Η άσκηση ήταν η εξής: Η Μυρτώ και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης της έπρεπε να ζωγραφίσουν το σώμα τους, υποδεικνύοντας αν κάποιος τα ακούμπησε σε σημείο που δεν έπρεπε. Είχαν ήδη διδαχθεί τις διαφορές στο σώμα των αγοριών και των κοριτσιών, τα καλά και κακά αγγίγματα, τα «απαγορευμένα» σημεία. Επίσης, είχαν ορίσει το δικό τους δίχτυ προστασίας, όπως τους είχε μάθει η δασκάλα να το λένε. Εναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων, μαμά, μπαμπάς και ένα-δυο άτομα ακόμη στα οποία θα μιλούσαν αν συνέβαινε κάτι περίεργο, αν κάποιος τα ακουμπούσε εκεί όπου δεν έπρεπε.
Ολα αυτά, η Μυρτώ, 10 χρόνων σήμερα, τα διδάσκεται από την πρώτη δημοτικού, μία φορά την εβδομάδα, με πολλή αγάπη, φροντίδα, φαντασία και τόλμη. Με κατάλληλο παιδαγωγικό υλικό και εικονογράφηση, με έξυπνες δραστηριότητες και παιχνίδι· η σεξουαλική αγωγή είναι μια ευχάριστη και ουσιαστική προσέγγιση, ένα πολύτιμο μάθημα ζωής. Τα παιδιά λύνουν τις απορίες τους, παίρνουν ξεκάθαρα μηνύματα, επεξεργάζονται σταδιακά λέξεις όπως «γέννα», «μήτρα», «πέος», «προφύλαξη», «σεξ» – λέξεις που ούτως ή άλλως ακούν από πολλές πηγές, μπαίνουν σε ένα πλαίσιο ανάλυσης και κατανόησης.
Η Μυρτώ πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. Στο δημόσιο σχολείο, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση μπήκε μόλις πέρυσι στη βάση της υποχρεωτικότητας. Από τον Απρίλιο του 2021 έχει εκπονηθεί από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και υλοποιείται επιμορφωτικό πρόγραμμα, το οποίο παρακολουθούν οι εκπαιδευτικοί. Δεν γνωρίζω τι εργαλεία παίρνουν στα χέρια τους οι δάσκαλοι στο δημόσιο σχολείο και τι δουλειά γίνεται, το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης όμως χρειάζεται επιστημονική κατάρτιση και ιδιαίτερη φροντίδα, απαιτεί διαφορετική προσέγγιση και ευαισθησία. Χωρίς τα βασικά εφόδια οι εκπαιδευτικοί, και να θέλουν, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σωστά στον ρόλο τους.
Οι υποθέσεις των τελευταίων ημερών, η 12χρονη στον Κολωνό, τα δύο παιδιά στα Πετράλωνα που καταγγέλλουν τον πατέρα τους και άλλα άτομα για κατ’ εξακολούθηση βιασμούς, ο γνωστός παιδικός συγγραφέας που διώκεται για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας και πόσα άλλα ακόμη που δεν βγαίνουν στο φως –από τις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, μόλις οι 2 στις 100 γίνονται γνωστές– αναδεικνύουν τα σοβαρά κενά όχι μόνο στη διαχείριση μετά, αλλά και στην πρόληψη. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει καθυστερήσει πολύ. Δυστυχώς, υπάρχουν και συμπεριφορές απίστευτης οπισθοδρόμησης από γονείς που θεωρούν ότι αυτές οι συζητήσεις στον χώρο του σχολείου απειλούν την ψυχική και πνευματική υγεία των παιδιών τους, τους προκαλούν τραύματα.
Πριν από λίγα χρόνια, σε νηπιαγωγείο της Κρήτης, οι νηπιαγωγοί προσπάθησαν να μιλήσουν στα παιδιά για θέματα σεξουαλικότητας και φύλου μέσω ενός πρωτότυπου εκπαιδευτικού προγράμματος. Κατέληξαν στον εισαγγελέα, ο οποίος τους παρέπεμψε σε δίκη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου