Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ το παιδί τους στο αυτοκίνητο, σύμφωνα με τον Δρ. David Diamond, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα.
Ο Diamond έχει μελετήσει τους λόγους πίσω από το φαινόμενο των ξεχασμένων παιδιών στα αυτοκίνητα και τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη, τα οποία μπορούν να προκύψουν σε όλους τους ανθρώπινους εγκεφάλους.
Στο παρελθόν, ο Diamond χαρακτήριζε το φαινόμενο ως «Σύνδρομο Ξεχασμένου Μωρού», το οποίο, όπως είπε ο ίδιος στο NBC News, είναι ένας όρος που επινοήθηκε από τα ΜΜΕ. Αλλά, όταν είδε την κατακραυγή που δέχθηκε από τους γονείς, που τους απονεμήθηκε αυτός ο όρος, είπε ότι σταμάτησε να χρησιμοποιεί πλέον αυτή την ορολογία.
Οι αρχές του φαινομένου αυτού, ωστόσο, παραμένουν αμετάβλητες.
«Όλοι έχουμε βιώσει αυτή την κατάσταση, στην οποία σχεδιάζουμε να κάνουμε κάτι στο μέλλον, και μετά το ξεχνάμε τελείως», δηλώνει ο Diamond.
Υπογραμμίζει, επίσης, ότι γι’ αυτό ευθύνονται πολλοί παράγοντες που βρίσκονται στον εγκέφαλο. Ο πρώτος παράγοντας είναι τα βασικά γάγγλια, το κέντρο του εγκεφάλου, το οποίο λειτουργεί σε υποσυνείδητο επίπεδο. Ο Diamond λέει ότι, είναι το μέρος του εγκεφάλου που «αποθηκεύει» τις διάφορες ικανότητες, όπως την ικανότητα να οδηγείς ένα ποδήλατο, και επιτρέπει στους ανθρώπους να «μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο».
Τα βασικά γάγγλια λειτουργούν ανεξάρτητα από τον ιππόκαμπο, το οποίο είναι το μέρος του εγκεφάλου που αφορά τη συνειδητή επίγνωση και τις νέες πληροφορίες. Ο ιππόκαμπος και ο μετωπικός φλοιός συνεργάζονται για τον προγραμματισμό μελλοντικών δραστηριοτήτων και γεγονότων.
Ο Diamond χρησιμοποιεί έναν αγώνα τένις, για να εξηγήσει πώς τα τρία κομμάτια του εγκεφάλου μπορούν να λειτουργήσουν σε τέλεια αρμονία.
Τα βασικά γάγγλια επιτρέπουν σε έναν παίκτη του τένις να χτυπήσει την μπάλα με σχεδόν αντανακλαστικό τρόπο, ενώ ο ιππόκαμπος και ο μετωπικός φλοιός επιτρέπουν στον παίκτη να σχεδιάσει την επόμενη στρατηγική του.
«Αυτή είναι μία περίπτωση, στην οποία τα συστήματα ανταγωνίζονται μεταξύ τους», λέει ο Diamond. «Στην περίπτωση που οδηγείς σπίτι, τα βασικά γάγγλια θα σε πάνε από το σημείο Α στο σημείο Β, με μία τόσο αυτοματοποιημένη διαδικασία, που μπορεί να καταστείλει τον ιππόκαμπο. Λένε ότι μπορεί να ξεχάσεις να σταματήσεις στο μαγαζί που θες, αλλά δεν γίνεται να ξεχάσεις ότι το παιδί σου είναι στο αυτοκίνητο. Μπορώ να το καταλάβω πλήρως. Δέχομαι αυτό το επιχείρημα, αλλά δεν μπορώ να τα βάλω με τη λειτουργία του εγκεφάλου».
Ο Diamond έχει πάρει συνεντεύξεις από αρκετούς γονείς, των οποίων τα παιδιά έχουν πεθάνει ξεχασμένα στο αυτοκίνητο, και είπε ότι αναγνωρίζει ένα κοινό μοτίβο σε αυτές τις ιστορίες.
«Όταν υπό κανονικές συνθήκες, ο γονέας το πρωί δεν πηγαίνει το παιδί στο σχολείο αλλά πηγαίνει κατευθείαν στη δουλειά, συμβαίνει να εισέρχεται σε μία κατάσταση «αυτόματου πιλότου» η οποία, συνήθως, είναι η διαδρομή από το σπίτι μέχρι την δουλειά. Έτσι, τα βασικά γάγγλια σε οδηγούν στο να νομίζεις ότι η διαδρομή σου δεν περιλαμβάνει το παιδί», είπε.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, λέει ο Diamond, το παιδί είναι ήσυχο και εκτός της ορατότητας του γονέα, γεγονός που τον αναγκάζει να χάσει την συνείδηση των πράξεών του.
«Η διαστρέβλωση έγκειται στο γεγονός, πως, αν και δεν αφήνεις το παιδί στο σχολείο, ο εγκέφαλος δημιουργεί ψευδομνήμες, ότι πράγματι το άφησες», λέει ο Diamond. «Εάν το παιδί δεν είναι στο αυτοκίνητο, τότε το παιδί πρέπει να είναι εκεί που πρέπει. Έτσι, οι γονείς πηγαίνουν στη δουλειά, όντας απόλυτα βέβαιοι, ότι το παιδί τους είναι ασφαλές».
Επίσης, ο εγκέφαλος θα καλύψει τα κενά μνήμης και, η σημασία του ξεχασμένου ατόμου ή του αντικειμένου, θα χαθεί.
«Αυτό που προσπαθώ να πω στους ανθρώπους είναι ότι, όταν κάποιος μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία, δεν έχει να κάνει με τη σημασία του αντικειμένου που ξεχνάει. Πρόκειται για ένα δυναμικό σύστημα του εγκεφάλου, η οποία κάνει τα πράγματα τόσο ασήμαντα, όσο ένα σκουπιδάκι που ξεχνάς στο αυτοκίνητό σου», λέει ο Diamond. «Το να ξεχνάς ένα σκυλί ή ένα μωρό στο αμάξι, οφείλεται στις τραγικές λειτουργίες της μνήμης».
«Οποιοσδήποτε μπορεί να ξεχάσει ένα παιδί στο αυτοκίνητο, όταν ο γονέας «ζει» μέσα στη ρουτίνα του και το παιδί είναι στο πίσω μέρος», δήλωσε ο Diamond, «αν όλα αυτά τα στοιχεία μπουν σε λειτουργία, ένα παιδί μπορεί να πεθάνει».
Από το 1994, 804 παιδιά έχουν πεθάνει από ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη στα αυτοκίνητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με το Kids and Cars, ένα κέντρο υποστήριξης, που διεξάγει έρευνα σχετικά με τους κινδύνους των αυτοκινήτων στα παιδιά.
Στο 55% των περιπτώσεων αυτών, ο γονέας δεν γνώριζε ότι το παιδί ήταν στο όχημα.
«Πρώτα απ ‘όλα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς είναι, ότι αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα», δήλωσε στο NBC News, ο Amber Andreasen, διευθυντής του Kids and Cars.
Αν και ο Andreasen πρότεινε τη χρήση μιας εφαρμογής τηλεφώνου, η οποία ειδοποιεί το γονέα για το παιδί στο αυτοκίνητο, βάζοντας ένα παπούτσι ή ένα χαρτοφύλακα στο πίσω κάθισμα ή φροντίζοντας να ανοίξει ο γονιός την πίσω πόρτα σε κάθε στάση, το Kids and Cars ελπίζει ότι το Κογκρέσο σύντομα θα εφαρμόσει υποχρεωτικούς κανονισμούς σε όλα τα επιβατικά αυτοκίνητα της Αμερικής.
Ο νόμος Hot Cars 2017, επιδιώκει να εγκαταστήσει οπτικά και ακουστικά μηνύματα στα αυτοκίνητα, ώστε να υπενθυμίζει στον γονέα την ύπαρξη του παιδιού στο πίσω κάθισμα, πριν εκείνος βγει από το όχημα.
«Ο λόγος για τον οποίο αυτό είναι τόσο σημαντικό, είναι επειδή οι γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και στους ίδιους», δήλωσε ο Andreasen. «Σκέφτονται, ‘Πώς γίνεται να ξεχάσω κάτι τέτοιο; Είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου’. Και εκεί τη «πατάνε»!
Ο Andreasen δήλωσε ότι το Kids and Cars εξακολουθεί να εργάζεται στην υποστήριξη αυτού του νόμου, αλλά δήλωσε, επίσης, ότι η τεχνολογία αυτή βρίσκεται, ήδη, σε πολλά αυτοκίνητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη μορφή αισθητήρων ζώνης ασφαλείας, ενώ οι κατασκευαστές αυτών των τεχνολογιών έχουν έρθει σε επαφή με την οργάνωση, προσφέροντας βοήθεια στην ανάπτυξη τεχνολογίας σε περίπτωση ανάγκης.
Πηγή: nbcnews.co via singleparent
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου