του Μηνά Ευσταθίου
Εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, φαίνεται να προκαλείται μία ευρείας κλίμακας κρίση και απορρύθμιση των εκπαιδευτικών συστημάτων όλων των χωρών. Το ελληνικό υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης από τις αρχές του 21ου αιώνα -στο πλαίσιο μιας νέας νομικοπολιτικής προσέγγισης - υιοθέτησε «τη φιλοσοφία της ένταξης των ατόμων με αναπηρία και των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην κοινωνική ζωή και στην επαγγελματική δραστηριότητα». Με το Ν. 2817/2000 ιδρύονται τα ΚΔΑΥ(2) και με το Ν. 3699/2008 θεσμοθετούνται τα ΚΕΔΔΥ(3) στο πλαίσιο μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που στόχευε στον περιορισμό του σχολικού και του κοινωνικού αποκλεισμού των ΑμΑ(4) και των ΑμΕΕΑ(5). Μέχρι σήμερα οι σχέσεις τους με τους εκπαιδευτικούς θεσμούς δεν έχουν σταθεροποιηθεί προς την κατεύθυνση της φιλοσοφίας της ένταξης των ΑμΑ και των ΑμΕΕΑ στο σχολείο, ενώ η σχολική ένταξη συναντά σοβαρά προβλήματα στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Γιατί τα σχολεία αυτά βρίσκονται βαθιά εγκλωβισμένα ανάμεσα σε έναν αρνητικό και ένα θετικό πόλο: όπου η συμπεριφορά του μαθητή κατηγοροποιείται στο πεδίο των καλών και των κακών βαθμών, των καλών και των κακών παρατηρήσεων. Τα ΚΕΔΔΥ και το υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δεν περιλαμβάνονται καν στους σχεδιασμούς και τις πολιτικές προτεραιότητες του Υπουργείου Παιδείας. Με το Ν. 3966/2011 καταργείται το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και κατά συνέπεια το Τμήμα Ειδικής Αγωγής που καθοδηγεί επιστημονικά τα ΚΕΔΔΥ, ενώ στο σχέδιο νόμου για τη ριζική αναδιάρθρωση των περιφερειακών υπηρεσιών διοίκησης της εκπαίδευσης – στο πλαίσιο περιορισμού των δημοσίων δαπανών – τα ΚΕΔΔΥ φαίνεται να απορροφούνται σε ένα ολιγομελές Γραφείο Ειδικής Αγωγής που θα λειτουργεί σε κάθε Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ο εκπαιδευτικός θεσμός των ΚΔΑΥ, παρά τις δομικές και υποκειμενικές του αδυναμίες, στήριξε τη σχολική και κοινωνική ένταξη των ΑμΑ και των ΑμΕΕΑ. Οφείλουμε να αποτρέψουμε την κατάργησή του και να διαπραγματευτούμε τον επαναπροσδιορισμό της φιλοσοφίας του, αλλά κυρίως τους κοινωνικούς, παιδαγωγικούς, εκπαιδευτικούς και προνοιακούς όρους της λειτουργίας του. Να τον μετατρέψουμε σε ΚΕΑΠΥ(6) στηρίζοντας με επιστημονικούς και πολιτικούς όρους τη σχολική και κοινωνική ένταξη των ΑμΑ και των ΑμΕΕΑ.
*Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευθεί στο 54ο τεύχος (Αυγούστου - Οκτωβρίου 2011) του περιοδικού «ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ»
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο alfavita
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου