Πώς συμπεριφέρεστε στα βιβλία που δανείζεστε;

Στις δανειστικές βιβλιοθήκες υπάρχει τεράστια ποικιλία βιβλίων: επιστημονικά, λογοτεχνικά, παιδικά,..., αλλά και βιβλία με σημειώσεις, μουντζούρες, ζωγραφιές, ακόμη και λεκέδες από καφέ. Εσείς πώς συμπεριφέρεστε στα βιβλία που δανείζεστε;

"Σήμερα πήγα στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου κι έριξα μια ματιά στα ράφια με τα βιβλία γλωσσολογίας, ψάχνοντας στα ευρετήρια για αναφορές σε αυτοκτονικά σημειώματα. Δε βρήκα τίποτα, αλλά δανείστηκα κανά δυο βιβλία με θέμα την ανάλυση κειμένου, τα οποία σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι συναφή. Έπαθα σοκ όταν διαπίστωσα ότι το ένα από αυτά είχε αρκετά σημεία σημαδεμένα με τιρκουάζ μαρκαδόρο υπογράμμισης, όχι μόνο στα περιθώρια, αλλά και με παράλληλες γραμμές τραβηγμένες πάνω στις αράδες του κειμένου, από τ’ αριστερά στα δεξιά. Επισήμανα το βανδαλισμό στο γραφείο διανομής. «Μου φαίνεται απίστευτο ότι ένα άτομο αρκετά μορφωμένο ώστε να έχει πρόσβαση σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σ’ ένα βιβλίο». Ο βιβλιοθηκάριος έκανε ένα μορφασμό δυσαρέσκειας και ανασήκωσε τους ώμους. Μου εξήγησε ότι εφόσον τώρα οι φοιτητές μπορούσαν να διεκπεραιώνουν ηλεκτρονικά τη διαδικασία εύρεσης και δανεισμού των βιβλίων και να τα επιστρέφουν στο ειδικό σύστημα που είχε εγκατασταθεί στον προθάλαμο της βιβλιοθήκης (κάτι σαν τους αγωγούς για τα σκουπίδια ή τα άπλυτα ρούχα), δεν υπήρχε τρόπος ελέγχου της κατάστασης των βιβλίων. «Μα αποκλείεται να μην έχετε ένα αρχείο στον υπολογιστή σας με τα ονόματα αυτών που δανείζονται τα βιβλία», είπα. «Δεν μπορείτε να τους τηλεφωνήσετε και να τους καλέσετε να δώσουν εξηγήσεις; Ίσως οι βάνδαλοι να μην ομολογήσουν, το πιθανότερο όμως είναι ότι δεν θα το ξανακάνουν». Με κοίταξε σαν να με θεωρούσε ανισόρροπο. Ε, εντάξει, ίσως να είμαι λίγο στο συγκεκριμένο θέμα. Για μένα, ο τρόπος που μεταχειρίζεται κανείς τα βιβλία αποτελεί ένδειξη πολιτισμού. Παραδέχομαι ότι κι εγώ καμιά φορά μαρκάρω με αχνό μολύβι βιβλία που έχω δανειστεί από τη βιβλιοθήκη, αλλά φροντίζω πάντα να σβήνω πολύ μεθοδικά τα σημάδια αμέσως μόλις κρατήσω τις σημειώσεις μου. Με εξοργίζει όταν βλέπω βιβλία της βιβλιοθήκης γεμάτα υπογραμμίσεις, συνήθως με τη βοήθεια χάρακα, από κάποιον προκάτοχό μου, ο οποίος – ή η οποία- διατηρεί προφανώς την ψευδαίσθηση ότι η υπογράμμιση μπορεί να αποτυπώσει τις λέξεις στον εγκεφαλικό φλοιό του. Πρόκειται για ένα αδίκημα το οποίο περιττό ν απούμε ότι μετατρέπεται σε κακούργημα όταν το εργαλείο γραφής είναι στυλό διαρκείας και όχι μολύβι. Ο μαρκαδόρος υπογράμμισης είναι ένα καινούριο και εξαιρετικά σκανδαλώδες όργανο βανδαλισμού, καθώς παραμορφώνει το κείμενο με ρίγες κραυγαλέου χρώματος και φανερώνει ότι ο δράστης είναι εντελώς αδιάφορος για τον περισπασμό τον οποίο είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει με την ενέργειά του στους μελλοντικούς αναγνώστες".

 

Το κείμενο  είναι από το βιβλίο «Ανήκουστος βλάβη» του David Lodge, εκδόσεις Bell, μετάφραση Έφη Τσιρώνη, 2008, σελ. 131-132