Από το ιστολόγιο της Πελαγίας Παπανικολάου, Ανθρωποκεντρικά
Στις 19 Ιουνίου 2012 δημοσιοποιήθηκαν τα τρία κείμενα με τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Παιδιού του Ο.Η.Ε. (C.R.C.), οι οποίες αποτελούν το συμπερασματικό πλαίσιο, αναφορικά με την κατάσταση των Δικαιωμάτων του Παιδιού στην χώρα μας επί τη βάση τριών διεθνών δεσμευτικών κειμένων, ήτοι της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου για την πώληση Παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία και του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου για την εμπλοκή Παιδιών στις ένοπλες συγκρούσεις.
Κατά περιεχόμενο οι συστάσεις της Επιτροπής διατυπώνονται αξιολογικά, συνεκτιμώντας σε παράλληλη ανάγνωση με την 2η και 3η ενοποιημένη περιοδική έκθεση της Ελλάδος, την εναλλακτική έκθεση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που δραστηριοποιούνται στο πεδίο, τις διαπιστώσεις και προτάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη (κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού) και την έκθεση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (Ε.Π.Σ.Ε.).
Όπως σημειώνεται από το Ε.Π.Σ.Ε., στο σχετικό με το καλωσόρισμα των συστάσεων της C.R.C. Δελτίο Τύπου του: «Βασική διαπίστωση του ΟΗΕ είναι πως η Ελλάδα δεν έχει πολιτική για τα δικαιώματα του παιδιού αφού δεν υπάρχει κανένα όργανο συντονισμού της εφαρμογής των σχετικών πολιτικών ή έστω παρακολούθησης της εφαρμογής της Σύμβασης και των Πρωτοκόλλων της. Το Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού που δημιουργήθηκε το 2001 για να παραπλανήσει την Επιτροπή πως υπήρχε τέτοιο όργανο σχεδόν ποτέ δεν λειτούργησε και η επανίδρυσή του προκηρύχθηκε παραμονές της φετινής εξέτασης από τον ΟΗΕ με ανάλογο στόχο. Παράλληλα, όπως κάθε άλλη Επιτροπή του ΟΗΕ, επισημάνθηκε πως η Ελλάδα δεν έχει στατιστικά στοιχεία για την καταγραφή, παρακολούθηση και αποτίμηση των εφαρμοζόμενων πολιτικών και των διώξεων για παραβιάσεις των σχετικών νόμων. Τέλος, και αυτή η Επιτροπή επανέλαβε πως σχεδόν όλες οι προηγούμενες συστάσεις της (του 2002) αγνοήθηκαν από την Ελλάδα. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, η Επιτροπή έθιξε θέματα «ταμπού» για την Ελλάδα, όπως εφαρμογή της σαρίας στη Θράκη, παραβιάσεις των δικαιωμάτων τουρκικής και μακεδονικής μειονότητας και εκτεταμένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Ρομά. Επισήμανε επίσης τάση ιδρυματοποίησης των παιδιών χωρίς γονείς ή/και με αναπηρίες, απουσία αποτελεσματικής αντιμετώπισης κάθε μορφής βίας κατά των παιδιών, έλλειψη προστασίας των παιδιών αιτούντων άσυλο ή/και ασυνόδευτων ανηλίκων ή/και παιδιών των φαναριών, ανεπάρκειες της δικαιοσύνης ανηλίκων (που φτάνει να δικάζει και 9χρονα), απουσία σεξουαλικής παιδείας, καταγραφή θρησκεύματος μαθητών στα σχολεία, ελεύθερη προβολή προϊόντων εναλλακτικών του θηλασμού σε μαιευτήρια, κτλ».
Άξιο μνείας είναι το γεγονός, ότι η επιτροπή καταγράφει ως βασικό παράγοντα δυσκολίας εφαρμογής της Σύμβασης την δημοσιονομικά αρνητική συγκυρία «βάναυσης» περικοπής πόρων, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά:
«Η Επιτροπή σημειώνει ότι η ύφεση και η τρέχουσα χρηματοοικονομική κρίση έχει βαρύ τίμημα τόσο για τις οικογένειες όσο και για τις δημόσιες επενδύσεις στον κοινωνικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των προοπτικών εφαρμογής της Σύμβασης, ιδιαιτέρως όσον αφορά το άρθρο 4 αυτής. Δεδομένων των συνθηκών αυτών, η Επιτροπή προτρέπει το συμβαλλόμενο Κράτος, σε περιόδους επιβολής επαχθών δημοσιονομικών μέτρων, να καταβάλει προσπάθειες για τη διατήρηση και επέκταση των κοινωνικών επενδύσεων και της κοινωνικής προστασίας των ατόμων που βρίσκονται σε πιο ευάλωτη κατάσταση και να υιοθετεί μια ισότιμη προσέγγιση δίνοντας προτεραιότητα στα παιδιά». (παρ. 6, ενότητα ΙΙΙ).
Εστιάζοντας στα δικαιώματα των Παιδιών με Αναπηρία οι καίριες αξιολογήσεις και προτροπές του Οργάνου σκιαγράφονται στις ακόλουθες παραγράφους:
Ε. Αναπηρία, βασικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας (άρθρα 6, 18 (παρ. 3), 23, 24, 26, 27 (παρ. 1-3) της Σύμβασης)
Παιδιά με αναπηρίες
49. Η Επιτροπή σημειώνει ότι το συμβαλλόμενο κράτος έχει θεσπίσει νόμους και έχει θεσμοθετήσει υπηρεσίες και θεσμούς με στόχο την υποστήριξη των παιδιών με αναπηρίες, την προώθηση της συμμετοχής τους στη κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης της συνεργατικής διδασκαλίας στα σχολεία και της ανάπτυξης της αυτονομίας τους. Ωστόσο, η Επιτροπή εξακολουθεί να προβληματίζεται για τις υφιστάμενες βαθιά ριζωμένες διακρίσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν και για το ότι δεν επιτηρούνται με προσοχή τα μέτρα για τα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και για το γεγονός ότι το συμβαλλόμενο κράτος δεν διαθέτει στοιχεία για τα παιδιά με αναπηρίες. Ανησυχεί δε βαθύτατα για το ότι τα παιδιά κλείνονται με μεγάλη ευκολία σε ιδρύματα, κυρίως λόγω της έλλειψης μέσων ημερήσιας και κοινοτικής φροντίδας για τα παιδιά με σοβαρής μορφής αναπηριών. Η Επιτροπή εκφράζει περαιτέρω τη βαθιά της ανησυχία για το πρόσφατο κρούσμα στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων στα Λεχαινά όπου τα παιδιά με αναπηρίες διαβιούν κάτω από απάνθρωπες και απαράδεκτες συνθήκες, περιλαμβανόμενης της συστηματικής καταστολής και πρακτικών όπως να δένονται στο κρεβάτι τους και να αναγκάζονται να μένουν σε κρεβάτια-κλουβιά λόγω έλλειψης προσωπικού.
50. Η Επιτροπή, σύμφωνα με το Γενικό Σχόλιο αρ. 9 (2006) για τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρίες, συνιστά από το συμβαλλόμενο κράτος να :
(α) Αναθεωρήσει και εγκρίνει ειδική νομοθεσία προκειμένου να προστατέψει πλήρως όλα τα παιδιά με αναπηρίες και να καθιερώσει ένα σύστημα παρακολούθησης, το οποίο θα καταγράφει προσεκτικά την πρόοδο που γίνεται και θα προσδιορίζει τις ελλείψεις στην εφαρμογή,
(β) Παρέχει υπηρεσίες που θα βασίζονται στις ανάγκες της κοινότητας και θα εστιάζονται στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των παιδιών με αναπηρίες, την κάλυψη των βασικών τους αναγκών και τη διασφάλιση της επανένταξης και της συμμετοχής τους στη κοινωνία,
(γ) Καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την παροχή προγραμμάτων και υπηρεσιών για τα παιδιά με αναπηρίες με επαρκές ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικούς πόρους, καθώς και την περιοδική επανεξέταση της τοποθέτησης σε ιδρύματα των παιδιά και να υιοθετήσει, κατά προτεραιότητα, μέτρα που θα διασφαλίσουν ότι κανένα παιδί με αναπηρίες δεν θα ζει κάτω από τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες. Επιπλέον, ο εγκλεισμός τους σε ιδρύματα θα πρέπει να είναι το έσχατο μέσο ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού,
(δ) Εξοπλίσει τα σχολεία με τον απαραίτητο εξοπλισμό για τη συνεκπαίδευση των παιδιών με αναπηρίες και να διασφαλίσει ότι θα μπορούν να επιλέξουν το σχολείο της αρεσκείας τους ή να έχουν δυνατότητα μετεγγραφής μεταξύ των κανονικών σχολείων και των σχολείων ειδικής αγωγής σύμφωνα με το καλύτερο για αυτά (παιδιά) συμφέρον,
(ε) Παρέχει βοήθεια σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) που δραστηριοποιούνται για και με παιδιά με αναπηρίες, και
(στ) Εξασφαλίσει ότι κέντρα για παιδιά και άτομα με αναπηρίες είναι επαρκώς στελεχωμένα και ότι παρέχεται επαρκής κατάρτιση για το προσωπικό που εργάζεται επαγγελματικά με παιδιά με αναπηρίες, όπως εκπαιδευτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ιατρικό προσωπικό, προσωπικό υγείας, θεραπευτικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Στεκόμενοι/ες ρεαλιστικά απέναντι στις αιτιάσεις της Επιτροπής του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα του Παιδιού θα μπορούσαμε να πούμε, ότι δυστυχώς οι συστάσεις των Διεθνών Οργανισμών παραμένουν συστάσεις… αυτό ως μία μάλλον εύκολα συναγόμενη κρίση εκ μέρους μας, ψύχραιμα ειπωμένη δε ανεξάρτητα από τις ό,ποιες αδυναμίες συστημικής κοπής της παρακολούθησης της εφαρμοστικότητας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τους Διεθνείς Οργανισμούς. Όπως και να έχει είναι εξαιρετικά σημαντικό κατά την γνώμη μας, ότι για πρώτη φορά σε επίπεδο εξέτασης της χώρας μας, γύρω από την πορεία προόδου της Ελληνικής έννομης τάξης αναφορικά με την δικαιωματική βελτίωση της στην παρούσα θεματική απαντάται ρητή και ξεκάθαρη αποδοκιμασία της πρακτικής του εγκλεισμού και της ιδρυματοποίησης των Παιδιών με Αναπηρία με αξιομνημόνευτη μάλιστα ευκολία, ενώ κατονομάζεται συγκεκριμένη Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας, οι συνθήκες διαβίωσης στην οποία χαρακτηρίζονται ως απάνθρωπες και απαράδεκτες.
«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω», …θα μπορούσε να αντιλέξει μετά παρρησίας κάποιος/α…
Ο χρόνος θα δείξει…
Ο χρόνος και οι πολιτικές προθέσεις από πλευράς Ελληνικών Αρχών.
Με την υποσημείωση όμως, ότι στις μέρες μας καταφανώς τόσο ο χρόνος όσος και οι πολιτικές προθέσεις δεν φαίνονται να είναι «δικαιωματικοί σύμμαχοι»…
Στις 19 Ιουνίου 2012 δημοσιοποιήθηκαν τα τρία κείμενα με τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Παιδιού του Ο.Η.Ε. (C.R.C.), οι οποίες αποτελούν το συμπερασματικό πλαίσιο, αναφορικά με την κατάσταση των Δικαιωμάτων του Παιδιού στην χώρα μας επί τη βάση τριών διεθνών δεσμευτικών κειμένων, ήτοι της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου για την πώληση Παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία και του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου για την εμπλοκή Παιδιών στις ένοπλες συγκρούσεις.
Κατά περιεχόμενο οι συστάσεις της Επιτροπής διατυπώνονται αξιολογικά, συνεκτιμώντας σε παράλληλη ανάγνωση με την 2η και 3η ενοποιημένη περιοδική έκθεση της Ελλάδος, την εναλλακτική έκθεση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που δραστηριοποιούνται στο πεδίο, τις διαπιστώσεις και προτάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη (κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού) και την έκθεση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (Ε.Π.Σ.Ε.).
Όπως σημειώνεται από το Ε.Π.Σ.Ε., στο σχετικό με το καλωσόρισμα των συστάσεων της C.R.C. Δελτίο Τύπου του: «Βασική διαπίστωση του ΟΗΕ είναι πως η Ελλάδα δεν έχει πολιτική για τα δικαιώματα του παιδιού αφού δεν υπάρχει κανένα όργανο συντονισμού της εφαρμογής των σχετικών πολιτικών ή έστω παρακολούθησης της εφαρμογής της Σύμβασης και των Πρωτοκόλλων της. Το Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού που δημιουργήθηκε το 2001 για να παραπλανήσει την Επιτροπή πως υπήρχε τέτοιο όργανο σχεδόν ποτέ δεν λειτούργησε και η επανίδρυσή του προκηρύχθηκε παραμονές της φετινής εξέτασης από τον ΟΗΕ με ανάλογο στόχο. Παράλληλα, όπως κάθε άλλη Επιτροπή του ΟΗΕ, επισημάνθηκε πως η Ελλάδα δεν έχει στατιστικά στοιχεία για την καταγραφή, παρακολούθηση και αποτίμηση των εφαρμοζόμενων πολιτικών και των διώξεων για παραβιάσεις των σχετικών νόμων. Τέλος, και αυτή η Επιτροπή επανέλαβε πως σχεδόν όλες οι προηγούμενες συστάσεις της (του 2002) αγνοήθηκαν από την Ελλάδα. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, η Επιτροπή έθιξε θέματα «ταμπού» για την Ελλάδα, όπως εφαρμογή της σαρίας στη Θράκη, παραβιάσεις των δικαιωμάτων τουρκικής και μακεδονικής μειονότητας και εκτεταμένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Ρομά. Επισήμανε επίσης τάση ιδρυματοποίησης των παιδιών χωρίς γονείς ή/και με αναπηρίες, απουσία αποτελεσματικής αντιμετώπισης κάθε μορφής βίας κατά των παιδιών, έλλειψη προστασίας των παιδιών αιτούντων άσυλο ή/και ασυνόδευτων ανηλίκων ή/και παιδιών των φαναριών, ανεπάρκειες της δικαιοσύνης ανηλίκων (που φτάνει να δικάζει και 9χρονα), απουσία σεξουαλικής παιδείας, καταγραφή θρησκεύματος μαθητών στα σχολεία, ελεύθερη προβολή προϊόντων εναλλακτικών του θηλασμού σε μαιευτήρια, κτλ».
Άξιο μνείας είναι το γεγονός, ότι η επιτροπή καταγράφει ως βασικό παράγοντα δυσκολίας εφαρμογής της Σύμβασης την δημοσιονομικά αρνητική συγκυρία «βάναυσης» περικοπής πόρων, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά:
«Η Επιτροπή σημειώνει ότι η ύφεση και η τρέχουσα χρηματοοικονομική κρίση έχει βαρύ τίμημα τόσο για τις οικογένειες όσο και για τις δημόσιες επενδύσεις στον κοινωνικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των προοπτικών εφαρμογής της Σύμβασης, ιδιαιτέρως όσον αφορά το άρθρο 4 αυτής. Δεδομένων των συνθηκών αυτών, η Επιτροπή προτρέπει το συμβαλλόμενο Κράτος, σε περιόδους επιβολής επαχθών δημοσιονομικών μέτρων, να καταβάλει προσπάθειες για τη διατήρηση και επέκταση των κοινωνικών επενδύσεων και της κοινωνικής προστασίας των ατόμων που βρίσκονται σε πιο ευάλωτη κατάσταση και να υιοθετεί μια ισότιμη προσέγγιση δίνοντας προτεραιότητα στα παιδιά». (παρ. 6, ενότητα ΙΙΙ).
Εστιάζοντας στα δικαιώματα των Παιδιών με Αναπηρία οι καίριες αξιολογήσεις και προτροπές του Οργάνου σκιαγράφονται στις ακόλουθες παραγράφους:
Ε. Αναπηρία, βασικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας (άρθρα 6, 18 (παρ. 3), 23, 24, 26, 27 (παρ. 1-3) της Σύμβασης)
Παιδιά με αναπηρίες
49. Η Επιτροπή σημειώνει ότι το συμβαλλόμενο κράτος έχει θεσπίσει νόμους και έχει θεσμοθετήσει υπηρεσίες και θεσμούς με στόχο την υποστήριξη των παιδιών με αναπηρίες, την προώθηση της συμμετοχής τους στη κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης της συνεργατικής διδασκαλίας στα σχολεία και της ανάπτυξης της αυτονομίας τους. Ωστόσο, η Επιτροπή εξακολουθεί να προβληματίζεται για τις υφιστάμενες βαθιά ριζωμένες διακρίσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν και για το ότι δεν επιτηρούνται με προσοχή τα μέτρα για τα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και για το γεγονός ότι το συμβαλλόμενο κράτος δεν διαθέτει στοιχεία για τα παιδιά με αναπηρίες. Ανησυχεί δε βαθύτατα για το ότι τα παιδιά κλείνονται με μεγάλη ευκολία σε ιδρύματα, κυρίως λόγω της έλλειψης μέσων ημερήσιας και κοινοτικής φροντίδας για τα παιδιά με σοβαρής μορφής αναπηριών. Η Επιτροπή εκφράζει περαιτέρω τη βαθιά της ανησυχία για το πρόσφατο κρούσμα στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων στα Λεχαινά όπου τα παιδιά με αναπηρίες διαβιούν κάτω από απάνθρωπες και απαράδεκτες συνθήκες, περιλαμβανόμενης της συστηματικής καταστολής και πρακτικών όπως να δένονται στο κρεβάτι τους και να αναγκάζονται να μένουν σε κρεβάτια-κλουβιά λόγω έλλειψης προσωπικού.
50. Η Επιτροπή, σύμφωνα με το Γενικό Σχόλιο αρ. 9 (2006) για τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρίες, συνιστά από το συμβαλλόμενο κράτος να :
(α) Αναθεωρήσει και εγκρίνει ειδική νομοθεσία προκειμένου να προστατέψει πλήρως όλα τα παιδιά με αναπηρίες και να καθιερώσει ένα σύστημα παρακολούθησης, το οποίο θα καταγράφει προσεκτικά την πρόοδο που γίνεται και θα προσδιορίζει τις ελλείψεις στην εφαρμογή,
(β) Παρέχει υπηρεσίες που θα βασίζονται στις ανάγκες της κοινότητας και θα εστιάζονται στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των παιδιών με αναπηρίες, την κάλυψη των βασικών τους αναγκών και τη διασφάλιση της επανένταξης και της συμμετοχής τους στη κοινωνία,
(γ) Καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την παροχή προγραμμάτων και υπηρεσιών για τα παιδιά με αναπηρίες με επαρκές ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικούς πόρους, καθώς και την περιοδική επανεξέταση της τοποθέτησης σε ιδρύματα των παιδιά και να υιοθετήσει, κατά προτεραιότητα, μέτρα που θα διασφαλίσουν ότι κανένα παιδί με αναπηρίες δεν θα ζει κάτω από τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες. Επιπλέον, ο εγκλεισμός τους σε ιδρύματα θα πρέπει να είναι το έσχατο μέσο ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού,
(δ) Εξοπλίσει τα σχολεία με τον απαραίτητο εξοπλισμό για τη συνεκπαίδευση των παιδιών με αναπηρίες και να διασφαλίσει ότι θα μπορούν να επιλέξουν το σχολείο της αρεσκείας τους ή να έχουν δυνατότητα μετεγγραφής μεταξύ των κανονικών σχολείων και των σχολείων ειδικής αγωγής σύμφωνα με το καλύτερο για αυτά (παιδιά) συμφέρον,
(ε) Παρέχει βοήθεια σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) που δραστηριοποιούνται για και με παιδιά με αναπηρίες, και
(στ) Εξασφαλίσει ότι κέντρα για παιδιά και άτομα με αναπηρίες είναι επαρκώς στελεχωμένα και ότι παρέχεται επαρκής κατάρτιση για το προσωπικό που εργάζεται επαγγελματικά με παιδιά με αναπηρίες, όπως εκπαιδευτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ιατρικό προσωπικό, προσωπικό υγείας, θεραπευτικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Στεκόμενοι/ες ρεαλιστικά απέναντι στις αιτιάσεις της Επιτροπής του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα του Παιδιού θα μπορούσαμε να πούμε, ότι δυστυχώς οι συστάσεις των Διεθνών Οργανισμών παραμένουν συστάσεις… αυτό ως μία μάλλον εύκολα συναγόμενη κρίση εκ μέρους μας, ψύχραιμα ειπωμένη δε ανεξάρτητα από τις ό,ποιες αδυναμίες συστημικής κοπής της παρακολούθησης της εφαρμοστικότητας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τους Διεθνείς Οργανισμούς. Όπως και να έχει είναι εξαιρετικά σημαντικό κατά την γνώμη μας, ότι για πρώτη φορά σε επίπεδο εξέτασης της χώρας μας, γύρω από την πορεία προόδου της Ελληνικής έννομης τάξης αναφορικά με την δικαιωματική βελτίωση της στην παρούσα θεματική απαντάται ρητή και ξεκάθαρη αποδοκιμασία της πρακτικής του εγκλεισμού και της ιδρυματοποίησης των Παιδιών με Αναπηρία με αξιομνημόνευτη μάλιστα ευκολία, ενώ κατονομάζεται συγκεκριμένη Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας, οι συνθήκες διαβίωσης στην οποία χαρακτηρίζονται ως απάνθρωπες και απαράδεκτες.
«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω», …θα μπορούσε να αντιλέξει μετά παρρησίας κάποιος/α…
Ο χρόνος θα δείξει…
Ο χρόνος και οι πολιτικές προθέσεις από πλευράς Ελληνικών Αρχών.
Με την υποσημείωση όμως, ότι στις μέρες μας καταφανώς τόσο ο χρόνος όσος και οι πολιτικές προθέσεις δεν φαίνονται να είναι «δικαιωματικοί σύμμαχοι»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου