές μας (σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ κ.λπ.). Παντού μαζί λοιπόν!

6. Του δίνουμε αναφορά όταν φεύγουμε

Θέλουμε να «πεταχτούμε» σε μια δουλειά εκτός σπιτιού; Δεν κάνουμε το λάθος να το σκάσουμε! Φροντίζουμε πάντα να ενημερώνουμε το αγγελούδι μας πως φεύγουμε για λίγο διαβεβαιώνοντάς το παράλληλα πως θα επιστρέψουμε γρήγορα για να παίξουμε. Θυμόμαστε: Το άγχος του μωρού μας μήπως το εγκαταλείψουμε (το γνωστό άγχος του αποχωρισμού) που εμφανίζεται γύρω στους 7 μήνες και εξαφανίζεται στους 18, είναι κάτι φυσιολογικό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε λοιπόν είναι να το αποδεχτούμε, να το σεβαστούμε και να μάθουμε να το χειριζόμαστε σωστά. Εκτός από την αναφορά που πρέπει να δίνουμε για το πού πάμε, του δίνουμε χρόνο να εξοικειωθεί με ένα νέο περιβάλλον (π.χ. στο σπίτι της θείας) και δεν επιμένουμε να κάνει κάτι που δε θέλει (π.χ. να φιλήσει ή να πάει στην αγκαλιά κάποιου που δε θέλει). Ένα παιχνίδι που θα το βοηθήσει, είναι το αγαπημένο όλων των παιδιών «κου κου τα» όπου ένα αντικείμενο «έρχεται» και «φεύγει».

7. Το φέρνουμε σε επαφή με άλλα παιδάκια

Η συναναστροφή με συνομήλικα παιδιά είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενισχύσει την κοινωνικότητά του. Παρόλο που δε μπορούν ακόμα να παίξουν, είναι πολύ σημαντικό να παρατηρήσει το ένα το άλλο, να αγγίξει το ένα το χέρι ή το πρόσωπο του άλλου και να τα πούμε στη δική τους γλώσσα με φωνούλες ή μπαμπάλισμα! Στην περίπτωση βέβαια, που το άλλο παιδάκι είναι μεγαλύτερο και του μιλάει, του δίνει φιλάκι, τρέχει να του φέρει παιχνίδια κ.λπ. η εμπειρία γίνεται ακόμα πιο συναρπαστική!

8. Έχουμε καλούς τρόπους (και το δείχνουμε)

Ως γνωστόν τα παιδιά μάς μιμούνται. Από νωρίς λοιπόν, φροντίζουμε να δείχνουμε τον καλό και κοινωνικό μας χαρακτήρα μιλώντας πάντα ευγενικά σε όλους, από το μπαμπά του μέχρι την ταμία της τράπεζας. Επίσης, λέμε με κάθε ευκαιρία «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» όχι μόνο για ότι αφορά εμάς αλλά και εκ μέρους του μωρού.

Της Έλενας Γεμελιάρη, με τη συνεργασία της Κωνσταντίνας Γκόλτσιου, παιδίατρος-αναπτυξιολόγος, (www.gkoltsiou.gr).

Πηγή: HappyMom