Στη Νότιο Κορέα οι καλοκαιρινές διακοπές διαρκούν πέντε βδομάδες, στη Γερμανία, τη Δανία, τη Βρετανία έξι, στην Ιαπωνία εφτά, στις ΗΠΑ δέκα και στην Κύπρο δεκατρείς.
Κάθε καλοκαίρι, με το που έκλειναν τα σχολεία, εγώ και αδερφή μου δεν χάναμε καιρό. Φορτώναμε τα συμπράγκαλά μας σε μια τσάντα και ανηφορίζαμε για το χωριό της γιαγιάς, για να βρούμε ξαδέλφια και φίλους πολλούς. Ήταν ευλογία εκείνα τα καλοκαίρια. Απέραντη δόση ελευθερίας, παιχνίδι από το πρωί μέχρι το βράδυ, πολλές σκανδαλιές που νομίζαμε ότι κανένας δεν τις έπαιρνε είδηση.
Από τότε πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Καθώς οι περισσότερες γιαγιάδες εργάζονται, οι θερινές διακοπές είναι μεν χαρά για τα παιδιά, αλλά ένα τεράστιο πρόβλημα για τους γονείς. Και έτσι, ενώ οι μικροί χαίρονται που για τρεις μήνες ξεγνοιάζουν από τον μπελά του σχολείου, οι μεγάλοι κτυπούν με απελπισία το κεφάλι τους στον τοίχο για το ποιος θα προσέχει για ένα τόσο μεγάλο διάστημα τα παιδιά τους. Γι' αυτό και η συνηθισμένη συζήτηση αυτό το διάστημα, όπου υπάρχουν γονείς, είναι η καλοκαιρινή απασχόληση των παιδιών τους.
Το χρονικό διάστημα για το οποίο πρέπει να βρεθεί δημιουργική απασχόληση για τα παιδιά είναι μεγάλο. Οι επιλογές για καλοκαιρινές δραστηριότητες είναι πολλές. Υπάρχουν κατασκηνώσεις, καλοκαιρινά σχολεία, πρωινά και απογευματινά μαθήματα, αποδράσεις στο βουνό και τη θάλασσα. Υπάρχουν προγράμματα για παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό, τη μουσική, τις επιστήμες. Άλλα είναι πιο χαλαρά και κάποια άλλα πιο δημιουργικά.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτά τα προγράμματα συνήθως κοστίζουν αρκετά χρήματα. Το κόστος για ένα καλοκαιρινό σχολείο είναι γύρω στα 400 ευρώ το μήνα, μια εβδομαδιαία κατασκήνωση κοστίζει περίπου 150 ευρώ. Τα πιο εξειδικευμένα προγράμματα είναι ακόμα πιο ακριβά. Πρόκειται για ένα τεράστιο κονδύλι, που ο μέσος γονιός θα δυσκολευτεί να καταβάλει, ειδικά αν έχει περισσότερα από ένα παιδιά.
Καθόλου παράξενο που οι πιο φτηνές επιλογές είναι και πιο περιζήτητες, με αποτέλεσμα να εξαντλούνται αρκετά γρήγορα. Και όσοι γονείς δεν κινηθούν έγκαιρα είναι αναγκασμένοι είτε να πληρώνουν πολύ περισσότερα από ό,τι αντέχει το βαλάντιό τους ή, στη χειρότερη περίπτωση, να αφήνουν τα παιδιά στο σπίτι με την επίβλεψη ενός μεγαλύτερου αδερφού, αν υπάρχει, ή ακόμη και μόνα τους. «Το ξέρω ότι είναι μικρή για να μένει μόνη της, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Μπορεί να παίζει ή να βλέπει τηλεόραση» εξομολογήθηκε τις προάλλες μια γνωστή, μιλώντας για την αγωνία της που θα αφήνει τη 10χρονη κόρη της ενόσω αυτή θα εργάζεται.
Το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά κυπριακό. «Το καλοκαίρι είναι η εποχή που έρχονται στην επιφάνεια πολλά προβλήματα φύλαξης των παιδιών. Το σύστημα είναι τέτοιο που δεν λαμβάνει υπόψη του ότι πλέον οι περισσότεροι γονείς εργάζονται», δήλωσε στους New York Times η Julie Kashen, διευθύντρια της συμβουλευτικής οργάνωσης Make It Work. Μόνο που στην περίπτωσή μας τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, γιατί τα σχολεία είναι κλειστά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη Νότιο Κορέα οι καλοκαιρινές διακοπές διαρκούν πέντε βδομάδες, στη Γερμανία, τη Δανία, τη Βρετανία έξι, στην Ιαπωνία εφτά, στις ΗΠΑ δέκα και στην Κύπρο δεκατρείς.
Κάποια παιδιά έχουν τη δυνατότητα να μελετούν, να βρίσκονται σε όμορφα προγράμματα και να έχουν ένα παραγωγικό καλοκαίρι. Επιστρέφουν στο σχολείο τους με καλύτερες δεξιότητες και περισσότερες γνώσεις. Κάποια άλλα παιδιά είναι καταδικασμένα στην τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Επιστρέφουν στο σχολείο τους βαριεστημένα, χωρίς να έχουν μάθει κάτι χρήσιμο. Μήπως είναι καιρός να αλλάξει αυτό; Μήπως είναι καιρός οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες, και ειδικά το υπουργείο Παιδείας, να νοιαστούν για τους μαθητές ακόμη και όταν τα σχολεία είναι κλειστά;
H ΑΦΟΡΜΗ: Tο δημοσίευμα των New York Times για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο με τις διακοπές οι γονείς.
Ξένια Τούρκη
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου