Το θέατρο «Απόλλων» του Πύργου ήταν ασφυκτικά γεμάτο την Παρασκευή το βράδυ, με τον κόσμο να κάθεται επίσης στους διαδρόμους ή έξω στον δρόμο περιμένοντας την επόμενη προβολή. Για να πω την αλήθεια, ενώ ταξίδευα προς την Ηλεία για το Φεστιβάλ Ολυμπίας Παιδικού και Εφηβικού Κινηματογράφου, δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα συναντούσα. Είχα στο μυαλό μου ένα «επαρχιακό» ίσως φεστιβάλ, συμπαθές αλλά περιορισμένο από τους άγραφους νόμους της ελληνικής περιφέρειας· τελικά μόνο επαρχιακό δεν ήταν.
Με ξεκάθαρο διεθνή χαρακτήρα, υποδειγματική οργάνωση (τους δύο καταλόγους που παραλάβαμε θα ζήλευαν ακόμα και ξένα φεστιβάλ) και πάνω απ’ όλα τον «πυρετό» και τη ζωντάνια των νέων ανθρώπων διάχυτη παντού στην πόλη, ενδεικτικό στοιχείο της επιτυχίας της διοργάνωσης. Ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, οι οποίες απευθύνονται σε παιδιά, εφήβους αλλά και ενήλικες, αποτελούν τον πυρήνα του διαγωνιστικού τμήματος του φεστιβάλ. Ωστόσο είναι οι υπόλοιπες εκδηλώσεις που κάνουν το Φεστιβάλ Ολυμπίας μοναδικό. Το τμήμα «Camera Zizanio», το οποίο συμπεριελήφθη φέτος για 14η φορά, φέρνει στο προσκήνιο τη νεανική δημιουργία καθώς φιλοξενεί (φέτος) τις ταινίες που ετοίμασαν νέοι 6-20 ετών απ’ όλη την Ευρώπη. Επιπλέον τα εργαστήρια που οργανώνονται στον Πύργο τις μέρες του φεστιβάλ δίνουν την ευκαιρία στους μαθητές των σχολείων της πόλης να έρθουν σε επαφή με τα μυστικά της κινηματογραφίας και να δημιουργήσουν τα δικά τους σύντομα φιλμ. Κι όλα αυτά σε κάθε πιθανό και απίθανο χώρο: φανταστείτε την έκπληξη όταν βρίσκεις ένα νυχτερινό κέντρο για παράδειγμα «επιταγμένο» από μικρούς μαθητές ώστε να μετατραπεί σε εργαστήριο animation.
Σε όλα αυτά τα όμορφα, βέβαια, και απροσδόκητα δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και προβλήματα. Ηδη το τελευταίο που αναφέρθηκε, η έλλειψη δηλαδή κατάλληλων χώρων που θα στεγάσουν τις δραστηριότητες του φεστιβάλ, αποτελεί κεντρικό ζήτημα· φανερή ήταν εξάλλου η στενοχώρια και στην αίθουσα των προβολών.
Η θεσμοθέτηση
Ενα άλλο θέμα είναι η θεσμοθέτηση του φεστιβάλ. Οπως μου είπε χαρακτηριστικά με παράπονο ο καλλιτεχνικός διευθυντής και ψυχή του φεστιβάλ κ. Δημήτρης Σπύρου: «Σε αυτό το θέμα τόσα χρόνια λύνουμε τους κόμπους μόνο και μόνο για να τους ξαναβρούμε πάλι δεμένους». Ως αποτέλεσμα τα παιδιά αναγκάζονται να κάνουν «σκασιαρχείο» στην ουσία από τα σχολικά μαθήματα ή να αντιμετωπίζουν τη δυσπιστία και την αποθάρρυνση των δασκάλων προκειμένου να συμμετέχουν στα διάφορα εργαστήρια και στις δραστηριότητες του φεστιβάλ. Αξίζει, πάντως, να αναφερθεί πως κατά την τελετή λήξης του φεστιβάλ το βράδυ του Σαββάτου, η υφυπουργός Αντζελα Γκερέκου ανακοίνωσε την υπογραφή σύμβασης μεταξύ του ΥΠΠΟ, της περιφέρειας και των διοργανωτών του φεστιβάλ, η οποία λογικά κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση της θεσμοθέτησης. Το ίδιο βράδυ ανακοινώθηκαν και οι νικητές, με το βραβείο καλύτερης ταινίας να πηγαίνει στο «Μητέρα σ’ αγαπώ» του Janis Nords από τη Λεττονία, ενώ το βραβείο σκηνοθεσίας στον Thomas Heinemann για την ταινία του «Ενα μπιζέλι για σπίτι».
Είναι ξεκάθαρο πως κάτι πολύ όμορφο συμβαίνει (εδώ και χρόνια) στον Πύργο. Τώρα που η δημοφιλία και η εξωστρέφεια του φεστιβάλ μοιάζουν να απογειώνονται, είναι καιρός όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, ντόπιοι και ευρύτεροι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, να το στηρίξουν με κάθε τρόπο
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου