Ένα "αυστηρώς ακατάλληλο" παραμύθι

του Άρη Μαλανδράκη στο protagon

«Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια βασίλισσα που γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Προσκάλεσε λοιπόν όλες τις νεράιδες του βασιλείου στα βαφτίσια, αλλά ξέχασε να καλέσει μια από αυτές που ήταν και μάγισσα. Εκείνη ήλθε απρόσκλητη και, καθώς πέρασε μπροστά από την κούνια, έδωσε στο μωρό μια κατάρα που έλεγε ότι όταν γίνει δεκαπέντε ετών θα τρυπήσει το δάχτυλό της στο αδράχτι μιας ανέμης και θα πεθάνει...». Ετσι ξεκινά ένα από τα πιο κλασικά παραμύθια, η Ωραία Κοιμωμένη του δάσους, του διάσημου Γάλλου συγγραφέα παραμυθιών Σαρλ Περό (1628-1703). Το παραμύθι ξαναγράφηκε το 1810 από τους Γερμανούς αδελφούς Γκριμ, ενώ μεταφέρθηκε το 1959 σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων από τον Ντίσνεϊ διατηρώντας το βασικό μύθο. Σύμφωνα με αυτόν, όταν η πριγκίπισσα έγινε δεκαπέντε χρονών ανέβηκε στον ψηλότερο πύργο του παλατιού, εκεί βρήκε μια γριά (που ήταν η μάγισσα μεταμφιεσμένη) να γνέθει σε μια ανέμη. Η γριά τής τρύπησε το δάχτυλο στο αδράχτι με αποτέλεσμα να πέσει σε λήθαργο. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα έπεσαν σε βαρύ πένθος και, μη θέλοντας να τη θάψουν, έφτιαξαν για αυτήν ένα στολισμένο κρεβάτι στον ψηλότερο πύργο καλύπτοντας την περιοχή με ένα δάσος από αγκάθια για να την προστατέψουν. Τα χρόνια κύλησαν, ώσπου φάνηκε ένας πρίγκηπας, πέρασε τους κινδύνους που συνάντησε στο δρόμο του, ανέβηκε στον πύργο και με ένα φιλί ξύπνησε την όμορφη πριγκίπισσα και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, όπως λένε τα παραμύθια -ή μήπως όχι;      

Το παραμύθι του Περό αποτελούσε «εξωραϊσμένη» μετεγγραφή προφορικών παραδόσεων που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά. Οι ιστορίες αυτές ήταν ιδιαίτερα σκληρές και... διαστροφικές στην αρχική μορφή τους. Η παλαιότερη καταγεγραμμένη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης ανήκει στον Ιταλό ποιητή, αυλικό και συλλέκτη παραμυθιών Τζιαμπατίστα Μπαζίλε (1575-1632), που διατήρησε τον hard core πυρήνα ενός παραμυθιού αυστηρά ακατάλληλου για ανηλίκους! Η πριγκίπισσα δεν πέφτει σε λήθαργο, αλλά πεθαίνει. Οταν ο πρίγκηπας την βρίσκει στον πύργο δεν την φιλά για να την ξυπνήσει, αλλά τη βιάζει αποδεικνύοντας ότι εκτός από βιαστής είναι επιπλέον νεκρόφιλος. Το σπέρμα του γονιμοποιείται και εννέα μήνες αργότερα η -νεκρή κατά τα άλλα- πριγκίπισσα γεννά ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Μια μέρα το αγόρι, βυζαίνοντας το δάχτυλο της μητέρας του, ρουφά το δηλητήριο της μάγισσας επιτρέποντας στην πριγκίπισσα να ξυπνήσει από το νεκροκρέβατο. Αρκετούς μήνες μετά, ο πρίγκηπας επιστρέφει για να κάνει ξανά έρωτα με τη νεκρή αλλά προς μεγάλη του έκπληξη τη βρίσκει ζωντανή. Της εξομολογείται ότι αυτός είναι ο πατέρας των παιδιών της, με αποτέλεσμα να περάσουν ένα καυτό διήμερο μαζί. Κατόπιν, ο πρίγκηπας επιστρέφει στο αρχοντικό του και στη γυναίκα του, καθ' ότι παντρεμένος. Οταν εκείνη μαθαίνει την παράνομη σχέση και τους καρπούς του έρωτά του, διατάζει να συλλάβουν τα δύο παιδιά, να τους κόψουν το λαιμό και να μαγειρέψουν τα κορμάκια τους. Το ίδιο βράδυ, βλέπει με σαδιστική χαρά τον άντρα της να τα γεύεται και του αποκαλύπτει ότι τρώει την σάρκα εκ της σαρκός του. Ο μάγειρας όμως δεν είχε σφάξει τα παιδιά, αλλά τα είχε αντικαταστήσει με κατσικίσιο κρέας. Ετσι, ο (νεκρόφιλος και βιαστής, για να μην ξεχνιόμαστε) πρίγκηπας απέφυγε τον κανιβαλισμό και παντρεύτηκε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου του... 

Η σύγχρονη ψυχανάλυση προσέγγισε το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης, δίνοντας έμφαση στη σεξουαλική ωρίμανση και τις συνέπειές της. Χαρακτηριστική είναι η ερμηνεία που δίνει ο ψυχίατρος Θοδωρής Δασκαλόπουλος (δες εδώ) όπου γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Την ημέρα των γενεθλίων της, τσιμπάει (προσέξτε ότι το prick σημαίνει και πέος στην αγγλική αργκώ) το δάχτυλό της με ένα αδράχτι, και πέφτει σε βαθύ ύπνο. Η σημασία της ηλικίας των δεκαπέντε ετών, δείχνει ότι αυτό είναι το σημείο της σεξουαλικής ωρίμανσης, όπως και με την Κοκκινοσκουφίτσα. Οταν τσιμπάει το δάχτυλό της, τρέχει αίμα, προφανώς ένα σημάδι για την έναρξη της εμμήνου ρύσης και την ανάπτυξη της γυναικείας φύσης. Η ειδική αναφορά στο δάχτυλο, εμπεριέχει το συμβολισμό για τις πρώτες αυνανιστικές αφυπνίσεις (...) Το άλσος αναπτύσσεται γύρω από τον πύργο για να εμποδίσει την επέλαση των ανδρών, αυτό είναι η προστασία της. Πολλοί άνδρες έρχονται και προσπαθούν να την ξυπνήσουν, αλλά μπλέκουν στα αγκάθια του άλσους και δεν φτάνουν σε αυτήν. Το σύμβολο του πύργου αποτελεί φαλλικό σύμβολο, είναι εγκλωβισμένη στην ιδέα του πέους, με αποτέλεσμα να παρασύρει τους άνδρες που προσπαθούν να την φλερτάρουν, άδικα όμως όπως προκύπτει. Ωστόσο, όταν εμφανίζεται ο Πρίγκηπας, ο κατάλληλος άντρας αν θέλετε, τα αγκάθια αντικαθίστανται από τα λουλούδια που κινούνται μακριά ώστε να δημιουργηθεί ένα σαφές και ανεμπόδιστο μονοπάτι έως την κοιμισμένη κόρη. Ως εκ τούτου, τον έχει ήδη αποδεχθεί ως ερωτικό σύντροφο και έχει συμφιλιωθεί πλέον με τη σεξουαλική ωριμότητά της. Το φιλί είναι πλέον αυτό που διεγείρει τον ερωτικό πόθο, ενώ οι απαγορευμένες αναζητήσεις με το δάκτυλο ανήκουν στο εφηβικό παρελθόν (...) Σε ορισμένα άτομα, η καθήλωση της libido στην άνευ όρων παράδοση του ερωτικού αντικειμένου κατά τη φάση του ύπνου, παίρνει διαστάσεις παραφιλίας. Είναι γνωστή, αν και όχι ιδιαίτερα συχνή, η σεξουαλική διαστροφή με τον ίδιο όρο: "Σύνδρομο της ωραίας κοιμωμένης"».